Insomnia

Κάτι η αλλαγή της ώρας, κάτι ο καφές που ήπια απογευματιάτικα, λίγο η μεταμεσονύκτια πείνα, το χθεσινό βράδυ δεν πέρασε εύκολα. Δεν υπέφερα ποτέ από αϋπνία αλλά τις πολύ σπάνιες φορές που αυτή με επισκέπτεται, με διαλύει. Το βράδυ μου καταστρέφεται κι η επόμενη μέρα, όπως είναι αναμενόμενο, πάει στράφι.
Η έλλειψη ύπνου δε συγκαταλέγεται σε αυτά που υπομένω εύκολα. Το οπλοστάσιο μου ενάντια στην αϋπνία ισχνό. Προβατάκια δε μέτρησα. Το 'χω αποπειραθεί στο παρελθόν και δεν 'πιάνει'. Προσπάθησα να ανακαλέσω στη μνήμη ενθυμήματα ευχάριστα, ανέμελες σκέψεις. Και πάλι, τίποτε... Πέρναγαν μπροστά μου ως τίτλοι περισσότερο παρά ως ολόκληρο έργο. Κατέληξα να κοιμηθώ ένα τρίωρο μετά τις έξι. Τα νεύρα τσατάλια: Γιατί αυτή η κωλόφατσα μου κρύβει το φανάρι; Τι κοιτάει έτσι αυτή η ' κουλή'. Μα δε ντρέπεται να περιφέρει ανά την Αθήνα ένα τόοοοοσο μεγάλο κ...λο!? "Καλημέρα"; Μωρ'τι μας λες!...Δυσθυμία στο έπακρο. Για σήμερα τουλάχιστον όλα θα είναι χειρότερα από ποτέ. Have a nice day the rest of you.

Από το Lifo

Πολιτική διάσταση της γόπας

Ο τρόπος που έκοψαν το κάπνισμα στην Ιταλία αποτελεί δείγμα πολιτικού πολιτισμού εκ μέρους των πολιτών αλλά και σωστού προγραμματισμού, με σαφές χρονοδιάγραμμα και αποφασιστικότητα υλοποίησης εκ μέρους των αρμοδίων Αρχών, που εκεί είναι αρμόδιες.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

