Κυριακή 29 Ιουλίου 2007

La Costa


Παραλία Ζούμπερι " La Costa". Μέχρι να φτάσεις εκεί, βέβαια, τρως στη μάπα το "νεοελληνάρα το μεγαλοπρεπή" στις στιγμές πλήρους αποθέωσής του. Στο τιμόνι. ΄Οταν όμως φθάσεις -κι αφού ευχαριστήσεις τον καλό Θεούλη που επέζησες από τους μ.....κες και τα φονικά τροχοφόρα τους-, έχει πλάκα. Χάζι. Κατά κανόνα αποφεύγω τις κοσμικές παραλίες. Αλλά που και που είναι μέχρι και διασκεδαστικό. Για να ακριβολογήσω είναι στα όρια διασκεδαστικού και εκνευριστικού.
Τα διασκεδαστικά πρώτα:
Κοντή και αχαμνή, εθέαθη να έπεται δύο τεράστιων ψεύτικων βυζόμπαλων. Ειδικά αν την έβλεπες στο πλάι, το θέαμα ήταν όχι γελοίο αλλά οικτρό. Σαν αυθαίρετη προέκταση κτίσματος, που 'βγάζει μάτι'. "Όχι, κύριε Πρόεδρε, δεν το 'σήκωσα' βράδυ. Ήταν από παλιά στο σχέδιο του κυρ μηχανικού. Νατο! Δε το βλέπετε; Μα πως..."
Τυπάκος πενηντάρης αρκετά "φιτ", κάτι σε δημόσιο υπάλληλο προσφάτως συνταξιοδοτηθέντα. Παλιό "καμάκι". Που δεν αποδέχεται όμως την...παλαιότητά του. Ψάχνει να βρει υποψήφιους θηλυκούς "ροφούς". Μόλις βρει το στόχο του, επιλέγει γειτνιάζουσα ξαπλώστρα. Και στήνεται. Το μαγιό εκτυφλωτικά κίτρινο και στενό...
Θα ταίριαζε καταπληκτικά με την ξανθιά πενηντάρα, απέναντι, που αλειφόταν μετά μανίας με ... βαζελίνη για να γίνει σοκολατένια καλλονή. "Τι; Φονικός ήλιος; Τρύπα όζοντος; Μελάνωμα; Τι είναι αυτά; Δε τα γράφει στο 'Ηigh'!" .
Δίπλα μου μια παρέα, δύο ζευγάρια. Μια χαρά άνθρωποι. Οι τρεις τους. Ο τέταρτος,τράβαγε την προσοχή. Μύτη -σαϊτα και γυαλί αεροδυναμικής γραμμής. Έτσι, για να τονίζει το αδύνατο χαρακτηριστικό του προσώπου του. Και κολιέ από κοχυλάκια να περιβάλει σφιχτά-σφιχτά έναν βοδινό λαιμό. Τώρα θ'αρχίσει να μπλαβιάζει από το σφίξιμο ο τύπος, τώρα θ'αρχίσει, σκεφτόμουν και μ'έπιανε άγχος.
(Πάντως, μιλώντας περί καλοκαιρινών γελοιοτήτων και κάνοντας μία παρένθεση, να σας πω και τι ανακάλυψα προσφάτως. Πίσω απ'όλες αυτές τις αστείες -δήθεν cool- βερμούδες, με τα λογότυπα, τα λουριά, τις χίλιες τσέπες, που αποκαλύπτουν χοντρές, στραβές, μαλλιαρές ή αποτριχωμένες ανδρικές γάμπες, πίσω από τους χοντροκώλληδες με τα καθαρά γυναικεία παντελόνια τύπου 'κάπρι', συχνά κρύβεται "εκείνη".
