Τετάρτη 16 Απριλίου 2008

Γκάζι

Τελευταίως με έχει πιάσει μία μανία και τρώω συχνότατα έξω. Στο πλαίσιο αυτής μου της μανίας, βρέθηκα χθες στο Γκάζι. Στόχος η πολίτικη κουζίνα ενός νέου εστιατορίου, στην Τριπτολέμου. Αν και fan του "Παντελή" , στην Κηφισιά, είπα να δοκιμάσω και κάτι άλλο, έτσι για αλλαγή. "Τσιφλίκ Μπαξέ" λοιπόν...
Η παρέα μου κι εγώ βρεθήκαμε σε ένα χώρο μάλλον αδιάφορο ή χλιαρά συμπαθητικό, όπου δειπνούσαν δύο ακόμη παρέες. Η πρώτη έντονη εντύπωση προήλθε από το σερβιτόρο, το μοναδικό σερβιτόρο του μαγαζιού: Κοντούλης, αδύνατούλης, με μαλλιά ελαφρώς πανκ (λοφίο, "ριγέ" εφέ -με χρήση ξυραφιού- πάνω από τα αυτιά). Γκέι, ή, όπως πολύ χαριτωμένα το προφέρει ένας Κύπριος φίλος, "νγκέι". Από τα ηχεία ακούγεται κατά σειρά Γαλάνη και Πρωτοψάλτη. Σε λίγο κάνουν είσοδο και δύο άνδρες. "Νγκέι" κι αυτοί.
"Σούπερ!" λέει η Ντ. "Είναι το πρώτο μου γκέι πολίτικο εστιατόριο" εξηγεί ενθουσιασμένη η Ελληνογαλλίδα φίλη μας.
Το κρασί που παραγγείλαμε ήρθε αμέσως. Κι έπρεπε αυτό να μας αρκέσει για τουλάχιστον είκοσι λεπτά, καθώς τίποτε συνοδευτικό δεν τίμησε για το διάστημα αυτό το τραπέζι μας. Πίναμε ξεροσφύρι και κοιτάγαμε απεγνωσμένα τις κινήσεις του κοντού: "Να, πάει προς την κουζίνα", "Α, ένα πιάτο ξεπρόβαλε, από το πάσο της κουζίνας, λες να είναι δικό μας;!" Πάνω στην εναγώνια αναρώτηση, νάτος - νάτος πετιέται! Ένας δεύτερος κοντός, ίδιο size με τον δικό μας, 'σκάει μύτη' στο μαγαζί. Αεράτος, χαιρετά και κάθεται σε ένα τραπέζι στο βάθος. Προς μεγάλη μας απελπισία ο δικός μας κοντός, σπεύδει να κάτσει στο τραπέζι του. "Αχαχούχα, ένα σερβιτόρο διαθέτει το μαγαζί, κι αυτός πάει και κάθεται με το γκόμενο!" αναφωνεί ο φίλος Ζ. μη μπορώντας να κρύψει την απελπισία του για την εξέλιξη αυτή... Για να μη τα πολυλογώ, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου που η κουζίνα παρέδωσε τροφή, που προοριζόταν για μας, στο συμπαθέστατο, κατά τ'άλλα, σερβιτόρο. Το φαγητό επιβεβαίωσε σε μεγάλο βαθμό την κριτική της "Καθημερινής" που αποτέλεσε, άλλωστε, και το κίνητρο για να βρεθούμε εκεί. Ένα πιάτο (κάτι πικάντικα ζυμαράκια) ήταν μάλλον καλό, το κεμπάπ καμμένο, ο παστουρμάς "λύσσα". Αν δε το καταλάβατε, δε θα ξαναπάω.

4 σχόλια:

Constantinos είπε...

Όλο τρέντι και δήθεν στο Γκάζι και στου Ψυρρή ρε Πούπσι, έλα στον Παντελή στο Π Φάληρο!

Ή στη Σουζάνα, αν και εκεί το σέρβις είναι λίγο αργό, αλλά καμμία σχέση με το χάλι που περιγράφεις!

Constantinos είπε...

(για να μην πω "Αλπεις και πάλι Αλπεις" και μου πεις ότι έχω σύνδρομο της Χάιδως...)

denangous είπε...

...τύφλα νάχει η Μαρία Χαραμή..

chic in greek είπε...

Καλά για το Ψυρρή δεν το συζητάμε. Όμως το Γκάζι είχε 'κάτι'. Τελευταία όμως έχει γίνει χάλια. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μετά την κατασκευή του σταθμού του Μετρό δεν βρίσκεις να παρκάρεις πουθενά στην περιοχή πλεόν (άλλο ένα νεοελληνικό παράδοξο).

Όσον αφορά τα ετσιατόρια, αυτά δουλεύουν κυρίως Παρασκευή και Σάββατο, αφού οι καθημερινές έξοδοι του μέσου Έλληνα έχουν περιοριστεί κατά πολύ. Για να τα βγάλουν πέρα οι εστιάτορες μειώνουν το προσωπικό και την ποιότητα και αυξάνουν τις τιμές. Αυτό διώχνει ακόμα περισσότερους πελάτες κ.ο.κ.
Κατά τη γνώμη μου χρειάζεται προσεκτική επιλογή λίγων και καλών μερών, και περιορισμό στο ελάχιστο των δοκιμών.