Smoking No Smoking
Δεν τολμάει εδώ, ακόμα ούτε ένας υπουργός Υγείας να θέσει ως επείγον το θέμα αυτό. Φοβάται τις συγκρούσεις. Φοβάται τις αντιδράσεις. Φοβάται τα συμφέροντα. Φοβάται,δυστυχώς, τους πέντε, δέκα, εκατό, χίλιους θιγόμενους, που θα βγουν στα παράθυρα και θα τα μετατρέψουν σε κόλαση.
Είμαι πρώην καπνιστής, λέω. Πλησιάζουν 7 χρόνια που πέταξα το τσιγάρο από τη ζωή μου και, με πολύ λιγότερη δυσκολία απ' όσο πίστευα (μολονότι μέσα σε νορμάλ ημέρα έκαιγα τουλάχιστον 2 πακέτα), δεν ξανακοίταξα πίσω. Ως «πρώην», χρίζομαι αυτομάτως και «φανατικός αντικαπνιστής» - κάτι σαν... επίτιμος πρόεδρός τους! Έτσι πάει το πράγμα, αφού μόνο όποιος έχει δοκιμάσει το δηλητήριο ξέρει, σταματώντας το, πόσο μεγάλο είναι το έγκλημα που έκανε και στον εαυτό του και κυρίως στους άλλους.
Θα δώσω, όμως, στο σημερινό μου σημείωμα, μια «πολιτική διάσταση στη γόπα» - δεν το ‘χω σκοπό, δηλαδή, να έρθω σε αντιπαράθεση με τους θεριακλήδες ούτε και με τις εταιρείες που τους προμηθεύουν το δηλητήριό τους. (Δόξα τω θεώ, ένα από τα πολλά «δωράκια» που έκανα στον εαυτό μου, προσφορά των χρημάτων που γλύτωσα από αυτή την κακή συνήθεια, είναι και ένα ταξίδι κάθε χρόνο σε ευρωπαϊκή πόλη, για ένα γουίκεντ, με τη γυναίκα και το παιδί μου, όλα τα έξοδα πληρωμένα από... τις καπνοβιομηχανίες! Από αυτά, δηλαδή, που δεν τους δίνω πια...). Ένας από τους αγαπημένους προορισμούς ήταν, και είναι ακόμα, η Ρώμη - αυτό το υπέροχο, υπαίθριο, ζωντανό μουσείο της Ευρώπης.
Εκεί λοιπόν συνέβη, ως γνωστόν, το «αδύνατον». Δηλαδή, μέσα «σε μια νύχτα», οι θεριακλήδες Ιταλοί, που συχνά υπερηφανευόμαστε εμείς ότι είμαστε με δαύτους «ούνα φάτσα, ούνα ράτσα», το έκοψαν μαχαίρι. Ο τρόπος που το έκοψαν (χωρίς «επαναστάσεις», χωρίς σαχλαμάρες του τύπου «παραβιάζονται τα συνταγματικά και ανθρώπινα δικαιώματά μου», χωρίς παρανομίες στη ζούλα, και άλλα παρόμοια) είναι και δείγμα πολιτικού πολιτισμού εκ μέρους των πολιτών αλλά και σωστού προγραμματισμού, με σαφές χρονοδιάγραμμα και αποφασιστικότητα υλοποίησης εκ μέρους των αρμοδίων Αρχών, που εκεί είναι αρμόδιες.
Κλήθηκαν όλοι οι φορείς να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι, με σαφή ατζέντα και ξεκάθαρο στόχο: «Να γίνουμε μια χώρα καθαρή από καπνό τσιγάρου. Να κοιτάξουμε την υγεία μας. Να επενδύσουμε στην ποιότητα της ζωής μας και όχι στην εκ των υστέρων τακτοποίηση μιας συχνά ανεπανόρθωτης ζημιάς». Όποιος «έβγαινε» από αυτόν τον διάλογο αναλάμβανε και το κόστος της αποχώρησής του. Αυτοί που έμεναν εξηγούσαν στον κόσμο «γιατί και πώς». Σε δύο μήνες μέσα, πάρθηκαν οι αποφάσεις. Ακολούθησε ένα διάστημα έξι μηνών προετοιμασίας της κοινής γνώμης. Με ουσιαστικές «παρεμβάσεις», όχι με πανάκριβες διαφημιστικές καμπάνιες, που συνήθως πλουτίζουν εκείνους που τις «μεταφέρουν», και μικρό αποτέλεσμα έχουν.
Δεν επελέγησαν «μέσες λύσεις», του τύπου «να βάλουμε και δυο τραπεζάκια στην άκρη για τους μη καπνιστές». Όπου δοκιμάστηκαν ημίμετρα, έχουν αποτύχει. Ενημερώθηκαν όλοι οι «άμεσα ενδιαφερόμενοι». Και σε όλους δόθηκε ο χρόνος και η δυνατότητα να προσαρμοστούν στη «νέα τάξη πραγμάτων». «Μια χώρα καθαρή, με πολίτες υγιείς». Αυτό ήταν το σύνθημα της Ιταλίας.
Το «πείραμα» όμως, εάν επέτυχε, επέτυχε επειδή το ήθελαν οι πολίτες. Ακόμα και εκείνοι που, έως σήμερα, δυσκολεύονται μετά από το ωραίο τους δείπνο να μην ανάψουν το τσιγάρο τους. Ο πολιτικός πολιτισμός των ανθρώπων εκεί (και εδώ είναι το δικό μας, μεγάλο έλλειμμα) έμαθε να θέτει το κοινό συμφέρον πάνω από το ατομικό. Αλλά και να αντιλαμβάνεται ότι κάτι που είναι καλό για όλους, στο τέλος «θα είναι και για μένα».
Δεν είναι ότι οι Ιταλοί δεν έχουν τις σκληρές αντιπαραθέσεις τους - αυτοί κι αν τις έχουν. Με τα χρόνια όμως, και ίσως εδώ να βοήθησε ότι έμαθαν, με τις πολλές συμμαχίες μεταξύ των κομμάτων, είτε σε κυβερνητικό επίπεδο είτε σε άλλο, να συνεργάζονται και να είναι λιγότερο δογματικοί, αυτές οι αντιπαραθέσεις από στείρες και γραφικές, που κατάντησαν εδώ, γίνανε εκεί ουσιαστικές και γόνιμες. Δεν τολμάει εδώ, ακόμα, ούτε ένας υπουργός Υγείας να θέσει ως επείγον το θέμα αυτό. Φοβάται τις συγκρούσεις. Φοβάται τις αντιδράσεις. Φοβάται τα συμφέροντα. Φοβάται, δυστυχώς, τους πέντε, δέκα, εκατό, χίλιους θιγόμενους, που θα βγουν στα παράθυρα και θα τα μετατρέψουν σε κόλαση.
Πώς θα συνεχίσει να πορεύεται έτσι, όμως, αυτός ο τόπος; Προσέχοντας, συνεχώς, μην ενοχλήσει τον έναν η τον άλλον, που, συνήθως, όλοι αυτοί μαζί, οι «θιγόμενοι», ενοχλούν το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο.
Πήρε μιαν απόφαση πριν λίγο καιρό ο υπουργός Υγείας να απαγορευθεί η πώληση τσιγάρων σε ανήλικους. Είδα δυο τηλεοπτικά ρεπορτάζ που ήδη έχουν εξευτελίσει το μέτρο αυτό, μία φορά μάλιστα ενώπιον αστυνομικού. Και έμαθα, την περασμένη εβδομάδα, ότι ένας πολίτης, που αθλείται λιγάκι ο άνθρωπος στον Αθλητικό Όμιλο Κηφισιάς, αναγκάστηκε να καταφύγει στα δικαστήρια ώστε να πεισθεί ο Ομιλος (αθλητικός, επαναλαμβάνω) να προστατεύσει στην κλειστή αίθουσα εκεί τα μη καπνίζοντα μέλη του από τα άλλα!
Αυτή είναι η διαφορά μας. Και αυτός είναι ο δικός μας πολιτικός πολιτισμός. Ο νόμιμος να αισθάνεται άσχημα που αναγκάζεται να προσφύγει στη δικαιοσύνη για να του επιβεβαιώσει ότι έχει δίκιο, ενώ ο παράνομος (γιατί είναι παράνομο, υποτίθεται, να καπνίζεις εντός αθλητικών χώρων) να εξακολουθεί να πουλάει τσαμπουκά και να... καπνίζει κλέφτικα!