Η ενδυματολογική γελοιοποίηση των ανδρών, όπως αυτή ξεδιπλώνεται μπροστά στα αθώα μάτια μας τα τελευταία καλοκαίρια είναι, σε μεγάλο βαθμό, δημιούργημα των συντρόφων τους.
Πρόσφατα στο Κολωνάκι, μία τριαντάρα σύζυγος, έλεγε φωναχτά απευθυνόμενη στη φίλη της και κοιτώντας προς το μέρος του άντρα της: "Αυτό το παντελόνι του το έχω πάρει από το Πάσχα, και το φόρεσε τώρα για πρώτη φορά!"
Με το δίκιο του ο άνθρωπος δε το φόραγε. Του πίεζε τα οπίσθια λες και φορούσε φασκιές. Κι οι τσέπες στο παντελόνι, όταν είναι στο ύψος του γόνατου, όσο να'ναι το μπόι το κόβουνε, ξέρετε. Κι εκείνος δεν ήταν δα και κανένας μπασκετμπολίστας ο έρμος. Γκρίνια η κυρία, έκανε ασκήσεις θάρρους από το Πάσχα και μετά, έκανε και την καρδιά του πέτρα και το φόρεσε τον Ιούλιο. Ή, μάλλον, το παντελόνι φόρεσε εκείνον: "Κοίτα ένα γελοίο παντελόνι! Α, για δες! Έχει και τον Τάκη μέσα!")
Επανέρχομαι.
Στα εκνευριστικά της κοσμικής παραλίας. Το ντους που ήταν δίπλα μας. Προφανώς κάποιος έχει διαδώσει στο μέσο Έλληνα ότι το νερό των θαλασσών είναι τοξικό. Ή ότι το αλάτι αποσυνθέτει το δερματικό ιστό, προκαλεί σεξουαλικώς μεταδιδόμενα, σε κάνει στείρο, σου πηδάει τη γκόμενα ενώ κοιμάσαι, σου μαραίνονται τα βυζιά ή κι εγώ δε ξέρω τι. Τόσα ντους από τους ίδιους ανθρώπους δεν έχω ματαδεί. Δηλαδή τι θα πάθεις ρε φίλε να αφήσεις λίγο το αλατάκι πάνω σου; Όχι για πάντα, μέχρι να πας στο σπίτι σου.
Κι όλες αυτές οι χαμηλοκώλες που έσερναν τα αντιπαθέστατα 'βλαστάρια' τους στη ντουσιέρα; Μία μάλιστα το παρότρυνε να ουρήσει ενόσω βρισκόταν κάτω από το νερό! Κι η διπλανή ξαπλώστρα ήταν σε απόσταση μισού μέτρου από το κατρουλιό. Μετάνιωσα που δεν έβαλα τις φωνές. Εκνευρίστηκα με τον εαυτό μου. Που είσαι, ωρέ Ρήγα, φίλε του Διονύση! Που δε διστάζεις να βάλεις στη θέση τους δημοσίως τους αγενείς και τους χοντράνθρωπους...
Το άλλο χοντρό παιδί της κρετίνας μπουκωνόταν γαριδάκια περιμένοντας τη σειρά του για το ντους. Το αλάτι τους μάρανε. Τα σκατολοϊδια, που σαβούρωνε το ιπποποταμάκι, δεν ενοχλούσαν τη "στοργική" μητέρα.
Στο La Costa, αδελφές μου! Στο La Costa! (πάντως το σέρβις ήταν καλό κι η παραλία αρκετά καθαρή)

