H καλύτερη μακράν δημοσιογραφική στήλη της τελευταίας τριακονταετίας

Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

Οι καλοβαλμένοι κύριοι που ρυθμίζουν την τηλεοπτική δημοκρατία μας βρήκαν τον Αλέξιο του ΣΥΡΙΖΑ «πολύ καλό» στο debate των έξι αρχηγών. Να συμφωνήσω ότι είχε συμμαζέψει την αυθάδεια (το αντιπαθέστατο υφάκι) που περιέφερε ώς τώρα. Τουλάχιστον δεν παρίστανε τον εκκολαπτόμενο Τσάβες των Βαλκανίων. Προσέξατε όμως τι είπε ή μείνατε στο αστραφτερό λευκό πουκάμισό του; Ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξιος προήγγειλε κινητοποιήσεις εν όψει της συμπλήρωσης ενός χρόνου από τη δολοφονία, πέρσι τον Δεκέμβριο, του μαθητή Γρηγορόπουλου. Ως προς την ιδιορρυθμία της δημοκρατίας μας, που λέγεται πανεπιστημιακό άσυλο, ο Αλέξιος το χαρακτήρισε «δημοκρατική κατάκτηση» και δήλωσε απερίφραστα ότι ο χώρος που εκπροσωπεί θα το υπερασπισθεί. Μην εκπλαγείτε, λοιπόν, από αυτά που έρχονται. Ο Τσίπρας μάς προειδοποίησε. Εμείς δεν τον ακούσαμε. Προσέχαμε το τσουλούφι του Τεν Τεν και το μοδάτο σακάκι του με τα στενά πέτα...
Δεν είναι περίεργο όμως ότι η φερόμενη ως «φιλελεύθερη παράταξη» που διεκδικεί την ψήφο σας, κοπτόμενη υπέρ της εννόμου τάξεως, το άφησε να περάσει; (Να θυμίσω ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν χάνει ευκαιρία να μην μας πει για το καθεστώς του ασύλου, που θέλει να το αλλάξει, καθώς και για τις διαδηλώσεις που μπλοκάρουν το κέντρο της Αθήνας). Δεν είναι. Διότι με τον κυνισμό των «τεχνικών της εξουσίας» (που έλεγε κάποτε ο Σαββόπουλος) θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ στη νέα Βουλή, ώστε να κατεβάσουν το ποσοστό των αδιάθετων ψήφων και να ανεβάσουν τον πήχυ της αυτοδυναμίας για το ΠΑΣΟΚ. Οσον αφορά τους τελευταίους, αυτοί ούτε καν διανοούνται να θίξουν το ζήτημα, διότι προσβλέπουν σε κάθε ψήφο που μπορούν να αποσπάσουν από την Αριστερά.
Ομως το θέμα υφίσταται. Υπάρχει ένας πολιτικός χώρος, που έχει τραφεί με αριστερίστικες μπούρδες και σήμερα πια πατάει γερά σε παρεξηγήσεις, οι οποίες θεωρούνται από πολλούς (και πέραν του χώρου, δυστυχώς) σχεδόν ως εθνική ιδεολογία: Η δουλειά είναι ντροπή (όταν δεν είναι μ***), η κλοπή είναι απαλλοτρίωση, η πάσης φύσεως εγκληματική δραστηριότητα επιτρέπεται (αν δεν επιβάλλεται!) εφόσον υπηρετεί την επανάσταση κ.λπ. Η διάβρωση της κοινωνίας από παρόμοιες ηλιθιότητες είναι βαθύτερη από όσο θέλουμε να παραδεχόμαστε. Αρκούμαι σε ένα παράδειγμα: Εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, που συνδυάζει την κάλυψη της κοσμικής ζωής (ποιος ρούφηξε το κεντρί της μελισσούλας από τον πισινό της Τζούλιας κ.λπ.) με την αναπαραγωγή των πιο παρωχημένων εθνικιστικών στερεοτύπων, δημοσιεύει συνέντευξη με τον... Κουφοντίνα! Βλέπεις, λοιπόν, το πρωί στο Κολωνάκι, υπέρβαρους μεσήλικες με ύφος χιλίων πιθήκων και εκατό καρδιναλίων, από αυτούς που ντύνονται με εφαρμοστά μπλουζάκια για εικοσάρηδες, καπνίζουν πούρα των 20 ευρώ και δανείζονται από την τράπεζα για να αγοράζουν ακόμη πιο ακριβό αυτοκίνητο, να πληροφορούνται -ενόψει εκλογών- για τις απόψεις ενός καταδικασμένου δολοφόνου, ο οποίος, στο κάτω κάτω, έχει στερηθεί τα πολιτικά του δικαιώματα. (Φαντάζομαι ότι πρέπει να είναι οι ίδιοι κακομοίρηδες, που όταν οι αναρχικοί έκαιγαν την Αθήνα τον περασμένο Δεκέμβρη, εκείνοι έγραφαν με μαύρο σπρέϊ συνθήματα έξω από τις μπουτίκ τους, μήπως και τους λυπηθούν οι κουκουλοφόροι...)
