Aπ'όλα τα muppet, ο Animal ήταν το αγαπημένο μου. Κάποτε μάλιστα το συγκεκριμένο muppet μου άρεσε και σε άνδρα. Τελικά, ευτυχώς, ιάθηκα και πέρασα από το χαμηλής συναισθηματικής νοημοσύνης πρότυπό μου σε πιο Κέρμιτ τύπους: ευγενείς και με χιούμορ. Ο συγκεκριμένος κούκλος ενσαρκώνει πλέον για μένα τη φαντασίωση της απόλυτης εκτόνωσης. Πόσες φορές δεν έχουμε επιθυμήσει να τα σπάσουμε όλα, χωρίς φυσικά να υποστούμε τις όποιες συνέπειες ... Ο άνθρωπος, όπως λένε οι ψυχολόγοι, είναι αμφίθυμος απέναντι στη βία. Στις πολιτισμένες κοινωνίες την καταδικάζουμε αλλά ενίοτε μας ελκύει. Ανομολόγητα όμως.
Μακάρι να είχα μια Val-Dieu τώρα. Θα την ύψωνα και θα έπινα στην υγειά των απανταχού Animal: Ειναι χρήσιμοι ωσάν παιδική ασθένεια: Σου χαρίζουν αντισώματα. Αρκεί φυσικά να πέσεις πάνω τους σε μικρή ηλικία...
7 σχόλια:
Μολις γυρισα απο 15 ωρες δουλειας και 3 ωρες τσιπουροποσιας με 3 κανατες "νερου" "γεματες τιγκα". Και εχω και...γενια! Και μετα απο μια...περιπετειωδη συζητηση με μια 19αρα ερωτευμενη(με αλλον...).Και αφου παρακολουθησα θεατρικη παρασταση ολη στα αρχαια ελληνικα! - Με αλλα λογια P, σε καταλαβαινω. Η ζωη ειναι ενα περιεργο Muppet show. Μετα απο καιρο μου εστειλε μνμ μια τυπισα που εκανα κεφι. Εδω και καιρο μια άλλη θελει να ειναι...σκλαβα μου. Πως δημιουργουνται τα αντι-σωματα? Τι σημαινει υγεια? Ψυχικη και σωματικη? Πως "βγαινουμε" απο την παιδική "αθωότητα"? Τι μας κανει "καλά"? - Προσωπικά μου αρεσει το επομενο βημα παντα ειναι στο...κενο. Να δημιουργω επανω στο κενο. Και αυτο κανω πάντα, με όποιο κόστος. - Η ευτυχία της μελωδίας ακούγεται στα αυτιά σου, εάν έχεις το θάρρος, να είσαι εκεί.....
Εμένα, πάλι, ο αγαπημένος μου χαρακτήρας ήταν ο Σουηδός μάγειρας!
το δικό μου πρόβλημα είναι ότι δεν μου άρεσε η Piggy Lee.. και ο κόσμος είναι γεμάτος από αυτές... άσε που υποπτεύομαι ότι και αυτή Ελληνίδα ήταν... Πελαγία Λιγμένου και το εξαμερικάνισε..
..γέλαγα πολύ με τους δύο γερογκρινιάρηδες στο θεωρείο...
Μεγαλώνοντας..εξακολουθώ να χαίρομαι που δεν γουστάρω τις miss Piggy και που γελάω πάντα με τους δύο πικρόχολους και σαρκαστικούς γέρους ... στους οποίους άρχισα να μοιάζω και επικίνδυνα..
Denangous, κατά καιρούς μου κάνουνε δώρο τον Statler ή τον Waldorf!
(Γνωρίζουμε, φαντάζομαι, ότι τα ονόματα των δύο γέρων είναι τα ονόματα δύο ξενοδοχείων στην Αστόρια!)
ναί...!
άσχετο αλλά εγώ προσφάτως έλαβα ένα υπέροχο δώρο...
ένα πορσελάνινο αγαλματάκι μιας σούπερ γκομενίτσας που κάθεται σε ένα σκαμπώ και πίνει ποτό... και ότααν το βλέπω χαίρομαι διότι αφενός ξεχνάω τους Statler και Waldorf που κουβαλάω μέσα μου και -κυρίως - αφετέρου, έρχεται στο μυαλό μου το άτομο που μου έκανε το δώρο... και που κάνει τις απανταχού miss Piggy να τρώνε σκόνη..
Δημοσίευση σχολίου