15 σχόλια:

Constantinos είπε...

Αφού σε χαλάνε όλα αυτά (και δικαίως), τι δουλειά έχεις εσύ, μια Πούπσι, σε τέτοιες παραλίες; Πήγεναι στο Τσιγκράδο να βρεις την υγειά σου!

Constantinos είπε...

Πήγαινε, το σωστό.

Giorgakis είπε...

Κάθε poupsi κρύβει μέσα της ένα οξυδερκή κοινωνικό παρατηρητή. Η δική μας έχει ταλέντο, χιούμορ και στοιχεία μαζοχισμού, όπως παραδέχεται. Θυμίζει λίγο τις ψυχώσεις του Γούντι Άλεν στην ελληνική έκδοση, παραμένει όμως αυθεντική.
Πέθανε ο Μπέργκμαν σήμερα. Πιστεύω θα προτιμούσε να πεθάνει χειμώνα. Οι απώλειες το καλοκαίρι αφήνουν βαθύτερα τραύματα. Συγγνώμη για την παρέμβαση αλλά ήθελα να μοιραστώ τη θλίψη.

poupsi's garden είπε...

Ενενήντα ήταν! Κορακοζώιτος θα γινόταν πια;!

denangous είπε...

Δεν καταλαβαίνω..
Γιατί κάποιος που δεν είναι ερευνητής σε ινστιτούτο κοινωνιολογικών ερευνών.. πάει να «χαλαρώσει» στο Ζούμπερι?? Όπου συνωστίζεται πέρα από τη Σάρα και τη Μάρα, πολλά μέλη του κακού συναπαντήματος?
Αν κάποιος θέλει να απολαύσει ήρεμα τη θάλασσα.. υπάρχουν στην Αττική πολλές όμορφες, καθαρές, μικρές και σχεδόν ερημικές παραλίες..
Αν κάποιος θέλει επί τούτου να κάνει middle class watching τότε.. πάει στο Ζούμπερι και το απολαμβάνει.. Η Poupsi –έχω την εντύπωση- ήθελα και τα δύο.. αλλά με τους δικούς της όρους.. πράγμα σπάνιο να συμβεί.. διότι οι «οι χαμηλοκώλες που έσερναν τα αντιπαθέστατα 'βλαστάρια' τους στη ντουσιέρα» ή ο «Τυπάκος πενηντάρης αρκετά "φιτ", κάτι σε δημόσιο υπάλληλο προσφάτως συνταξιοδοτηθέντα. Παλιό "καμάκι". Που δεν αποδέχεται όμως την...παλαιότητά του» ..εκεί.. σε τέτοιο περιβάλλον ασκούν κατά κόρον τα πολλαπλά ταλέντα τους.. Σε άλλου τύπου παραλίες τύπου «Αστέρα» είμαι σίγουρος ότι παρεμφερή φρούτα.. αφήνουν τη γεύση τους στο περιβάλλον.. το να αποφύγουμε αυτά τα μέρη.. δεν είναι δύσκολο..
Όπως δεν είναι καθόλου δύσκολο να πούμε ανοιχτά στον άλλο αν μας έχει ενοχλήσει κάτι… είτε σε επίπεδο χοντρού παιδιού της κρετίνας.. είτε επί προσωπικού.. Τελικά οι μερικοί Ρηγάδες, φίλοι κάποιου οποιουδήποτε άλλου, σπανίζουν.. πολύ λίγος κόσμος έχει τη δύναμη να πει ανοιχτά αν κάτι τον ενοχλεί.. πολύ λίγος κόσμος μπορεί ακόμα και να διαχειριστεί κάποια, λιγότερο η περισσότερο, σοβαρή στραβή με κάποιον φίλο ή κοντινό του.. η σιωπή δεν είναι τελικά η σωστή επιλογή.. η σιωπή είναι φυγή.. αποξένωση.. ίσως φόβος.. το να πεις στο άλλο.. «σταμάτα ρε να κατουράς δίπλα μου» …ή «με πείραξε αυτό που έκανες»..είναι τόσο απλό.. πόσες κρετίνες απλά ΔΕΝ έχουν καταλάβει ότι έχουν κάνει κάτι κακό? είναι φοβερό αντί να προσπαθήσεις να βρεις το αίτιο που σε ενοχλεί η στεναχωρεί.. και να πεις σαν εκείνος ο προαναφερθείς Ρήγας… να επιλέγεις τη ρήξη δια της σιωπής.. το αποτέλεσμα είναι να παίρνουν διαστάσεις είτε δυσάρεστες καταστάσεις.. είτε μικρές και μη παρεξηγήσεις.. να αναρωτιέται η κρετίνα.. η ο οποιοσδήποτε άλλος… «μα τι έκανα?»
Δεν καταλαβαίνω..
Γινόμαστε μια κοινωνία εγωιστών.. ο καθένας στην ξαπλώστρα του.. στο Ζούμπερι του.. να χαζεύει καχύποπτα τους υπόλοιπους.. έχουμε πάψει να είμαστε citizens.. να ανταλλάσουμε απόψεις με τους άλλους.. να λέμε τι μας ενοχλεί.. έχουμε γίνει egozens.. και γι αυτό.. επειδή δεν μπορούμε να εκφράσουμε προς τους άλλους καθαρά τα θέλω μας, τα αισθήματά μας.. τι μας ενοχλεί σε εκείνους.. παύουμε να τους έχουμε εμπιστοσύνη.. τους κοιτάμε σαν εχθρούς.. και γινόμαστε ολοένα και περισσότερο netizens.. εκεί όπου η κρετίνα με το κακομαθημένο πελατάκι του Ηρώδη περνιέται για classy sophisticated γυναίκα.. ο fit πενηντάρης για κελεπούρι… Η 30αρα με 65 νάιλον σακούλες μετουσιωμένες σε ψεύτικο βυζί σε γατούλα που αναζητά το συναίσθημα.. και εκεί αισθανόμαστε ότι ελέγχουμε την κατάσταση.. γιατί αν κάποιος μας ζορίσει.. εεε τον κάνουμε απλά delete.. τι πιο εύκολο?