Μου είναι εντελώς αδιάφορο τι συμφέρει τη Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ, αφού βλέπω ότι αυτοί ενδιαφέρονται πρωτίστως για την επόμενη ημέρα των εκλογών και για την απόσταση που τους χωρίζει από την εξουσία. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι η πορεία της κοινωνίας μας έχει στραβώσει για τα καλά, όταν μένουμε στην υποκριτική μειλιχιότητα του Τσίπρα, τον επαινούμε από πάνω (επειδή ήταν -λέει- «επικοινωνιακός»!) και παραβλέπουμε ότι, παρά τις επιπτώσεις του Δεκέμβρη, μυαλό δεν έβαλε.
Μπροστά σε ένα τέτοιον ΣΥΡΙΖΑ, χίλιες φορές το ΚΚΕ! Σε τελευταία ανάλυση, ποιος κινδυνεύει από το ΚΚΕ; Την περασμένη Κυριακή, στο πλοίο με το οποίο επέστρεφα από τον γάμο ενός φίλου στην Πάρο, πέτυχα έναν γνωστό, με τον οποίον είχαμε πολύ καιρό να συναντηθούμε. Ανθρωπος φίνος, σεμνός και καλλιεργημένος, απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών και του Harvard, γύρω στα εβδομήντα σήμερα. Η κουβέντα μας πήγε αμέσως στα πολιτικά. Μου είπε ότι τούτη τη φορά δεν σκοπεύει να πάει να ψηφίσει, λόγω της ίδιας απογοήτευσης, που κατά πάσα πιθανότητα θα κρατήσει κι εμένα στο σπίτι μου στις 4 Οκτωβρίου. Ομως στις προηγούμενες εκλογές, ψήφισε ΚΚΕ. Οταν το άκουσα, έμεινα να τον κοιτάζω σαν ηλίθιος. «Τι με κοιτάς έτσι;», μου είπε. «Με το εκλογικό μας σύστημα, η αποχή ενισχύει αυτούς που δεν υποφέρω άλλο. Από το ΚΚΕ όμως, ακόμη και 10% αν πάρει, δεν κινδυνεύουμε. Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να πάρουν την εξουσία οι επίγονοι του Στάλιν!» Υποθέτω ότι την στάση αυτή έχει υπόψη η κυρία Παπαρήγα και ίσως γι’ αυτό στο debate προσπάθησε να δείχνει σαν κανονικός άνθρωπος...
Παρ’ όλα αυτά, καθώς τελειώνω το κομμάτι που διαβάζετε, μου τηλεφωνεί ένας άλλος φίλος. Επιστρέφει με το «Highspeed» από τις διακοπές, μαζί με την οικογένειά του. Διαμαρτύρεται ότι, επί μία ώρα στο Mega, έχουν την κυρία Κανέλλη να ωρύεται και να αφρίζει. Προσπαθεί να κοιμίσει την κόρη του, 18 μηνών, αλλά το μικρό έχει τρομοκρατηθεί από τον σοσιαλισμό, όπως παρουσιάζεται από τα ουρλιαχτά της Πασιονάριας των βορείων προαστίων. Ο φίλος μου δεν μπορεί να σπάσει όλες τις οθόνες, ούτε και θα προλάβει γιατί είναι πολλές και θα τον μπαγλαρώσουν προτού ολοκληρώσει. Παρακαλώ, ας μεριμνήσει το Ραδιοτηλεοπτικό...
Βέρα στο αυτί;
Σε μια από τις τηλεοπτικές συζητήσεις που ακολούθησαν το debate των δύο, μετείχε και ο προσφάτως νυμφευθείς εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ Ανδρέας Καρίτζης. Οσο κι αν προσπάθησα, δεν είδα να φοράει βέρα. Πρόσεξα όμως έναν χρυσό κρίκο περασμένο στο αριστερό του αυτί. Θα πρέπει μάλλον να ήταν η βέρα, όπως τη φορούν στην παρέα του Τσίπρα. (Πάντως, καλύτερα στο αυτί, παρά στη μύτη...)

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_25/09/2009_330715