Ανέβηκα γύρω στις 12 το βράδυ, όταν τα στίφη του Αττίλα (βλ.τουρίστες) είχαν διασκορπισθεί. Χαλαρά, χωρίς αναμονή και χωρίς να με ποδοπατάει κανείς, απόλαυσα τη μαγεία της φωτισμένης πόλης... Ναι, δεν υπήρχε αμφιβολία. Αυτό που αντίκρυζα και δεν μπορούσε η χαμηλών επιδόσεων φωτογραφική μου μηχανή να αποδώσει, ήταν αντάξιο μιας μητρόπολης. Ηταν το παρόν και το μέλλον, αυτό που ποθείς και ταυτόχρονα φοβάσαι για ν'αποδειχθεί στο τέλος ότι είναι μια χαρά στα μέτρα σου. Τα νεοϋορκέζικα φώτα , όπως τα βλέπεις να λάμπουν από ψηλά, δεν καίνε αθώες πυγολαμπίδες. Τις γητεύουν όμως.
Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008
Empire State Building - Η θέα από ψηλά
Ανέβηκα γύρω στις 12 το βράδυ, όταν τα στίφη του Αττίλα (βλ.τουρίστες) είχαν διασκορπισθεί. Χαλαρά, χωρίς αναμονή και χωρίς να με ποδοπατάει κανείς, απόλαυσα τη μαγεία της φωτισμένης πόλης... Ναι, δεν υπήρχε αμφιβολία. Αυτό που αντίκρυζα και δεν μπορούσε η χαμηλών επιδόσεων φωτογραφική μου μηχανή να αποδώσει, ήταν αντάξιο μιας μητρόπολης. Ηταν το παρόν και το μέλλον, αυτό που ποθείς και ταυτόχρονα φοβάσαι για ν'αποδειχθεί στο τέλος ότι είναι μια χαρά στα μέτρα σου. Τα νεοϋορκέζικα φώτα , όπως τα βλέπεις να λάμπουν από ψηλά, δεν καίνε αθώες πυγολαμπίδες. Τις γητεύουν όμως.
Labels:
Εmpire State Building,
Μανχάταν,
Νέα Υόρκη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου