H καλύτερη μακράν δημοσιογραφική στήλη της τελευταίας τριακονταετίας

Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

Οι καλοβαλμένοι κύριοι που ρυθμίζουν την τηλεοπτική δημοκρατία μας βρήκαν τον Αλέξιο του ΣΥΡΙΖΑ «πολύ καλό» στο debate των έξι αρχηγών. Να συμφωνήσω ότι είχε συμμαζέψει την αυθάδεια (το αντιπαθέστατο υφάκι) που περιέφερε ώς τώρα. Τουλάχιστον δεν παρίστανε τον εκκολαπτόμενο Τσάβες των Βαλκανίων. Προσέξατε όμως τι είπε ή μείνατε στο αστραφτερό λευκό πουκάμισό του; Ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξιος προήγγειλε κινητοποιήσεις εν όψει της συμπλήρωσης ενός χρόνου από τη δολοφονία, πέρσι τον Δεκέμβριο, του μαθητή Γρηγορόπουλου. Ως προς την ιδιορρυθμία της δημοκρατίας μας, που λέγεται πανεπιστημιακό άσυλο, ο Αλέξιος το χαρακτήρισε «δημοκρατική κατάκτηση» και δήλωσε απερίφραστα ότι ο χώρος που εκπροσωπεί θα το υπερασπισθεί. Μην εκπλαγείτε, λοιπόν, από αυτά που έρχονται. Ο Τσίπρας μάς προειδοποίησε. Εμείς δεν τον ακούσαμε. Προσέχαμε το τσουλούφι του Τεν Τεν και το μοδάτο σακάκι του με τα στενά πέτα...
Δεν είναι περίεργο όμως ότι η φερόμενη ως «φιλελεύθερη παράταξη» που διεκδικεί την ψήφο σας, κοπτόμενη υπέρ της εννόμου τάξεως, το άφησε να περάσει; (Να θυμίσω ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν χάνει ευκαιρία να μην μας πει για το καθεστώς του ασύλου, που θέλει να το αλλάξει, καθώς και για τις διαδηλώσεις που μπλοκάρουν το κέντρο της Αθήνας). Δεν είναι. Διότι με τον κυνισμό των «τεχνικών της εξουσίας» (που έλεγε κάποτε ο Σαββόπουλος) θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ στη νέα Βουλή, ώστε να κατεβάσουν το ποσοστό των αδιάθετων ψήφων και να ανεβάσουν τον πήχυ της αυτοδυναμίας για το ΠΑΣΟΚ. Οσον αφορά τους τελευταίους, αυτοί ούτε καν διανοούνται να θίξουν το ζήτημα, διότι προσβλέπουν σε κάθε ψήφο που μπορούν να αποσπάσουν από την Αριστερά.
Ομως το θέμα υφίσταται. Υπάρχει ένας πολιτικός χώρος, που έχει τραφεί με αριστερίστικες μπούρδες και σήμερα πια πατάει γερά σε παρεξηγήσεις, οι οποίες θεωρούνται από πολλούς (και πέραν του χώρου, δυστυχώς) σχεδόν ως εθνική ιδεολογία: Η δουλειά είναι ντροπή (όταν δεν είναι μ***), η κλοπή είναι απαλλοτρίωση, η πάσης φύσεως εγκληματική δραστηριότητα επιτρέπεται (αν δεν επιβάλλεται!) εφόσον υπηρετεί την επανάσταση κ.λπ. Η διάβρωση της κοινωνίας από παρόμοιες ηλιθιότητες είναι βαθύτερη από όσο θέλουμε να παραδεχόμαστε. Αρκούμαι σε ένα παράδειγμα: Εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, που συνδυάζει την κάλυψη της κοσμικής ζωής (ποιος ρούφηξε το κεντρί της μελισσούλας από τον πισινό της Τζούλιας κ.λπ.) με την αναπαραγωγή των πιο παρωχημένων εθνικιστικών στερεοτύπων, δημοσιεύει συνέντευξη με τον... Κουφοντίνα! Βλέπεις, λοιπόν, το πρωί στο Κολωνάκι, υπέρβαρους μεσήλικες με ύφος χιλίων πιθήκων και εκατό καρδιναλίων, από αυτούς που ντύνονται με εφαρμοστά μπλουζάκια για εικοσάρηδες, καπνίζουν πούρα των 20 ευρώ και δανείζονται από την τράπεζα για να αγοράζουν ακόμη πιο ακριβό αυτοκίνητο, να πληροφορούνται -ενόψει εκλογών- για τις απόψεις ενός καταδικασμένου δολοφόνου, ο οποίος, στο κάτω κάτω, έχει στερηθεί τα πολιτικά του δικαιώματα. (Φαντάζομαι ότι πρέπει να είναι οι ίδιοι κακομοίρηδες, που όταν οι αναρχικοί έκαιγαν την Αθήνα τον περασμένο Δεκέμβρη, εκείνοι έγραφαν με μαύρο σπρέϊ συνθήματα έξω από τις μπουτίκ τους, μήπως και τους λυπηθούν οι κουκουλοφόροι...)
