Good bye "γλυκύ" και "εύκρατον"....

Τι 'σε πενήντα χρόνια' και σαχλαμάρες! Ντουμπάι γίναμε! Το αφρικανικό κλίμα έφτασε ήδη στα ημέτερα εδάφη. Και είναι μία ζέστη αλλόκοτη, αποπνικτική, που δεν αντέχεται... Ήδη από την προ -προηγούμενη εβδομάδα, το βάδισμα στο κέντρο της Αθήνας κάτω από τον ήλιο μου προκαλούσε ανεξήγητα μεγάλη δυσφορία σε βαθμό τέτοιο που ανησύχησα: "Αφού εγώ αντέχω τη ζέστη, τι μου συμβαίνει;"

Όταν συνειδητοποίησα ότι το συναίσθημα δυσφορίας το μοιράζομαι με αρκετό κόσμο ακόμη, κάπου ηρέμησα...Το αποτελεσμα όμως είναι το ίδιο: Δεν υπομένεται η κατάσταση. Για τα μέσα συγκοινωνίας, δε το συζητώ: η ζέστη σε συνδυασμό με όλες τις ανθρώπινες -και κατά κανόνα δυσάρεστες- μυρωδιές καθιστούν τρόλεϊ, λεωφορεία κλπ ακατάλληλα για χρήση σε ώρες αιχμής, για τους μη έχοντες βίτσια τουλάχιστον...Αν τώρα προσθέσετε στα παραπάνω και την προσφάτως διαμορφωθείσα ανθρωπογεωγραφία του Άγιου Παντελεήμονα Αχαρνών, εύκολα θα κατανοήσετε γιατί πριν από λίγο καιρό, μέσα στο λεωφορείο του Κόκκινου Μύλου, ένιωσα ότι ανήκω κι εγώ σε 'καραβιά' με λαθρομεταναστες...