Μπάνιο στο Λαγονήσι

Είτε επειδή είχε περάσει ένα 15θήμερο από την τελευταία βουτιά είτε επειδή είχα καιρό να πάω προς παραλιακή μεριά, σήμερα έκανα το απονενοημένο. Πήγα για μπάνιο στο Λαγονήσι! Αμέ! Ήλπιζα και ευχόμουν ότι η κίνηση θα ήταν μετριασμένη καθώς ακόμη λείπει

πολύς κόσμος. Ευτυχώς είχα δίκιο... Το πήγαινε-έλα, με αφετηρία το κέντρο της Αθήνας, κράτησε δύο ώρες συνολικά, πολύ καλός χρόνος για τέτοια διαδρομή. Η ίδια η διαδρομή υπήρξε πλούσια σε εικόνες που αβίαστα επιβεβαιώνουν -ακόμη μια φορά- την επιβίωση των νεοελληνικών στερεότυπων: Ο 'πετυχημένος' μεσήλικας με την ξανθιά πιτσιρίκα και την porsche, η ανοησία προσωποποιημένη σε πιτσιρίκια ημίγυμνα και χωρίς κράνος επάνω σε μοιραία παπάκια, οι οδηγάρες - 'γαμάω'- με τις 'σφήνες' και την προκλητική συμπεριφορά, τις 'κότες' με τα 40 χλμ σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας κλπ κλπ

Ευχάριστη έκπληξη στην παραλία η κυρία που πλησίασε και ρώτησε πολυ ευγενικά αν ενοχλούμαστε από τα πιτσιρίκια της που έπαιζαν -χωρίς να θορυβούν σημαντικά, είν'αλήθεια - δίπλα στις ξαπλώστρες μας. Η κυρία μιλούσε 'σπασμένα' ελληνικά... Γιατί αυτό δε με εξέπληξε;

Η ιερότης των διακοπών του Έλληνος

Δεν πα' να'σαι μπαρμπέρης στον Άγιο Παντελεήμονα, δε πα'να βγάζεις με το ζόρι τα προς το ζειν; Δεν έχει ουδεμία σημασία, κυρίες και κύριοι: Τις διακοπές σου τις καλοκαιρινές θα τις κάνεις. Κι ας κινδυνεύει να χάσει και τους λιγοστούς Έλληνες πελάτες του, που δεν έχουν σκοπό να επιτρέψουν στην ανεπιθύμητη τριχοφυϊα να μεταβάλει τη φυσιογνωμία τους επειδή ... ο κουρεύς δικαιούται διακοπών. Θα πάνε να κουρευτούν αλλού. Κι αν βρουν ικανοποιητική εξυπηρέτηση, δε θα ξαναπατήσουν το πόδι τους στο μπαρμπέρικο.
-" Μα είναι δυνατόν σε περίοδο ύφεσης να διακινδυνεύει έτσι τη λιγοστή πελατεία του;! " αναρωτιόταν ο γείτονας που επεχείρησε να σουλουπώσει την κόμη του αλλά η επιθυμία του προσέκρουσε στην ... ιερότητα των διακοπών του κουρέως.
Η περίπτωση του μπαρμπέρη είναι αντιπροσωπευτική του συνήθως συμβαίνοντος στην Ελλάδα κατά την περίοδο του θέρους. Τον Αύγουστο ειδικότερα νεκρώνουν τα πάντα. Και στην Αθήνα να έχεις παραμείνει τον Αύγουστο, για τους 'καλούς' επαγγελματίες που διακοπάρουν θεωρείσαι οιωνεί απών.
Ο επαγγελματισμός υποχωρεί σε βάρος της ελαφρότητας του 'έλα, μωρέεε!' και της καλοπέρασης. Με αυτήν την νοοτροπία τι σόι υπηρεσίες μπορεί να παράσχει κανείς και τι σόι πρόοδο μπορεί να επιδιώξει; Και πολύ πριν τα περιβόητα "μπάνια του λαού" του μακαρίτη, η αναγωγή των διακοπών σε δικαίωμα σχεδόν ιερό, καθόριζε τη ζωή του τόπου. Τι κι αν η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού; Είναι αυτό που μου έλεγε εκείνος ο ανεκδιήγητος ταρίφας: "Η Ελλάδα υπάρχει τόσα χρόνια και θα υπάρχει άλλα τόσα, δεν έχει ανάγκη κανέναν!" ...Δεν ήταν χιούμορ. Το πίστευε.

To Παρίσι όπως το είδα αρχές της άνοιξης...

Ας ξεκινήσουμε λίγο ... εμβληματικά. Λίγο από παλιά Όπερα, λίγο από γκαλερί Lafayette (στο βάααθος).

Πάνω που είχα αρχίσει να συγκινούμαι με το θέαμα, η συντροφιά μου με προσγείωσε απότομα: "Και πας μετά εσύ να καθίσεις και γεμίζεις τρίχα!"

Είναι λίγο θολή αλλά είναι από τις αγαπημένες μου. Μου αρέσει ο συνδυασμός. Η ντελικάτη δεσποσύνη με τα ψώνια της και ο αξιοπρεπής κύριος με κοστούμι επάνω στο ποδήλατο...

Τι θα λέγατε για ένα σνακ;

Έδειχνε συλλογισμένος...

Δε θυμάμαι ποιο πολυτελές ξενοδοχείο είναι...Ίσως το Georges V.

Χαρακτηριστικό παρισινό ...τοπίο (Champs Elysees) και ...

... χαρακτηριστική παρισινή φινέτσα (η αριστερή εννοείται...Τη δεξιά σκωτσέζα την 'κόβω')

Νομίζω ότι είναι η φωτογραφία με την περισσότερη κίνηση που έχω τραβήξει ποτέ...