Μου είναι εντελώς αδιάφορο τι συμφέρει τη Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ, αφού βλέπω ότι αυτοί ενδιαφέρονται πρωτίστως για την επόμενη ημέρα των εκλογών και για την απόσταση που τους χωρίζει από την εξουσία. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι η πορεία της κοινωνίας μας έχει στραβώσει για τα καλά, όταν μένουμε στην υποκριτική μειλιχιότητα του Τσίπρα, τον επαινούμε από πάνω (επειδή ήταν -λέει- «επικοινωνιακός»!) και παραβλέπουμε ότι, παρά τις επιπτώσεις του Δεκέμβρη, μυαλό δεν έβαλε.
Μπροστά σε ένα τέτοιον ΣΥΡΙΖΑ, χίλιες φορές το ΚΚΕ! Σε τελευταία ανάλυση, ποιος κινδυνεύει από το ΚΚΕ; Την περασμένη Κυριακή, στο πλοίο με το οποίο επέστρεφα από τον γάμο ενός φίλου στην Πάρο, πέτυχα έναν γνωστό, με τον οποίον είχαμε πολύ καιρό να συναντηθούμε. Ανθρωπος φίνος, σεμνός και καλλιεργημένος, απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών και του Harvard, γύρω στα εβδομήντα σήμερα. Η κουβέντα μας πήγε αμέσως στα πολιτικά. Μου είπε ότι τούτη τη φορά δεν σκοπεύει να πάει να ψηφίσει, λόγω της ίδιας απογοήτευσης, που κατά πάσα πιθανότητα θα κρατήσει κι εμένα στο σπίτι μου στις 4 Οκτωβρίου. Ομως στις προηγούμενες εκλογές, ψήφισε ΚΚΕ. Οταν το άκουσα, έμεινα να τον κοιτάζω σαν ηλίθιος. «Τι με κοιτάς έτσι;», μου είπε. «Με το εκλογικό μας σύστημα, η αποχή ενισχύει αυτούς που δεν υποφέρω άλλο. Από το ΚΚΕ όμως, ακόμη και 10% αν πάρει, δεν κινδυνεύουμε. Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να πάρουν την εξουσία οι επίγονοι του Στάλιν!» Υποθέτω ότι την στάση αυτή έχει υπόψη η κυρία Παπαρήγα και ίσως γι’ αυτό στο debate προσπάθησε να δείχνει σαν κανονικός άνθρωπος...
Παρ’ όλα αυτά, καθώς τελειώνω το κομμάτι που διαβάζετε, μου τηλεφωνεί ένας άλλος φίλος. Επιστρέφει με το «Highspeed» από τις διακοπές, μαζί με την οικογένειά του. Διαμαρτύρεται ότι, επί μία ώρα στο Mega, έχουν την κυρία Κανέλλη να ωρύεται και να αφρίζει. Προσπαθεί να κοιμίσει την κόρη του, 18 μηνών, αλλά το μικρό έχει τρομοκρατηθεί από τον σοσιαλισμό, όπως παρουσιάζεται από τα ουρλιαχτά της Πασιονάριας των βορείων προαστίων. Ο φίλος μου δεν μπορεί να σπάσει όλες τις οθόνες, ούτε και θα προλάβει γιατί είναι πολλές και θα τον μπαγλαρώσουν προτού ολοκληρώσει. Παρακαλώ, ας μεριμνήσει το Ραδιοτηλεοπτικό...
Βέρα στο αυτί;
Σε μια από τις τηλεοπτικές συζητήσεις που ακολούθησαν το debate των δύο, μετείχε και ο προσφάτως νυμφευθείς εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ Ανδρέας Καρίτζης. Οσο κι αν προσπάθησα, δεν είδα να φοράει βέρα. Πρόσεξα όμως έναν χρυσό κρίκο περασμένο στο αριστερό του αυτί. Θα πρέπει μάλλον να ήταν η βέρα, όπως τη φορούν στην παρέα του Τσίπρα. (Πάντως, καλύτερα στο αυτί, παρά στη μύτη...)

