Greek summer, greek dream. Ακόμα κραταιό. Ως πότε όμως;

Στην παραλιακή πόλη Sitges (β.Ισπανία) όσοι πατούν το γκαζόν ή δεν συλλέγουν τις ακαθαρσίες των κατοικιδίων τους απειλούνται με πρόστιμο 750 euro. Η κατάσταση του γκαζόν, όπως αποτυπώνεται στη φωτό δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το εάν εφαρμόζονται οι νόμοι στο ισπανικό αυτό θέρετρο...

Δεν αντέχω πλέον τη ζέστη. Καθόλου. . Θέλω ψύχρες, βροχούλες, ακόμα και χιονάκια. Επίσης μου τη δίνει το αισθητικό μέρος του concept 'greek summer': "Φιλ(λλλ)αράκι, όλη μέρα στην ξαπλώστρα τη 'βγάζω' με τη φραπεδιά στο ένα χέρι και στο άλλο το κινητό για να στέλνω sms στα γκομενάκια". Τρία λεπτά στη θάλασσα και ...τρεις ώρες στην αμμουδιά οι αθληταράδες... Και το 'μαζικό' του θέματος είναι εξόχως απωθητικό για τα γούστα μου: Ολοι οι Ελληνες πρέπει να πάνε διακοπές τον Αύγουστο και όλοι στη Μύκονο, τη Σαντορίνη και την Πάρο.
Διάβαζα σε ένα (περίπου) ειδησεογραφικό blog μια επιστολή αναγνώστη για την ποιότητα και τις καλές τιμές που βρήκε στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Βαρκελώνη, την παρούσα θερινή περίοδο. Και στη συνέχεια, γέλασα με τις αντιδράσεις κάποιων 'θερμόαιμων' που επειδή οι ίδιοι έτυχε να πάνε στη Βαρκελώνη και 'να μην καταλάβουν Χριστό', έσπευσαν να απαξιώσουν τις απόψεις του πρώτου.
Επειδή, ρε βόδια όρθια, δεν ξέρατε πως να κινηθείτε, πως να κάνετε επιλογές στην ξένη πόλη, επειδή το γευστικό σας κριτήριο έχει μείνει στο γύρο-πίττα, την προτηγανισμένη πατάτα και το λιγωτικό μουσακά της μάνας σας, αυτό σημαίνει ότι ο,τι δήποτε κινείται πέραν των απελπιστικά περιορισμένων σας βιωμάτων είναι καταδικαστέο αυθωρεί και παραχρήμα;
Μετά από πολλά χρόνια, πήγα και εγώ στη Βαρκελώνη φέτος. Δις, μάλιστα. Τη δεύτερη φορά έμεινα κυρίως σε ένα ωραιότατο παραλιακό θέρετρο έξω από την πρωτεύουσα της Καταλονίας. Και για ακόμη μία φορά, όταν επέστρεψα, ένιωθα πλήρως αποκαρδιωμένη από τη σύγκριση. Επιφυλάσσομαι να σας αναφέρω επ'αυτού αναλυτικά κάποια άλλη στιγμή...