΄Εξοδος την 25η Μαρτίου

Πειράματα με εστιατόρια πάντα θα κάνει κανείς. Το θέμα είναι, όσο μπορείς, να τα περιορίζεις. Μη ρισκάρεις, ας πούμε, να χαλάσεις την αργία της 25ης Μαρτίου επιλέγοντας ένα φαγάδικο, όπου δεν έχεις ξαναπάει και μάλιστα με υψηλές προσδοκίες να απολαύσεις ένα παραδοσιακό καλοφτιαγμένο μπακαλιάρο - σκορδαλιά. Μην κάνεις δηλαδή ακριβώς αυτό που έκανα εγώ ανήμερα της εθνικής επετείου. Το περί ου ο λόγος μεζεδοπωλείο βρίσκεται στη Φωκίωνος Νέγρη, ήταν γεμάτο και με ευδιάκριτη την παρουσία ηλικιωμένων (αν προτιμάται από νοικοκυρές κάποιας ηλικίας, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να προσφέρει καλό ‘σπιτικό’ φαγητό. Αμ δε!).
Τα πρώτα πιάτα έφτασαν μετά από περίπου μια ώρα,όταν ήδη είχαμε καταβροχθίσει και την τελευταία πράσινη ελιά του ‘κουβέρ’ (το οποίο μας φέρανε και φυσικά μας χρέωσαν χωρίς να μας ρωτήσουν... πάλι καλά, από τη μία, διότι πώς θα αντέχαμε τόση ώρα νηστικοί!). Το δήθεν ψητό χταπόδι ήταν καραβρασμένο και βρώμαγε. Ο μπακαλιάρος άψητος, χωρίς τραγανή κρούστα ... Ο ταβερνιάρης, αναγνωρίζοντας το ατόπημα, το πήρε πίσω για να επιστρέψει άλλες μερίδες, καλύτερα τηγανισμένες αλλά με ελεϊνά κομμάτια μπακαλιάρου (ουρές, ό,τι είχε περισσέψει εν ολίγοις). Ο λογαριασμός ήταν εσφαλμένος, συνελόντι ειπείν, το όλο γεύμα μπορεί να καταγραφεί στο top 10 των αποτυχημένων μου.
Μόνη ευχάριστη νότα, το διπλανό ζευγάρι ηλικιωμένων. Η κοκέτα ογδοντάρα κυρία επεδείκνυε φιλοπαίγμονα διάθεση προς το σύντροφό της και οι μεταξύ τους διάλογοι ήταν πολύ χαριτωμένοι:
-«Πως σου φαίνονται τα μαλλιά μου;» ρώταγε ο ενενηντακοντούτης κύριος, εννοώντας μάλλον την ελαφρά βαφή που είχε περάσει και έδινε στην κόμη του μια μωβέ απόχρωση.
-«Χαχαχα! Γελάσαμε!» απαντούσε η κυρία. «Ουρές θα κάνουν τα κορίτσια!» κ.ο.κ.