Νέα Υόρκη - Μανχάταν - Πρώτες εντυπώσεις

Να πηγαίνεις στη Νέα Υόρκη, πόλη που λαβαίνει μυθικές διαστάσεις στη φαντασία για ένα σωρό λόγους και να μη νιώθεις ξένος, ε όσο νά'ναι, είναι αξιοσημείωτο.
Είτε πέφτεις πάνω σε Έλληνες (ομογενείς ή τουρίστες) είτε σε ανθρώπους εξοικειωμένους με τους Έλληνες (Βαλκάνιους, Αμερικανούς που έχουν ταξιδέψει ή επιθυμούν να ταξιδέψουν στην Ελλάδα). Οι ουρανοξύστες -στο Μανχάταν τουλάχιστον- δεν είναι τόσο απρόσωποι, τελικά, αφού παρουσιάζουν αρχιτεκτονικές ιδιαιτερότητες, οι Νεοϋρκέζοι περπατούν γρήγορα αλλά όχι σημαντικά γρηγορότερα από τους αγχωμένους Αθηναίους. Οι ντόπιοι -εργαζόμενοι στα γραφεία της περιοχής- κυκλοφορούν κοστουμαρισμένοι, με ταγέρ αλλά και σαγιονάρες, βερμούδες. Είδα πολλές εντυπωσιακές γυναίκες (μοντέλα, career women), γυμνασμένους γιάπηδες, χοντρούλες αφροαμερικάνες, πάμπολλους ασιάτες και μετανάστες...Οι τουρίστες περιφέρονται ανέμελα λες και βρίσκονται σε πάρκο. Οι Αμερικανοί είναι εν γένει ευγενείς... Οι ταξιτζήδες είναι όλοι μετανάστες κυρίως από Ασία και Αφρική κι έχουν όπως φαίνεται παραλάβει τα ηνία από τους αφροαμερικανούς που σιγά σιγά αναβαθμίστηκαν κι έγιναν υπάλληλοι, πωλητές...Το κόμιστρο είναι 'τσιμπημένο' αλλά φυσικά δεν υπάρχουν διπλοκούρσες ενώ ισχύουν και στάνταρ -κι ενδεχομένως πιο συμφέρουσες- τιμές για συγκεκριμένες διαδρομές (πχ από το JFK προς οποιοδήποτε προορισμό στο Μανχάταν, πληρώνεις 45 δολλάρια (29,25 ευρώ + φιλοδώρημα τουλάχιστον 10%). Το tipping, που κυμαίνεται από 10-20%, είναι θεσμός στη Νέα Υόρκη(σε ταξί, εστιατόρια).
Το φαγητό έξω παρουσιάζει τεράστιες δυνατότητες επιλογής και εξαιρετικές τιμές. Ακόμα και τα μοδάτα ρεστοράν είναι πολύ φθηνότερα από τα αντίστοιχα δικά μας. Ενα ποτήρι σαμπάνια στο μπαρ διάσημου εστιατορίου στοιχίζει 10 δολλάρια ήτοι ... 6,5 ευρώ! Αν το παραγγείλεις όμως στο τραπέζι σου, η τιμή ανεβαίνει στα 18 δολλάρια δηλαδή 11,5 ευρώ... Και πάλι καμία σχέση με τα καθ'ημάς.
Γεύμα που περιλαμβάνει μικρό νοστιμότατο αστακό, σούπα αστακού, σαλάτα, ψητή πατάτα στοιχίζει μόλις ... 30 δολλάρια (19,5 ευρώ) στην αλυσίδα Oyster Bar. Εθνικ φαγητό (σούσι, κινέζικα, ινδικά κ.α.) βρίσκεις σε κάθε γωνιά. Οι πάγκοι που πουλάνε χοτ ντογκ (ακόμα και σις κεμπαπ ή γύρο καθώς και τα κουλουράκια πρέτζελ) είναι άπειροι. Οι πωλητές είναι όλοι μετανάστες, Αραβες κατά κύριο λόγο.
Οι ευκαιρίες για ψώνια είναι πολλές και εντυπωσιακές. Για να ακριβολογήσω, η Νέα Υόρκη είναι ο παράδεισος του καταναλωτή. Πολλά καταστήματα outlet με επώνυμα ρούχα, χλιδάτα πολυκαταστήματα που στεγάζουν από Van Kleef & Arpels και Chanel μέχρι πολύ προσιτά αμερικανικά προϊόντα. Η βραδυνή διασκέδαση ομοιάζει από πλευράς ζωντάνιας με τα ελληνικά δεδομένα. Σε κλαμπ δεν πήγα αλλά περιοχές όπως το Chelsea, Meatpacking District, East Village και φυσικά το Soho και το Greenwich βρίθουν από cosy μπαράκια και μικρά στυλάτα εστιατόρια, όπου μπορείς να πέσεις πάνω σε άβαφη σταρ που συντρώγει ανέμελα, με τζιν και T shirt, με τους φίλους της. Οι παραπάνω περιοχές είναι και εξαιρετικά gay friendly.
Ο καιρός ήταν υποφερτά ζεστός, με αρκετά βροχερά διαλείμματα που ευτυχώς δεν διαρκούσαν παραπάνω από λίγα λεπτά. Η ζέστη της Νέας Υόρκης είναι υγρή και γι'αυτό οι υψηλές θερμοκρασίες δεν αντέχονται. Όπως δεν αντέχεται και το aircondition στους κλειστούς χώρους. Ξεπάγιασα!!! Στο ΜΟΜΑ μας έβγαλαν φοιτητικά εισιτήρια ενώ απαξίωσαν να ψάξουν έστω υποτυπωδώς τις τσάντες μας. Κι η λήψη φωτογραφιών επιτρέπεται μια χαρά αρκεί να μη χρησιμοποιήσεις φλας.
Κάτι που μου έκανε επίσης εντύπωση ήταν ότι ο έλεγχος κατά την άφιξη στο αεροδρόμιο περιορίστηκε σε έλεγχο της βίζας και δεν ήταν τόσο χρονοβόρος όσο περίμενα. Οι αεροσυνοδοί της Ο.Α. στις πτήσεις μου δεν 'βλεπόντουσαν'... Πολλά θα κρατήσω στη μνήμη από αυτό το πρώτο ταξίδι στο Μεγάλο Μήλο.
Για να κλείσω τούτο το γρήγορο σημείωμα, επιλέγω δύο βραδυνές εικόνες: Τη θέα της φωτισμένης πόλης από το Empire State Building (όπου τα μέτρα ασφαλείας περιλαμβάνουν και φωτογράφιση του επισκέπτη!) και μία επιστροφή με ταξί προς το ξενοδοχείο διαμέσου μίας αχανούς λεωφόρου, υπό τους ήχους μουσικής του Capo Verde (επιλογή του μετανάστη- ταρίφα), σκηνή κινηματογραφικής αισθητικής, η πλέον κατάλληλη για να φιλοξενήσει τους τίτλους τους τέλους.