"πιθήκι"
Οι γκόμενες που, πριν τελειώσουν μια σχέση, έχουν ήδη βρει το επόμενο θύμα. Ακριβώς δηλαδή όπως κάνουν τα πιθήκια... Πριν αφήσουν το ένα κλαδί έχουν ήδη γατζωθεί από το άλλο. Οι γκόμενες δηλαδή που δεν έχουν μείνει ποτέ χωρίς σχέση και συνήθως χαρακτηρίζονται από ανασφάλεια και έλλειψη προσωπικότητας.
- Ρε φίλε, μεγάλη καριόλα αυτή η Μαρία...- Γιατί ρε; - Πριν χωρίσει με τον Τάκη είχε βρει τον Μάκη για καβάτζα και τον Σάκη σε περίπτωση που στράβωνε κάτι με τον Μάκη...- Μεγάλο πιθήκι η γκόμενα...
Τα παραπάνω προέρχονται από email, από αυτά που προωθούμε σωρηδόν σε φίλους και γνωστούς σε στιγμές χαλάρωσης ή βαρεμάρας.
Ο συντάκτης, άγνωστος. Προφανώς άντρας και προφανώς σεξιστής.
Δηλαδή, κύριοι, εσείς όταν εξέρχεσθε μίας σχέσης δεν έχετε τσαλαβουτήσει, πριν την οριστική ρήξη, σε διάφορα 'βρωμόνερα'; Δεν βρίσκετε αποκούμπι στη Ρίτσα, Πάολα, Μαρία (ή και Χρήστο, Λούλη - απελθέτω γαρ απ'εμού ο κοινωνικός ρατσισμός) κ.ο.κ. λίγο πριν την 'κάνετε' α λα γαλλικά; Η διαδικασία διακοπής της σχέσης είναι για σας μία μονήρης πορεία αυτοκριτικής και αυτογνωσίας; Με δουλεύετε;
Εσείς δηλαδή δε νιώθετε συναισθηματική ανασφάλεια ενώπιον της επικείμενης απώλειας της 'σταθεράς' (που μπορεί να μην πληροί τα κριτήρια αλλά ήταν, όπως και να το κάνουμε, σταθερά) ;
Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ο επόμενος γκόμενος για τη γυναίκα είναι το 'θύμα'. Η γυναίκα είναι πάντα το 'αρπακτικό', για το οποίο η Ελληνίδα μάνα σας προειδοποιούσε από κούνιας. 'Οχι ότι απουσιάζουν τα ιδιοτελή κίνητρα από πολλά θηλυκά. Εξίσου όμως δεν απουσιάζουν τα ιδιοτελή κίνητρα -ίσως διαφορετικών ποιοτήτων- από τα αρσενικά.
Και μία σχέση, φίλοι μου μαραθωνομάχοι, είναι εξ ορισμού ιδιοτελής: Είμαι μαζί σου, γιατι μου αρέσεις, γιατί νιώθω καλά μαζί σου. Για να είμαι πρώτα εγώ καλά. Αν δέσει το γλυκό, στην πορεία, μπορεί να ενδιαφερθώ και για το δικό σου το καλό. Έτσι πάει, παιδιά... Οι υπόλοιπες παραλλαγές εμπίπτουν στη σφαίρα της ψυχοπαθολογίας (σαδό-μαζό κι όχι μόνον).
Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2008
Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2008
Τζίμης Πανούσης
Βρέθηκα χθες στο κατάμεστο Luna Dark, στη νέα μουσικοσατυρική παράσταση του Τζίμη Πανούση, "Δομημένα Βρομόλογα".Ευφυέστατος, βλάσφημος, αναρχικός, αστείος, ωμός, καυστικός ο Πανούσης επιδρά ως ζωντανό ηλεκτροσόκ στο κοινό του.
Και φέτος αναμένεται να σωρεύσει κι άλλες μηνύσεις στις ήδη αρκετές που κουβαλάει από την προηγούμενη παράστασή του. Μπορεί να μη συμφωνείς κανείς με πολλά απ'όσα πρεσβεύει, ένα όμως είναι σίγουρο: Εξακολουθεί επί δεκαετίες να υπηρετεί το είδος αυτό χωρίς προσωπικές-ιδεολογικές εκπτώσεις, χωρίς λαϊφσταλάδικα στρογγυλέματα.
Δε με απογοήτευσε.
Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008
Επίκαιρα
Ο παππούς στο τρόλεϊ, κοντά ενενήντα, έστριβε το μπαστούνι του με νευρικότητα. Φύσαγε ξεφύσαγε και, που και που, χτύπαγε το χέρι στο γόνατό του. "Λες και πηγαίνει σε ίντερβιου για δουλειά κι έχει καθυστερήσει!" σκέφτηκα. Τι διεστραμμένος συνειρμός... Ή μήπως δεν είναι; Αν οι χειρότεροι φόβοι μας γίνουν πραγματικότητα, κάπως έτσι, στα βαθιά γεράματα, θα αναζητούμε τον επόμενο εργοδότη για να συμπληρώσουμε τα ένσημα που μας λείπουν για να βγούμε στη σύνταξη ...
Μα ποιό Ασφαλιστικό μου λες τώρα; Εδώ μαίνεται η αντιπαράθεση Θέμου - Μάκη, που παραμέρισε ως και τη "Χαζοπουλιάδα" (κι ουχί "Ζαχοπουλιάδα", όπως με χιούμορ παρατήρησε ο γνωστός αθυρόστομος θαμών των πάνελ Τριανταφυλλόπουλου ιατρός Ελευθέριος Ανευλαβής....)
Πάντως εγώ δεν είμαι ούτε με το Θέμο ούτε με το Μάκη. Είμαι με το Λάκη. Το Λάκη της Τρίτης 22 Ιανουαρίου ("Αλ Τσαντίρι Νιουζ"), όπου ακριβοδίκαια μοίρασε την τράπουλα. Ο Θέμος έχει λερωμένη τη φωλιά του. Γελοιοποιείται καθημερινά επικαλούμενος διαγαλαξιακές συνωμοσίες των μυστικών υπηρεσιών εναντίον του. Ο τιμητής των πάντων Μάκης 'έδωσε' το φίλο Κουκοδήμο, 'εδωσε' τον πρώην φίλο Θέμο... Δε είχε σαφή αντίληψη των φωτογραφιών της 'πίπας', που δημοσιεύτηκαν στο "Πρώτο Θέμα" (13.1.2008) εκτοξεύοντας την κυκλοφορία της εφημερίδας στα ύψη (600.000 φύλλα). Έλειπε εκτός Αθηνών... Δε σας κρύβω ότι κι ο Λάκης με την αναιτιολόγητη πλειοδοσία υπέρ των 16άρηδων ή του απλά νόστιμου Τσίπρα μου τη δίνει. Και για το κυβερνών κόμμα και την εμπλοκή του στην υπόθεση Ζαχόπουλου, μόκο... Κατά το Λάκη όλα έγιναν επειδή "ενας χοντρός ξενο....σε". Ή επειδή μια πεταλούδα πέταξε κάπου στα βάθη της Ασίας, θα έλεγα εγώ...
Μα ποιό Ασφαλιστικό μου λες τώρα; Εδώ μαίνεται η αντιπαράθεση Θέμου - Μάκη, που παραμέρισε ως και τη "Χαζοπουλιάδα" (κι ουχί "Ζαχοπουλιάδα", όπως με χιούμορ παρατήρησε ο γνωστός αθυρόστομος θαμών των πάνελ Τριανταφυλλόπουλου ιατρός Ελευθέριος Ανευλαβής....)
Πάντως εγώ δεν είμαι ούτε με το Θέμο ούτε με το Μάκη. Είμαι με το Λάκη. Το Λάκη της Τρίτης 22 Ιανουαρίου ("Αλ Τσαντίρι Νιουζ"), όπου ακριβοδίκαια μοίρασε την τράπουλα. Ο Θέμος έχει λερωμένη τη φωλιά του. Γελοιοποιείται καθημερινά επικαλούμενος διαγαλαξιακές συνωμοσίες των μυστικών υπηρεσιών εναντίον του. Ο τιμητής των πάντων Μάκης 'έδωσε' το φίλο Κουκοδήμο, 'εδωσε' τον πρώην φίλο Θέμο... Δε είχε σαφή αντίληψη των φωτογραφιών της 'πίπας', που δημοσιεύτηκαν στο "Πρώτο Θέμα" (13.1.2008) εκτοξεύοντας την κυκλοφορία της εφημερίδας στα ύψη (600.000 φύλλα). Έλειπε εκτός Αθηνών... Δε σας κρύβω ότι κι ο Λάκης με την αναιτιολόγητη πλειοδοσία υπέρ των 16άρηδων ή του απλά νόστιμου Τσίπρα μου τη δίνει. Και για το κυβερνών κόμμα και την εμπλοκή του στην υπόθεση Ζαχόπουλου, μόκο... Κατά το Λάκη όλα έγιναν επειδή "ενας χοντρός ξενο....σε". Ή επειδή μια πεταλούδα πέταξε κάπου στα βάθη της Ασίας, θα έλεγα εγώ...
Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008
Ασφαλής οδήγηση - Μήτσος: 0-1
Πείτε, σας παρακαλώ δηλαδή... Πως είναι δυνατόν ένας άντρας 35 ετών, επιστήμονας, με καλλιέργεια (έστω μονοδιάστατη βλ.αρχαία ελληνική γραμματεία), να οδηγεί στην εθνική ακουμπώντας το τιμόνι με το κάτω μέρος της παλάμης του δεξιού του χεριού και να υποστηρίζει μετ'επιτάσεως πως αυτό δεν είναι εσφαλμένος τρόπος οδήγησης;
Τα επιχειρήματα που προέβαλε προς υποστήριξη του τρόπου με τον οποίο νόμιζε ότι κρατούσε το τιμόνι ήταν τα εξής -ακαταμάχητα- γελοία:
"Ετσι οδηγώ εγώ! -"Ετσι οδηγούν οι φίλοι μου!" "Αυτός είναι ο αντρικός τρόπος οδήγησης"- "Τεκμηρίωσέ μου ότι αυτός δεν είναι σωστό!"
Πώς είναι δυνατόν ο παραπάνω άνθρωπος να αμφισβητεί το αυτονόητο, ότι δηλαδή το κράτημα του τιμονιού με τα δύο χέρια εξασφαλίζει τον καλύτερο έλεγχο του οχήματος;
Σε σχετικό post ο συγγραφέας Νίκος Δήμου αναφέρει χαρακτηριστικά: "Λένε τα βιβλία ασφαλούς οδήγησης ότι πρέπει να κρατάμε το τιμόνι και με τα δύο χέρια σε θέση «δέκα και δέκα». Δεν πάει να λένε! Εμείς ξέρουμε καλύτερα. Με το ένα δάχτυλο το τιμόνι και με το άλλο (του ίδιου χεριού) τις ταχύτητες. Και το αριστερό;Α, το αριστερό – ένδοξα κρεμασμένο από το παράθυρο, σημαία και σύμβολο του έθνους.
Αξίζει όμως να διαβάσετε ολόκληρο το σχετικό post καθώς και τα πολύ επιτυχημένα σχόλια:
http://dimoutech.blogspot.com/2007/08/blog-post.html
Τα επιχειρήματα που προέβαλε προς υποστήριξη του τρόπου με τον οποίο νόμιζε ότι κρατούσε το τιμόνι ήταν τα εξής -ακαταμάχητα- γελοία:
"Ετσι οδηγώ εγώ! -"Ετσι οδηγούν οι φίλοι μου!" "Αυτός είναι ο αντρικός τρόπος οδήγησης"- "Τεκμηρίωσέ μου ότι αυτός δεν είναι σωστό!"
Πώς είναι δυνατόν ο παραπάνω άνθρωπος να αμφισβητεί το αυτονόητο, ότι δηλαδή το κράτημα του τιμονιού με τα δύο χέρια εξασφαλίζει τον καλύτερο έλεγχο του οχήματος;
Σε σχετικό post ο συγγραφέας Νίκος Δήμου αναφέρει χαρακτηριστικά: "Λένε τα βιβλία ασφαλούς οδήγησης ότι πρέπει να κρατάμε το τιμόνι και με τα δύο χέρια σε θέση «δέκα και δέκα». Δεν πάει να λένε! Εμείς ξέρουμε καλύτερα. Με το ένα δάχτυλο το τιμόνι και με το άλλο (του ίδιου χεριού) τις ταχύτητες. Και το αριστερό;Α, το αριστερό – ένδοξα κρεμασμένο από το παράθυρο, σημαία και σύμβολο του έθνους.
