Σε κεντρικότατο δρόμο της Κηφισιάς... La nostalgie...
Συνύπαρξη ποδηλατών και πεζών. Θεωρητικώς και συμφώνως προς την ταμπέλα. Στην πράξη, ο Θεός βοηθός...
Σκόνταψα και παραλίγο να φάω τα μούτρα μου. Η πλημμελής αφαίρεση μιας παράνομης πινακίδας είχε ως αποτέλεσμα άλλο παράνομο εξάμβλωμα επί του πεζοδρομίου.
Οταν στα 9 μου διάβασα το "Νονό" (προσεγμένο κόκκινο σκληρό εξώφυλλο, εντυπωσιάστηκα κι απ΄ όσα άκουγα από τους μεγάλους, που είχαν δει την ταινία), αποφάσισα τι σταδιοδρομία θα ακολουθούσα: Θα γινόμουν consiliere στη μαφία. Μετά από κάποιο καιρό κατάλαβα πως στην Ελλάδα η μαφία δεν ήταν αυτή ακριβώς που είχα γνωρίσει στις σελίδες του μυθιστορήματος του Μάριο Πούτσο (ε, μα ναι...έτσι προφέρεται το Puzzo). Aπόντος, λοιπόν, του Αλ Πατσίνο, έδωσα στον εαυτό μου μερικές εναλλακτικές: Εκτός από δικηγόρος, μπορούσα να γίνω, επίσης, σκηνοθέτης, ηθοποιός και δημοσιογράφος. Μέσα σε κάποια από αυτά, ενήλικη πλέον, πλατσουρίζω, ασκώ βιοπορισμό, χόμπι, "σκοτώνω" το χρόνο μου, ξεγελώ τον εαυτό μου ή και τους άλλους, ενθουσιάζομαι, καταβαραθρώνομαι, ξεχνιέμαι, ζω.