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_25/09/2009_330715

Ψυχολογικά, προεκλογικά κ.α.

"Ετοιμα τα κουλουράκια για τον Υπουργό!"


Μία φίλη, που ανήκει στο κλιμάκιο στενών συνεργατών υπουργού, μου διηγόταν πρόσφατα διάφορα κωμικοτραγικά περιστατικά, με πρωταγωνιστές ψηφοφόρους του κυβερνώντος κόμματος, που πυροδότησε η -μη αναμενόμενη- προκήρυξη εκλογών. Με την ψυχή στο στόμα, οι ρουσφετοθήρες παλεύουν να διεκπεραιώσουν τα -δίκαια κατ'αυτούς- αιτήματά τους, πριν έρθει ο κακός πράσινος λύκος, που κατά τα πολιτικά ήθη αυτής της χώρας, θα τους αφήσεις εκτός πεδίου δράσης (ή, ... μάσης).
Τα δε αιτήματα ... 'περιβόλι'! Πολλά από αυτά είναι 'βαρειά' ρουσφέτια (πχ πρόσληψη σε ΔΕΚΟ) ενώ άλλα είναι τόσο τιποτένια, που γεννούν ερωτηματικά για το κατά πόσον είναι σκόπιμο να τίθενται καν και μάλιστα σε περίοδο που οι κυβερνώντες έχουν μπόλικα κρίσιμα ζητήματα να επιλύσουν, ούτως ειπείν 'στην τούρλα του Σαββάτου'. Απλές αστικές διαφορές ("η αστυνομία δεν κάνει κάτι για την κυρά Σταμάτα, που χρόνια μαζεύει τις σερβιέτες της γειτόνισσας από τον κήπο της. Σημειωτέον, κατά την επικρατέστερη εκδοχή, οι σερβιέτες μεταφέρονται από τα σκουπίδια της γειτόνισσας στον κήπο της κ.Σταμάτας από τον σκύλο της τελευταίας!) κλπ
Επίσης πολύ της μόδας είναι το κλασικό 'να κάνει ένα τηλεφώνημα'. Ποιός; Αν δεν είναι δυνατόν ο υπουργός ή ο υφυπουργός ο ίδιος, κάποιος στενός του συνεργάτης. Που; Στη γειτόνισσα της κ.Σταμάτας, (με προτροπή να μην αδιαθετεί πλέον), στην υπουργό Εσωτερικών (γιατί υπέστη επίπληξη από την Αγροφυλακή ο Τακ'ς, αφού είχε αρρωστήσει η γαϊδάρα της γιαγιάς του, γι'αυτό δεν πήγαινε στη δουλειά δύο μήνες, άδικο είναι αφού η γιαγιά είχε κεράσι μελιτζανάκι γλυκό τον ίδιο τον μακαρίτη Κ.Καραμανλή στη διάρκεια μιας περιοδειάς του στο Αγρίνιο...)
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ηλικιωμένοι ψηφοφόροι, οι οποίοι, ακόμα και αν δεν έχουν προσωπικά θέματα να λύσουν, 'υιοθετούν' υποθέσεις άλλων και προσπαθούν να τις 'προωθήσουν' μέσα από τα 'γαλάζια' γρανάζια... Ετσι, για να νιώσουν ότι τους 'περνάει', ότι είναι ενεργοί πολίτες, ότι είναι μέσα στο παιχνίδι ρε γαμώ το! Αφού, όπως μου είπε η φίλη ο συγκεκριμένος υπουργός σκέφτεται να δημιουργήσει μια ειδική ομάδα διαχείρισης των ψηφοφόρων που 'νομίζουν' ότι έχουν ρουσφέτι ή έχουν υιοθετήσει αλλότρια ρουσφέτια. Αυτοί οι τελευταίοι χρειάζονται μια διαφορετική προσέγγιση του στυλ "ο υπουργός σε αγαπάει, σε νοιάζεται, σε πήρε στη γιορτή σου, θυμάσαι;"... Συχνά, το αίτημα επιβεβαίωσης του ενδιαφέροντος της πολιτείας υποκρύπτει την ανάγκη επιβεβαίωσης του ενδιαφέροντος του εκάστοτε μεσάζοντα πχ. ο μπάρμπα Ανέστης πιέζει το γιο του στην Αθήνα -ανώτερο στέλεχος στα ΕΛΤΑ- να φροντίσει να τοποθετηθεί και δεύτερος ταχυδρόμος στο υποκατάστημα στα Ανω Παχουλιάνικα Λακωνίας. Στην τελική, το ενδιαφέρον του γιου του προς το πρόσωπό του επιθυμεί να 'τεστάρει' ο μπάρμπα Ανέστης κι όχι να διευκολύνει την απρόσκοπτη διανομή της αλληλογραφίας στο χωριό του. Κι ο καημένος ο γιός που έχει το προσωπικό του άγχος λόγω των επικείμενων υπηρεσιακών μεταβολών με την αλλαγή του κυβερνώντος κόμματος, έχει να παλέψει και με τις ενοχές του για τον ηλικιωμένο πατέρα, με τα άκαιρα αιτήματα, που έχει παραμείνει (ξερό κεφάλι γαρ) στην επαρχία κι αποζητά διαρκώς επιβεβαίωση...