Αξίζει όμως να διαβάσετε ολόκληρο το σχετικό post καθώς και τα πολύ επιτυχημένα σχόλια:
http://dimoutech.blogspot.com/2007/08/blog-post.html
Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2008
Στη δημοκρατία του φόβου
"...Χωρίς παραγωγική ορμή, δίχως αποτελεσματική διοίκηση, χωρίς παιδεία, χωρίς καινοτομίες, χωρίς επιχειρηματική κουλτούρα, χωρίς λειτουργία κοινότητας, χωρίς πίστη στις δυνάμεις της, η Ελλάδα βουλιάζει αργά, τελετουργικά, αυτάρεσκα, στο τέλμα της. Στο τέλμα του εαυτού της.
Δεν μπορούμε να πούμε ακριβώς ποιές δυνάμεις κρατούν τη χώρα στο τέλμα. Είναι πολλές και διαφορετικές. Είναι οι πολιτικές δυναστείες, που έχουν ως μόνη λειτουργία την αυτοαναπαραγωγή τους εις βάρος του κοινωνικού σώματος. Είναι η διεφθαρμένη διοίκηση, απαρτιζόμενη από στελέχη με ελαστική συνείδηση και χαμηλή απόδοση. Είναι η αρπακτική ελίτ των μεγαλοεπιχειρηματιών, που πλουτίζουν από την κρατική οικονομία χωρίς να επενδύουν ούτε πολλοστημόριο των κερδών τους στην κοινωνική ανάπτυξη. Είναι η διαλυμένη εκπαίδευση, που υπονομεύει τραγικά το παρόν και το μέλλον.
Είναι εντέλει η φαλκιδευμένη, η ψεύτικη δημοκρατία της καθημερινής ζωής΄μία δημοκρατία που στηρίζεται σε οκνούς, φθονερούς, αυτάρεσκους, δειλούς πολίτες, με ολόιδιους ηγέτες. Που φοβούνται το μέλλον και αγωνιούν για το παρόν΄μα ταυτοχρόνως τρέμουν τις αλλαγές, αποφεύγουν τις καινοτομίες, μισούν τις θυσίες, δεν αναλαμβάνουν ρίσκα. Πολίτες και ηγέτες κατοπτρικά ίδιοι, χωρίς πνοή και όραμα, χωρίς πίστη και αγάπη. Μόνη αλήθεια μας, ο φόβος- να τρώει τα σωθικά και να παγώνει. Εμείς είμαστε το τέλμα"
(Σχόλιο, του ΝΙΚΟΥ Γ.ΞΥΔΑΚΗ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 4.1.2008)
Δεν μπορούμε να πούμε ακριβώς ποιές δυνάμεις κρατούν τη χώρα στο τέλμα. Είναι πολλές και διαφορετικές. Είναι οι πολιτικές δυναστείες, που έχουν ως μόνη λειτουργία την αυτοαναπαραγωγή τους εις βάρος του κοινωνικού σώματος. Είναι η διεφθαρμένη διοίκηση, απαρτιζόμενη από στελέχη με ελαστική συνείδηση και χαμηλή απόδοση. Είναι η αρπακτική ελίτ των μεγαλοεπιχειρηματιών, που πλουτίζουν από την κρατική οικονομία χωρίς να επενδύουν ούτε πολλοστημόριο των κερδών τους στην κοινωνική ανάπτυξη. Είναι η διαλυμένη εκπαίδευση, που υπονομεύει τραγικά το παρόν και το μέλλον.
Είναι εντέλει η φαλκιδευμένη, η ψεύτικη δημοκρατία της καθημερινής ζωής΄μία δημοκρατία που στηρίζεται σε οκνούς, φθονερούς, αυτάρεσκους, δειλούς πολίτες, με ολόιδιους ηγέτες. Που φοβούνται το μέλλον και αγωνιούν για το παρόν΄μα ταυτοχρόνως τρέμουν τις αλλαγές, αποφεύγουν τις καινοτομίες, μισούν τις θυσίες, δεν αναλαμβάνουν ρίσκα. Πολίτες και ηγέτες κατοπτρικά ίδιοι, χωρίς πνοή και όραμα, χωρίς πίστη και αγάπη. Μόνη αλήθεια μας, ο φόβος- να τρώει τα σωθικά και να παγώνει. Εμείς είμαστε το τέλμα"
(Σχόλιο, του ΝΙΚΟΥ Γ.ΞΥΔΑΚΗ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 4.1.2008)
Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
