Ηταν μια ψαροταβέρνα που είχε καταφέρει να κερδίσει τις εντυπώσεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Φρέσκα ψάρια, συμπαθητικά μεζεδάκια και καλές τιμές. Αυτά μέχρι τις προάλλες που την ξαναεπισκέφθηκα. Τα ψάρια ήταν κάποιων ημερών (όχι ότι μας το είπαν βέβαια...), το ξυδάτο χταπόδι, σε μερίδα για ... γάτο, κόστιζε 9 ευρώ, στα φύλλα της ρόκας βολτάριζαν ανενόχλητα ... δύο σαλιγκαράκια, το γιαούρτι επί του οποίου είχε τοποθετηθεί το γλυκό του κουταλιού -ευγενής προσφορά του καταστήματος- ήταν ξυνισμένο και επιπλέον δεν υπήρχε θέρμανση!
Σόρι παιδιά αλλά παραείναι πολλά τα παραπτώματα για ένα γεύμα. Στην Αφάντου της Ρόδου -όπου βρίσκεται η συγκεκριμένη ψαροταβέρνα- υπάρχουν κι άλλες ψαροταβέρνες, οι οποίες αυτομάτως απέκτησαν εν δυνάμει νέους πελάτες. Αντε γεια!
Καλό για βιβλίο φυσικής ιστορίας αλλά όχι για το πιάτο μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου