Πάει σχεδόν ένας χρόνος από το τελευταίο post κι από τότε μέχρι σήμερα αναποδογύρισε το σύμπαν. Δουνουτού, πτώχευση, Ολι Ρεν, Άγκελα κλπ. Οι Ελληνες είναι ακόμη ζαλισμένοι από τη σφαλιάρα, κάποιοι νομίζουν ότι ονειρεύονται ή ότι δεν τους αφορά... Μέρος της πολιτικής ηγεσίας βιώνει τη φάση άρνησης -νομίζουν ότι τα ρουσφέτια, που εξασφαλίζουν την πολιτική τους σταδιοδρομία, θα ξαναρχίσουν μετά από κανένα χρόνο, και γενικότερα ... καλά κρασά. Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη, ούτε βρίσκω ελπιδοφόρο το ότι μετά από 20-30 χρόνια θα έχουμε μία νέα Ελλάδα, σοβαρή κι αξιοκρατική. Τoo late for me, πολύ αργά και για τις κοντινές στη δική μου γενιές. Πάπαλα, φίλοι και φίλες, ή μάλλον αγαπητέ Θανάση, που έλεγε κι ο Χάρι Κλιν και που νομίζω ότι αρμόζει στην παρούσα περίσταση μιας και το blog έμεινε ανενεργό τόσο καιρό... Μου 'χουν συμβεί κι έχω διαπιστώσει διάφορα κουλά, λέω να αρχίσω να τα δημοσιοποιώ, και με φωτογραφικά ντοκουμέντα, όπου είναι δυνατόν -έστω, βρε παιδί μου, υπόψιν ...Θανάση- δι'αυτού του blog. Ναι, νομίζω πως 'τό'χω' πάλι...Για να δούμε λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου