Σκόπια

Ξύπνησα τη νύχτα μέσα στην έκπληξη και την απορία: Ήτο αληθές ότι ένας οξύς πόνος δεξιά στη μέση με εμπόδιζε να αλλάξω πλευρό ή απλώς επρόκειτο για κακό όνειρο; 'Οχι κυρίες και κύριοι! Δεν ήταν όνειρο, δεν ήταν βόας, δεν ήταν κροταλίας! Ψύξη; Νεύρο που νευρίασε και έγινε κόμπος; Βουντού; Θα σας γελάσω, αλλά το πρωί με βρήκε να περπατάω σα στραβοσουγιάς. Οιμέ. Από τον πόνο μου 'ρχόταν εναλλάξ να κλαίω και να γελάω. Κλαυσίγελως. Είναι βραδάκι τώρα κι είμαι χειρότερα απ΄ό,τι το πρωί. Όποιος ξέρει να ξεματιάζει, ας το κάνει παρακαλώ. Ο ρόλος της Σαπφούς Νοταρά στο "Αχ, αυτή η γυναίκα μου" (Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ-Μιχαλόπουλος), και ειδικά η ατάκα "έχω τα λουμπάγκα μου!" δε μου πάει ουδόλως!