http://www.lifo.gr/content/i104/x6/1003.html

Τρίημερο 25ης Μαρτίου 2008 - Τρίκαλα - Γαρδίκι

Μουτσάρα (Αθαμανία). Μιάμιση ώρα από τα Τρίκαλα.

Γαρδίκι. Λίγο πιο πάνω από τη Μουτσάρα. Το χειμώνα κατοικείται από ελάχιστους κατοίκους. Το καλοκαίρι γεμίζει από ξενιτεμένους αλλά και Τρικαλινούς.

Ζωγραφισμένη πέτρα στη Μουτσάρα.

Πάρκο Αγίου Γεωργίου. Εδώ οι Τρικαλινοί κάνουν τζόγκινγκ!

Το ποδήλατο χρησιμοποιείται συχνά από τους Τρικαλινούς. Επίσης οι οδηγοί, στη θεσσαλική αυτή πόλη, συνηθίζουν να σταματούν στις διαβάσεις και να αφήνουν τους πεζούς να ... περνάνε. Τρίκαλα όπως ... Ευρώπη!

Μουτσάρα.

Σκυλάκος στο Γαρδίκι.

Τα έχει όλα και συμφέρει.

Νερά στο χωριό Μουτσάρα.

Αρματοφορείς στην εθνική οδό Αθηνών - Λαμίας, κατά την κάθοδό τους στην Αθήνα ενόψει της παρέλασης της 25ης Μαρτίου.

Σπάνια είδη

(παρακαλώ, μεγεθύνατε)

Συνέχεια από το προηγούμενο

Ως συνέχεια από το προηγούμενο post (Δημοσκοπήσεις και άλλα τινά-13.3.2008), παραθέτω το εξής

"Η αντίληψη λοιπόν είναι κάτι το οποίο δημιουργεί παρά καταγράφει την 'πραγματικότητα'. Είναι μια διαδικασία εξαγωγής συμπερασμάτων στην οποία οι άνθρωποι δημιουργούν μια δικιά τους εκδοχή της πραγματικότητας με βάση τις πληροφορίες που αποκτούν από τις πέντε αισθήσεις τους.