Κομψός κύριος μετά σκύλου.

Δε θα έπρεπε να του επιτρέπεται η είσοδος στα μουσεία. Αποσπά την προσοχή από τα εκθέματα!

"Eπιτέλους μόνος!" Άμα, παιδί μου, έχεις χιούμορ...! Σε συνοδεύει μέχρι την τελευταία κατοικία! Στο pere Lachaise.

Ο κήπος του Κεραμεικού ή, γαλλιστί, Les Tuilleries.

Το ζευγάρι χωρίστηκε στα δύο καθώς εκείνος είναι καπνιστής και βγήκε να ικανοποιήσει το πάθος του. Που είσαι Παπαργυρόπουλε να δεις τα χάλια τους!!!

Τη Νίκη της Σαμοθράκης γιατί δε τη διεκδικούμε, αλήθεια; Να το σφυρίξουμε στο Σαμαρά μήπως;

Αυτό δεν ξέρω τι μάρκα είναι αλλά με προέτρεψαν να το φωτογραφίσω. Κάτι παραπάνω θα ξέρουν...

Mεταξύ μας, ούτε αυτό ξέρω τι είναι.

Brasserie. Typical...

Εδώ για να είμαι ειλικρινής, την Birkin της madame είχα βάλει στο μάτι. Η ταπεινότης μου περιορίστηκε ...

... σε μια εκτυφλωτικού μπλε Rykiel καθώς επίσης...

... και σε έναν καταπληκτικό φάκελο GSH Balenciaga...

... που εδώ ποζάρει με το αδελφάκι του (από άλλη μαμά-αγοράστρια!). Και μετά από το καταναλωτικό τσαντο-όργιο, ας ασχοληθούμε και λίγο ...

... με την κλασική τέχνη.

... η την (εντελώς) σύγχρονη.

... ή με το ... πνεύμα!

Αμα διψάσουν όλα μαζί, κλάφτα Charalambe...

Paul: Γνωστή αλυσίδα αρτοποιϊας.

Love is on the air!

Αυτά τα Υ-Π-Ε-Ρ-Ο-Χ-Α οστρακοειδή...

... τα έφαγα εδώ αλλά ...

...χωρίς ψωμί!

Τα δημοτικά ποδήλατα σε παράταξη... Το 'παλεύουν αλλά Κοπεγχάγη δε γίνουν.

Μάθημα σχεδίου ... in natural setting! Στο Λούβρο.

Για μια θέση εργασίας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα

http://www.protothema.gr/content.php?id=41748

Greek summer, greek dream. Ακόμα κραταιό. Ως πότε όμως;

Στην παραλιακή πόλη Sitges (β.Ισπανία) όσοι πατούν το γκαζόν ή δεν συλλέγουν τις ακαθαρσίες των κατοικιδίων τους απειλούνται με πρόστιμο 750 euro. Η κατάσταση του γκαζόν, όπως αποτυπώνεται στη φωτό δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το εάν εφαρμόζονται οι νόμοι στο ισπανικό αυτό θέρετρο...

Δεν αντέχω πλέον τη ζέστη. Καθόλου. . Θέλω ψύχρες, βροχούλες, ακόμα και χιονάκια. Επίσης μου τη δίνει το αισθητικό μέρος του concept 'greek summer': "Φιλ(λλλ)αράκι, όλη μέρα στην ξαπλώστρα τη 'βγάζω' με τη φραπεδιά στο ένα χέρι και στο άλλο το κινητό για να στέλνω sms στα γκομενάκια". Τρία λεπτά στη θάλασσα και ...τρεις ώρες στην αμμουδιά οι αθληταράδες... Και το 'μαζικό' του θέματος είναι εξόχως απωθητικό για τα γούστα μου: Ολοι οι Ελληνες πρέπει να πάνε διακοπές τον Αύγουστο και όλοι στη Μύκονο, τη Σαντορίνη και την Πάρο.
Διάβαζα σε ένα (περίπου) ειδησεογραφικό blog μια επιστολή αναγνώστη για την ποιότητα και τις καλές τιμές που βρήκε στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Βαρκελώνη, την παρούσα θερινή περίοδο. Και στη συνέχεια, γέλασα με τις αντιδράσεις κάποιων 'θερμόαιμων' που επειδή οι ίδιοι έτυχε να πάνε στη Βαρκελώνη και 'να μην καταλάβουν Χριστό', έσπευσαν να απαξιώσουν τις απόψεις του πρώτου.
Επειδή, ρε βόδια όρθια, δεν ξέρατε πως να κινηθείτε, πως να κάνετε επιλογές στην ξένη πόλη, επειδή το γευστικό σας κριτήριο έχει μείνει στο γύρο-πίττα, την προτηγανισμένη πατάτα και το λιγωτικό μουσακά της μάνας σας, αυτό σημαίνει ότι ο,τι δήποτε κινείται πέραν των απελπιστικά περιορισμένων σας βιωμάτων είναι καταδικαστέο αυθωρεί και παραχρήμα;
Μετά από πολλά χρόνια, πήγα και εγώ στη Βαρκελώνη φέτος. Δις, μάλιστα. Τη δεύτερη φορά έμεινα κυρίως σε ένα ωραιότατο παραλιακό θέρετρο έξω από την πρωτεύουσα της Καταλονίας. Και για ακόμη μία φορά, όταν επέστρεψα, ένιωθα πλήρως αποκαρδιωμένη από τη σύγκριση. Επιφυλάσσομαι να σας αναφέρω επ'αυτού αναλυτικά κάποια άλλη στιγμή...