Γαμώ το Ζούμπερι που ζούμε…

Constantinos είπε...

Πσσσσσσσσσσσς, Denangous τι λες τώρα;;;!!! Δύσκολη η προσαρμογή μετά τις διακοπές, ε;

denangous είπε...

τελικά.. κάτι τέτοιο constantinos.. κάτι τέτοιο..

poupsi's garden είπε...

Πάει κι ο Αντονιόνι, Γιώργο μας...

Constantinos είπε...

Ο Νίκος Ζερβός ζει ακόμα;

poupsi's garden είπε...

Aμέεε..αν και έχει μεταλλαχθεί σε μάπετ.

denangous είπε...

Τι μας λέτε τώρα.. Εδώ έχουμε χάσει τον Τζέιμς Πάρις..

Giorgakis είπε...

Παίρνει τώρα σειρά κι ο Κακογιάννης

chic in greek είπε...

denangous said: ...υπάρχουν στην Αττική πολλές όμορφες, καθαρές, μικρές και σχεδόν ερημικές παραλίες

.............................
Για πες μερικές?

.............................
Επίσης, denangous said: ... πολύ λίγος κόσμος έχει τη δύναμη να πει ανοιχτά αν κάτι τον ενοχλεί

..............................

Αν πεις ανοιχτά κάτι που σε ενοχλεί συνήθως θα προκαλέσεις σύγκρουση με τον άλλον. Δυστυχώς ο μέσος Έλληνας δεν δέχεται την παρατήρηση ούτε καν την άλλη άποψη. Αν λοιπόν δεν πρόκειται για κάτι πολύ σημαντικό, το θεωρώ ανούσιο να κάθομαι να διαπληκτίζομαι με τον κάθε διαταραγμένο. Ο χρόνος μου είναι πολύτιμος να τον σπαταλώ με αυτόν τρόπο.
Ενδέχεται άλλωστε η στάση των διάφορων 'ρηγάδων΄ να είναι επίσης διαταραγμένη ... αν τους 'βρωμάνε' τα πάντα και την λένε σε όλους. Είναι αυτό που λέει και ο θυμοσοφος λαός ... "κακιά αδελφή".

Constantinos είπε...

Θα πω εγώ για παραλίες:

Λεγραινά.
Και από την άλλη μεριά του ΚΑΠΕ.

Επίσης κολπίσκοι μετά από την Φώκαια.

denangous είπε...

guacamole said:

Ενδέχεται άλλωστε η στάση των διάφορων 'ρηγάδων΄ να είναι επίσης διαταραγμένη ... αν τους 'βρωμάνε' τα πάντα και την λένε σε όλους. Είναι αυτό που λέει και ο θυμοσοφος λαός ... "κακιά αδελφή".

..μα ποιός μίλησε guacamole, για Λάκη Γαβαλά τσιρίζοντα ανδροπρεπώς επειδή του έφυγε πόντος, επειδή πάνε ΚΑΙ γυναίκες στη Μύκονο.. επειδή το φαγητό του έχει πολλά λιπαρά ή επειδή –κατά τη γνώμη του-οι ποδοσφαιριστές φοράνε σορτσάκια αντι στρινγκ με στρας στο χρώμα της ομάδας..
εννοούσα όλους "εμάς" που μπορεί να τύχει να ενοχληθούμε σφόδρα από μια συμπεριφορά ή μια κατάσταση... και να το κάνουμε γαργάρα..αντί να το πούμε...