Υπάρχουν πολλές πειραματικές αποδείξεις που καταδεικνύουν ότι οι πληροφορίες που λαμβάνονται από έναν παρατηρητή βασίζονται στις προκαταλήψεις και τις προσδοκίες του παρά στην πραγματικότητα. Για παράδειγμα όταν βλέπετε την εικόνα 1 τι παρατηρείτε;

Δημοσκοπήσεις κι άλλα τινά

"Χα! Έξι μονάδες μπροστά η ΝΔ! Σιγά μη τις πιστέψουμε τέτοιες δημοσκοπήσεις!" σχολίαζε αγανακτισμένη η κ.Β. Στο σαφές υπονοοούμενο ότι οι δημοσκοπήσεις είναι φτιαχτές, βλ. 'αγορασμένες', εύκολα παρατίθεται το επιχείρημα: "Και καλά, ολόκληρο ΠΑΣΟΚ δε μπορεί να αγοράσει κι εκείνο με τη σειρά του μια ευνοϊκή δημοσκόπηση;" Η απάντηση της άλλης πλευράς όμως -έστω με κάποια δευτερόλεπτα καθυστέρησης- είναι κατηγορηματική: "Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει λεφτά τώρα, δεν είναι κυβέρνηση!"...

Πέραν του αφελούς χαρακτήρα του παραπάνω ισχυρισμού, εκείνο που διαπιστώνει κανείς είναι ότι στη συνείδηση του μέσου Ελληνα, κυβέρνηση και κόμμα ταυτίζονται. Το ταμείο του κράτους είναι και ταμείο του κόμματος... Παρόλ'αυτά, όλοι κάτι έχουν να πουν για τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Πολύ μπερδεμένα τα έχει, τελικά, στο μυαλουδάκι του ο Ελληνας. Λίγο το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα, λίγο ο λαϊκισμός που είναι πλέον εθνικό σπορ, λίγο τα ΜΜΕ με την ασχετοσύνη τους, δε θέλουμε και πολύ να πιστέψουμε ότι είναι απόλυτα φυσικό η Ελλάδα (το μέλος της Ε.Ε., η ... ρυθμιστική δύναμη των Βαλκανίων) να πορεύεται με όρους Παραγουάης... Κι εις ανώτερα!

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΙΟΣ!

Σε ένα post μου, προστέθηκε σχόλιο από τύπο τινά "nagor", το οποίο έλεγε "look here" or "here"...κι είχε links... Επειδή δεν έχω εμπειρία σε ιούς που εμφυτεύονται σε BLOG και τελείως επιπολαίως, πάτησα το ένα link. EΣΕΙΣ ΜΗ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ! ΕΙΝΑΙ ΙΟΣ...Βγαίνει ένα exe που αυτοαποκαλείται ΧP Antivirus 2008, σου κάνει scanning και σου βρίσκει καμια 'κατοστή ιούς...

ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΤΕ LINKS ΣΕ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ BLOG

Η Τατιάνα του Τόλη

Η φιλόξενη σκυλίτσα της φωτογραφίας είναι η Τατιάνα, η γλυκύτατου χαρακτήρος σκυλίτσα του καλού μου φίλου Τολη. Την είχε εντοπίσει εγκαταλειμμένη, βρώμικη και δυστυχισμένη στον κήπο ακατοίκητου σπιτιού σε μία συνοικία της Αθήνας... Κάποιοι της άφηναν φαγητό αραιά και που. Ο Τόλης, φιλόζωος ων, αγανάκτησε! Και ανέλαβε δράση: Δρασκέλισε τη μάντρα, πήρε το ζωντανό παραμάσχαλα και το πήγε σπίτι του. Το έπλυνε, το πήγε στο γιατρό, του πήρε φιόγκους, παιχνίδια, σκυλολιχουδιές...Τι να σας λέω. Το γελοίο είναι ότι εκείνοι που την είχαν παρατήσει στην τύχη της, ζήτησαν και τα ρέστα... Τσαμπουκάδες, απειλές... Ο Τόλης όμως...ατρόμητος. Λεωνίδας, ένα πράμα! Και δικαιώθηκε. Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά, ο Τόλης κι η Τατιάνα εξακολουθούν να είναι αχώριστοι σύντροφοι. Κι όταν κάποιος άλλος, εξίσου τρυφερός κι αξιαγάπητος, διεκδικήσει μερίδιο στις αγκαλιές, όπως βλέπετε στη φωτό, είναι ευπρόσδεκτος.

