Οπου φυσάει ο άνεμος

Και ξαφνικά... ήρθε η κατανόηση. Μεγάλη, όμως, μετά συγχωρήσεως! Για μας τους δύσμοιρους κατοίκους του κέντρου της Αθήνας που τα τελευταία δύο χρόνια βιώνουμε καταστάσεις πρωτόγνωρες, απροσδόκητες, για τις οποίες ουδείς μας προετοίμασε ούτε καν μας προϊδέασε... Η εντυπωσιακή άνοδος του ΛΑΟΣ όχι μόνο ώθησε σχεδόν την επομένη των εκλογών την κυβέρνηση να αναθεωρήσει τη χαλαρή της διάθεση έναντι στο σοβαρό πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης αλλά έκανε και τα ΜΜΕ να κάνουν στροφή 180 μοιρών στο ζήτημα που πλήττει το κέντρο της Αθήνας (ακριτικά νησιά κλπ).
Ξαφνικά 'οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα έχουν δίκιο διότι έγιναν πρόσφυγες στη χώρα τους', 'δεν υπάρχει μεταναστευτική πολιτική', 'δε θα λύσει η Ελλάδα το μεταναστευτικό πρόβλημα της υφηλίου' κι άλλα παρόμοια διατυπώθηκαν ρητά από αριστερόστροφους παρουσιαστές, οι οποίοι μέχρι σήμερα είτε έκαναν λόγο για ρατσιστικά φαινόμενα είτε υιοθετούσαν πολιτική ίσων αποστάσεων.
Η ανέξοδη ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ, που τον έστειλε στα εκλογικά Τάρταρα, ξαφνικά 'δεν πουλάει' πια, έτσι έδειξαν οι κάλπες, κι όλοι, πολιτικοί και ΜΜΕ σπεύδουν να την αποκηρύξουν έμπρακτα...
Αν αυτό οδηγήσει σε βελτίωση της καθημερινότητάς μου, μένει να αποδειχθεί. Εκείνο που με φοβίζει είναι η ευκολία αλλαγής προσωπείων ανάλογα με το 'που φυσάει ο άνεμος'. Οι πολιτικές πρέπει να στηρίζονται σε δεδομένα, να έχουν στόχο΄, να έχουν μακροπρόθεσμο όραμα. Και στην περίπτωση της λαθρομετανάστευσης και διακομματική συναίνεση. Τα αποσπασματικά μέτρα έχουν εφήμερο χαρακτήρα. Και συνήθως, μετά από καιρό, επιδεινώνουν την κατάσταση.