Χθες ένας φίλος μου έκανε παρατήρηση: "Δεν τον σκαλίζεις τον κήπο σου! Βαρέθηκες;", "Ε, όχι", ψέλλισα, "ζέστη μωρέ"...Ψέματα - ψέματα έχω αποχαυνωθεί από τη ζέστη. Χθες παραλίγο να λιποθυμίσω στο γραφείο. Που είμαι και νέος άνθρωπος....
Πέστε μου όμως, βρε καλά μου, αυτές οι γιαγιές με την ημιπληγία, τα μπαστούνια και τις εκατό τσάντες σε κάθε χέρι, πως στο καλό κυκλοφορούνε εν μέσω καύσωνα και, μάλιστα, με τα δημόσια μέσα συγκοινωνίας;
Χθες στο τρόλεϊ μπήκε εβδομηνταπεντάρα μετά βακτηρίας και υποβασταζομένη από εθελοντή τυχόντα επιβάτη...Η γιαγιά είχε ΚΑΙ βαλιτσάκι καθότι, όπως μου εδήλωσε λίγα λεπτά αργότερα, όταν "την κάτσανε" στη διπλανή μου θέση, ερχόταν από το Ξυλόκαστρο.
"Ήρθα το πρωί, έχω κάτι δουλίτσες και κάτι εξετάσεις να κάνω!" μου είπε πασιχαρής λίγο πριν ξεκινήσει να μου περιγράφει με πάσα λεπτομέρεια το πως είχε πέσει, που είχε χτυπήσει, τι πρόβλημα είχε προκληθεί κλπ κλπ.
Η αφήγηση ήτο συναρπαστική, δεν υπάρχει αμφιβολία. Έπρεπε όμως να κατέβω στη στάση μου. Για να μπορέσω να απεγκλωβιστώ, -καθόμουν δίπλα στο παράθυρο, με τη γιαγιά και τη βαλίτσα της να στην εξωτερική θέση να μου φράζουν πλήρως τη διόδο- κατέφυγα σε ακροβατικά. Η γιαγιά συνέχισε μακάρια, βιονική και παντοδύναμη μες στην αδυναμία της. Αλίμονο στους νέους...
3 σχόλια:
Γινόμαστε μαλθακοί… στο κτίριο που εργάζομαι.. υπάρχει ένας κύριος 76 ετών που έρχεται συχνά πυκνά.. στον δεύτερο όροφο να επισκεφτεί ένα φίλο του δικηγόρο.. ανεβαίνει πάντα με τις σκάλες.. πριν λίγες μέρες με τη ζέστη τον ρώτησα αν ήθελε να ανέβει με το ασανσέρ.. καταλήξαμε να ανεβαίνουμε μαζί τα σκαλοπάτια.. μου έλεγε ότι νεώτερος πήγαινε από την Πλάκα που έμενε, στο Φάληρο κάθε μέρα με τα πόδια.. σε ένα κατάστημα που εργαζόταν.. για αυτόν οι σκάλες 2 ορόφων ήταν ..τίποτα.. Πόσες φορές στο μετρό.. σε λεωφορεία.. αποκαμωμένα νεαρά άτομα κάθονται εξαντλημένα στα καθίσματα… και ηλικιωμένοι.. σαν την κυρία που περιέγραψε η Poupsi.. όρθιοι.. μιλάνε σαν να μη τρέχει τίποτα..
Στο γυμναστήριο που πάω.. αθλητικοί κύριοι και κυρίες.. ανεβαίνουν έναν όροφο .. με ασανσέρ…
Ναι.. τελικά είμαστε μαλθακοί..
Αν είμαστε μαλθακοί, είναι από επιλογή μας (γενικότερα) ή όχι;
Απλά, με τα χρόνια αμβλύνονται οι αισθήσεις (και όχι μόνο) με αποτέλεσμα τα εξωτερικά ερεθίσματα να μην φαίνονται τόσο έντονα.
Denangous, στα νιάτα του τι δουλειά έκανε ο 76ρης κύριος; Πόσες ώρες την ημέρα δούλευε;
Κουραγιο αγαπη μου.....Ζεστη ειναι θα περασει.... - Η ηλικια εχει σχεση με το πως νιωθουμε, βιωνουμε τη ζωη μας....τι τρωμε...ποτε, πως...τι πινουμε...ποιοι μας ετυχαν στη ζωη μας...πως δουλευουμε. αν κανουμε οσα μας αρεσουν....εαν ειμαστε με οσους μας αρεσουν....- με λιγα λογια (οπως ελεγα και παλιοτερα σε κατι...φιλεναδες εδ μεσα που μου ελεγαν διαφορα περι ηλικιας) υπαρχουν πολλες ηλικιες σε εναν ανθρωπο. Η βιολογικη, η συναισθηματικη, η ψυχολογικη, η νοητικη κ.α. - Ειναι αυτο που λεμε "απο που έρχεσαι και που πηγαινεις. Ποιος τελικα εισαι και θελεις να εισαι". - Διαβασα ενα εξαιρετικο χρονογραφημα σημερα στο "Θεμα" του Νικου Αλιαγα (το οποιο θα προσυπεγραφα). Αυτο το παιδι, διαθετει και μυαλο τελικα....(γιατι ειναι ευκολο να χαθεις μεσα στο σταριλικι και τα συμπαραμαρτουντα - μπραβο του, αν ισχυει τελικα). - Κατα τα λοιπα, με την ευκαιρια, χαιρετισματα σε ολους.....
Δημοσίευση σχολίου