ΕΥΡΗΚΑ!

ΤΟ ΒΡΗΚΑ! Απίστευτο αλλά μετά από ένα χρόνο και πλέονβρήκα το χαμένο μου ipod! Ηταν στην εξωτερική τσέπη ενός sac voyage που δεν πολυχρησιμοποιώ, μέσα στη βελούδινη θηκούλα του...Ναι, γνωρίζω πως εδώ και μήνες έχει βγει το νέο ή μάλλον τα νέα μοντέλα ... Τε'ς πα... Χάρηκα...Σαν να ξόρκισα την κακοδαιμονία.

ΥΓ: Για να είμαι ειλικρινής, προς το παρόν δε βρίσκω το φορτιστή του που, μέχρι πριν απο λίγο καιρό, ήταν συνεχώς μπροστά στα μάτια μου...

Για να γελάσουμε λίγο

"Δε μας είπαν τίποτε παρά μόνον κάθε μισή ώρα ανακοίνωναν από τα μεγάφωνα ότι η πτήση καθυστερούσε λόγω ομίχλης στο αεροδρόμιο". Το έλεγε ενοχλημένος στην τηλεόραση ένας επιβάτης κάποιας πτήσης από την Κέρκυρα, που είχε καθυστερήσει εκείνη την ημέρα. Όλοι έλεγαν περίπου το ίδιο. Και την οργή τους, συμμεριζόταν η τηλεόραση, που άλωστε την υποδαύλιζε.

Δηλαδή, διερωτώμαι, τι περισσότερο έπρεπε να τους πουν; Να τους εξηγήσουν με όρους δημοτικού σχολείου τι ειναι η ομίχλη; Να τους κάνουν μία διάλεξη, σε επίπεδο ηλιθίων, για τους κινδύνους της απογείωσης από ένα αεροδρόμιο με ομίχλη; Να τους βάλουν να ακούσουν λαϊκά ή μήπως να τους κουβαλήσουν τίποτε μπαλέτα με γυμνές;

(Από τη στήλη "Πανδώρα", Το Βήμα, Κυριακή 2 Μαρτίου 2008)

Subhuman species

Πάντοτε μου προκαλούσαν το ενδιάφερον τα subhuman species. Με ή χωρίς φολίδες, τα subhuman species ευνοούνται από το εύκρατον κλίμα της Ελλάδας, γεννιούνται και αναπτύσσονται απρόσκοπτα. Χωρίς κανένα άλλο ενδιαφέρον πέραν του γεμίσματος της χοντρής, κατά κανόνα, κοιλιάς τους, με το σίελο που παράγουν σε τεράστιες ποσότητες, αποπειρώνται ενίοτε να πνίξουν και τα ανθρώπινα όντα. Στην καλύτερη περίπτωση, αν είσαι κάπου κοντά σε ένα subhuman, θα γλιστρίσεις στα σάλια. Και τα περιττώματα. Το subhuman αρέσκεται στα σκατά καθώς αποτελούν κι ένα συστατικό στοιχείο και προορισμό της φύσης τους. Γι'αυτό και η παραμονή του επί πολύ καιρό σε ένα χώρο συνοδεύεται από τη σώρευση σκατών. Bad for the health.
Το subhuman δεν ενδιαφέρεται να προαχθεί σε άνθρωπο. Προσπαθεί να μιμηθεί τον άνθρωπο, απλά και μόνο για εκπληρώσει τη φύση του (που είναι να απλώνει σάλια και σκατά, όπως προανέφερα) αλλά ανεπιτυχώς. Στο πλαίσιο της μίμησης, θα μετάσχει και σε δραστηριότητες όπου προαπαιτούμενη είναι η ηθική υπόσταση. Αλλά χωρίς την παραμικρή ηθική υποδομή, δε θα ωφεληθεί σε τίποτε. Garbage in garbage out, ήτοι, το σκατό είτε στο Παρίσι το πας, είτε στη Χασιά, παντού σκατό θα είναι. ..