Στοκχόλμη Οκτώβρης 2007

Όψη της πόλης από το Σκάνσεν (υπαίθριο μουσείο, μικρογραφία της χώρας)

Άπλα. Και στο έδαφος και στον ορίζοντα.

Γειτονιά με πρεσβευτικές κατοικίες.

Gamla Stan. Η παλιά πόλη.

Αριστοκρατική (βλ.ακριβή) περιοχή της Στοκχόλμης.

Που καλύτερα μπορείς να επανορθώσεις το μανικιούρ σου αν όχι στο ... μετρό;!

Κι εδώ βρίσκεις ποδηλάτες κάθε ηλικίας. Όχι τόσους πολλούς όσους στην Κοπεγχάγη, αλλά βρίσκεις...

Η Στοκχόλμη είναι χτισμένη πάνω σε 14 νησιά. Τα νερά της λίμνης Μελάρεν και της Βαλτικής από τα οποία βρέχεται η πόλη είναι τόσο καθαρά που επιτρέπεται το ψάρεμα μέσα στο κέντρο της πόλης.

Στο βάθος το Εθνικό Θέατρο. Προσωρινή έκθεση με έργα του Αλεξάντερ Ρόσλιν (Σουηδός του 18ου αι., αγαπημένος της αριστοκρατίας). Η μόνιμη έκθεση περιλαμβάνει Ρέμπραντ, Ρούμπενς, Γκογκέν, Σεζάν, Μονέ, Μανέ, Ελ Γκρέκο κ.α.

Με το tunnelbana (metro) πας παντού...

photos by poupsi-copyright reserved

Ώρα 02:οο πμ. Εγερτήριο. Πετάω στις 05:οο, βλέπεις... Ίσα που πρόλαβα να κοιμηθώ μία ώρα. Φρίκη. Στο αεροδρόμιο: Το on line check in σε κάνει να εξοικονομείς χρόνο. Αρκεί βέβαια να μην πέσεις σε ...εθνική ομάδα κατά την παράδοση των αποσκευών,which was my case...

- "Τι ομάδα είστε, παιδιά;"

-"Πυγμαχία!" απαντάνε τα παιδιά από τα οποία ζήτημα είναι να έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα δυο -τρεις. Η κατατομή χαρακτηριστική όσο άλλωστε και τα ονόματα: Σαρίζ, Παπάζοφ... Πατριωτάκια της Τάμτα. Πάνε Αμερική μέσω Άμστερνταμ. Καλή επιτυχία, βρε...

Στο Αμστερνταμ σε αναμονή της πτήσης μου. Με το ειδικό όχημα που κινείται εντός των κλειστών χώρων του αεροδρομίου, μεταφέρεται ένας ιμάμης. "Τhere, you can sit there!" . Η οδηγός του οχήματος δείχνει στον ιμάμη τη θέση ακριβώς δίπλα μου. Και να φανταστείς όλες οι υπόλοιπες είναι άδειες. Ήμουν η πρώτη που έφτασε τόσο νωρίς στην Gate. Μία χαρά ήμουν μονάχη. Και τι επιμονή να τον καθίσει ΑΚΡΙΒΩΣ δίπλα μου! Σκύλα. Εκείνος πάλι, σαν να ντράπηκε και πήγε παραπέρα. Είπε και goodmorning. -"Goodmorning!" και σε σένα αλλά τόσο μαύρο ράσο σε απόσταση αναπνοής ε όσο νά'ναι δε το σηκώνει ο οργανισμός μου.

Στοκχόλμη επιτέλους: Κρυάκι αλλά όχι σοβαρό. Περί τους 8 βαθμούς. Είμαι προετοιμασμένη για πολύ περισσότερο και σχεδόν απογοητεύομαι. Πού θα το βάλω εγώ το hi tech πανωφόρι μου δηλαδή;! Κάνω τις δουλειές μου. Και μετά περπάτημα... 3 ωρίτσες για αρχή (και με μία ώρα ύπνο το βράδυ) καλά είναι...Στόχος να φθάσω στο ξενοδοχείο πεζή. Αδυνατώ να προσανατολιστώ. Χάρτης ξεχάρτης, ρωτώ συνέχεια. Και περπατώ. Δεν νιώθω τις πατούσες μου, φορώ και τακούνια λόγω της επαγγελματικής υποχρέωσης... Απόγευμα Οκτωβρίου στη Στοκχόλμη θυμίζει κρύο απόγευμα δικού μας Δεκεμβρίου. Οι δρόμοι γεμάτοι κόσμο. Οι Σουηδοί έχουν μια απάθεια στη φάτσα. Οι Δανοί μου φάνηκαν πιο εκφραστικοί. Κι οι Δανέζες της Κοπεγχάγης πιο κομψές.

Στόχος επετεύχθη. Εφθασα στο ξενοδοχείο. Αδυνατώ να περιπλανηθώ άλλο,θα φάω εδώ. Εφαγα, λοιπόν. Παράγγειλα σαλάτα, που όπως απεδείχθη δεν ήταν σαλάτα και σούπα, που, κατ'αναλογία δεν ήταν σούπα. Η σαλάτα είχε τρια φασολάκια πράσινα, μισό ντοματάκι κι ένα μικρό ζυμαρένιο πράγμα στη μέση. Η δε σούπα, χα! Φανταστείτε ένα σφηνάκι με αμυδρώς τοματένιο περιεχόμενο. Φαρσέρ ο μάγειρας. Το πιάτο που επιστρατεύθηκε για να θεραπεύσει την αστοχία των πρώτων επιλογών, πολύ καλύτερο: Ψαρικά διάφορα παστά, ημίπαστα, μαριναρισμένα. Τα κλασικά τους. Τρία -τέσσερα κομμάτια. Μια χαρά. Και οποία ευτυχία: Το νερό της Στοκχόλμης είναι εξαιρετικό. Πίνεις νερό βρύσης και δεν εξαρτάσαι από τα πανάκριβα εμφυαλωμένα. Γιούπι!

Μια μπανιέρα γεμάτη με καυτό νερό αποτέλεσε τον επίλογο της μέρας: Ήταν τόσο ωραίο το συναίσθημα που αναφώνησα: "Δεν υπάρχει αυτό!" (που λέει κι ο φίλος Αντώνης)