Ινστιτούτα Αισθητικής

Τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια αποφεύγω συνειδητά τα μεγάλα ινστιτούτα αισθητικής.

Το επιθετικό μάρκετινγκ που χρησιμοποιούν για την άγρα πελατών το έβρισκα αποκρουστικό, την επιτηδευμένη ευγένεια και εγκαρδιότητα γλοιώδη και τις υπηρεσίες τους υπερτιμημένες.

Παρακολουθούσα εκ του μακρόθεν την συνεχιζόμενη παρακμή τους όπως αυτή εξελισσόταν στα πεζοδρόμια με άπειρα κοριτσάκια ξαμολυμένα να προσφέρουν 'δώρα' στις περαστικές προκειμένου να τις δελεάσουν να ανέβουν στον όροφο του ινστιτούτου και να υποστούν την πλύση εγκεφάλου.

Για όποιες μικροδουλειές συντήρησης ή επανόρθωσης (θεραπείες προσώπου, αποτρίχωση κλπ), εμπιστεύομαι μεμονωμένα αξιόπιστα άτομα, τα οποία έχω ανακαλύψει έπειτα από περιπλανήσεις και δοκιμές ετών.

Για κακή μου τύχη όμως, η αξιόπιστη αισθητικός μου έσπασε το πόδι της τον Αύγουστο κι έτσι αναγκάστηκα να πέσω στα ξένα χέρια. Δηλαδή στα χέρια του κοντινού μου B........

Ε τόσα χρόνια πέρασαν, σκέφτηκα, κάτι θα έχει αλλάξει. Ίσως να πήραν μάνατζερ με πτυχίο που να γνωρίζει ότι το επιθετικό μάρκετινγκ επιτυγχάνει ακριβώς τον αντίθετο στόχο από τον επιθυμητό: Διώχνει πελάτες.

Μπα...μία από τα ίδια. Καθαρισμό προσώπου ζήτησα να κάνω κι εκείνοι με υπέβαλαν σε ένα τεστ διάγνωσης του δέρματός μου, βάσει του οποίου, είμαι ... για τα μπάζα: Εχω αφυδάτωση, διαταραγμένο PH, ακμή, δυσχρωμίες, σταφυλόκοκκο, hiv/aids για γάτες, ποδάγρα κι ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.

Σύμφωνα με το σενάριο (όπως το έχουν εκείνοι στο δικό τους κουτοπόνηρο κεφάλι), εγώ θα έπρεπε να αγχωθώ. Κι έτσι αγχωμένη κι ευάλωτη όπως θα ήμουν να υποκύψω στα θέλγητρα των 'πρωτοποριακών' θεραπειών του δρος Μπαρμπούτσαλου, που κατ'αποκλειστικότητα πουλάει η συγκεκριμένη επιχείρηση.

Έλα όμως που εγώ μετά βίας κράταγα τα γέλια μου, γεγονός που αντελήφθηκε και η κυρία που είχε αναλάβει την περίπτωσή μου. Μία κυρία περίπτωση από μόνη της:

Θα μπορούσε να είναι όμορφη. Υπονόμευε όμως με κάθε τρόπο το φυσικό της κάλλος. Γυρω στα 45, σπασμένη -γιατί άραγε δεν είχε χρησιμοποιήσει τη θεραπεία που ήθελε να μου πουλήσει;!-, με έντονο θεατρικό μακιγιάζ -μαύρο παχύ περίγραμμα ματιών- μαλλί μακρύ μοιραίο βαμμένο κορακί, στενό μαύρο συνθετικό παντελόνι, που εφάρμοζε σαν κολάν από λύκρα κι ασορτί μαύρο -σίγουρα συνθετικό- πουκάμισο ανοιγμένο μέχρι τη μέση ώστε να φαίνεται ένα εκτυφλωτικά μεγάλο στήθος.

Μου δήλωσε 'αισθητικός-γυμνάστρια'. Πήρε και το θάρρος να μου μιλάει στον ενικό -ρώτησε η γυναίκα, δε μπορώ να πω-, άναψε κι ένα τσιγάρο μέσα στο 1 επί 1 μέτρο γραφειάκι-πάλι ρώτησε, δε λέω κι επί 40 λεπτά προσπαθούσε να μου εξασφαλίσει την καλύτερη δυνατή τιμή στη θεραπεία, την οποία είχα εξαρχής αρνηθεί δηλώνοντας ότι δε με ενδιέφερε επί του παρόντος.

Η θεραπεία ξεκίνησε από τα 2,400 ευρώ και όσο αρνιόμουν τόσο έπεφτε η τιμή για να καταλήξει στα ... 1.100.

Τις εξήγησα (όρεξη που την είχα κι εγώ!) ότι δεν επρόκειτο να πάρω απόφαση εν θερμώ, ότι θα έκανα την προσωπική μου έρευνα για την προτεινόμενη θεραπεία καθώς και ότι θα συμβουλευόμουν τους κορυφαίους δερματολόγους που συνήθιζα να επισκέπτομαι.

Η αντίδρασή της ήταν άκρως επαγγελματική και πειστική: "Αχ αυτές οι ταυρίνες..." (που είναι ξεροκέφαλες εννοούσε αλλά δεν τόλμησε να το πει). Εμ βέβαια, δεν παίζει ρόλο το ζώδιο στην υφή και εξέλιξη του δέρματός μας;! Αλίμονο!

Με την αφορμή αυτή, θυμήθηκα δύο συναδέλφισσες που πριν από 13-14 χρόνια είχαν προπληρώσει στο ίδιο ινστιτούτο ένα πακέτο γυμναστικής δύο ετών (και καλά για να επωφεληθούν της καλύτερης τιμής-προσφοράς) και κατέληξαν να πάνε πέντε έξι φορές η καθεμία.

Όπως επίσης θυμήθηκα την τελευταία φορά που είχα απευθυνθεί στο ίδιο ινστιτούτο -πάνε δέκα χρόνια και- για να κάνω αποτρίχωση την οποία αρνήθηκαν να μου κάνουν, αν δεν έπαιρνα ένα 'πρόγραμμα' 30 αποτριχώσεων, το οποίο και θα προπλήρωνα φυσικά.

Η κυρία που επεχείρησε να μου πουλήσει υπηρεσίες -όσο συμπαθής κι αν ήταν σε ανθρώπινο επίπεδο- δεν κατείχε το αντικείμενο της δηλαδή την πώληση υπηρεσιών. Το αν κατείχε περί αισθητικής και γυμναστικής, Κύριος οίδε, εγώ προσωπικά δεν είχα τη δυνατότητα να σχηματίσω γνώμη. Φαντάζομαι όμως, πως για το μέσο όρο της Ελληνίδας, που δεν διαθέτει καταναλωτική συνείδηση και διακατάχεται από συμπλέγματα, η εν λόγω υπάλληλος θα κρίνεται επαρκής.

Αν όμως αυτή τα κουτσοκαταφέρνει, φανταστείτε τι ώθηση θα έδινε στην επιχείρηση το σωστά εκπαιδευμένο -κι αμειβόμενο- ανθρώπινο δυναμικό. Κι αν εσείς μπορείτε να το φανταστείτε, ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας γιατί δεν μπορεί;