Μια από τα ίδια

-" Για τις εκλογές δεν έγραψες τίποτε. Ούτε και για τις φωτιές!" σχολίασε σήμερα το πρωί ένας φίλος κι αναγνώστης του παρόντος, που πλέει σε πελάγη ευτυχίας για τις επικείμενες εκλογές.

Έτσι είναι. Κα'να δυο φορές αποπειράθηκα να προσεγγίσω και τα δύο αυτά θέματα η σχετική διάθεση όμως διακόπηκε απότομα, εν τη γενέσει της θα έλεγα. Το κυρίαρχο συναίσθημα, που γεννούν και τα δύο αυτά γεγονότα συνοψίζεται στη φράση "μια από τα ίδια".

Είναι χαρακτηριστικό επίσης πως για πρώτη φορά φέτος συνέλαβα τον εαυτό μου να αδιαφορεί πλήρως για την κατακαιόμενη Αττική. Στενοχωριέσαι μία, στενοχωριέσαι δύο ε.. τα αποθέματα εξαντλούνται κάποια στιγμή. Νισάφι. Είναι σαν τους κλινικά νεκρούς. Το πνεύμα, η ψυχή, η νοητική λειτουργία έχει χαθεί, τι νόημα έχει η συντήρηση του κουφαριού; Η Ελλάδα πάει κατά διαόλου, οι πρασινάδες μας μάρανανε...Κάψτε τα. Να υπάρχει και απεικόνιση της εσωτερικής κατάστασης.

Όσο για τις εκλογές, η παρούσα κατάσταση εξαιρετικά απογοητευτική, η επερχόμενη καθόλου ελπιδοφόρα. Άσε που θα διαλυθεί κι ο ΣΥΡΙΖΑ και θα χάσουμε και την τελευταία μας ψυχαγωγία στην πολιτική σκηνή...