Τα κόμπλεξ δεν πάνε Χαβάη

Σφοδρή, λέει, κριτική δέχεται η Αλκηστη Πρωτοψάλτη για την απόφασή της να ερμηνεύσει τη διασκευή του αλλοδαπού άσματος "It's a pity" (Tanya Stephens), με τον ελληνικό τίτλο "Πάμε Χαβάη"... Το τραγούδι, λέει, δεν συνάδει με το έντεχνο το οποίο υπηρετεί η καλλιτέχνιδα...
Ρε δε μας χε....;!
Οι ελληνικοί στίχοι του τραγουδιού δεν έχουν από πλευράς περιεχομένου ουδεμία σχέση με το πρωτότυπο, πλην όμως έχουν διατηρήσει το πνεύμα χιούμορ που διέπει το εν λόγω τραγούδι. Προσωπικά βρίσκω τους στίχους εξαιρετικά χαριτωμένους, και στο πρώτο άκουσμά τους ένιωσα μεγάλη ευφορία. Δηλαδή τι άλλο να επιζητήσω από ένα τραγουδάκι εκτός από το να μου φτιάξει τη διάθεση, να μου μεταφέρει εικόνες ανεμελιάς και μια τόσο ευπρόσδεκτη αφέλεια μέσα στη μιζέρια της καθημερινότητας σε αυτήν την αφιλόξενη πόλη που ζω; Ο "Επιτάφιος" του Μίκη, ε όσο νά'ναι, μου πέφτει βαρύς για πρωινό, το δίδυμο Κραουνάκη-Νικολακοπούλου συχνότατα παραείναι 'ψαγμένο' και 'ειδικό' για να με αφορά... Ο πολύς Μάνος Χατζιδάκις δεν είχε κανένα ενδοιασμό να μελοποιήσει το τραγουδάκι "Καροτσέρη, καροτσέρη, ασ’ το καμουτσίκι απ’ το χέρι και μην το χτυπάς", που ερμήνευσε η Βουγιουκλάκη ...
Όταν λοιπόν ο κύριος ΟΤΕγιάννης θεωρείται έντεχνος, δεν καταλαβαίνω σε τι ενοχλεί η Χαβάη... Μάλλον ακυρώνει τη σπουδαιοφάνεια κάποιων δυσκοίλιων 'δημιουργούν', που κάνουν αμάν για να πουλήσουν καν'να 'τσιντί'.