Ωραία ιδέα για δώρο Πρωτοχρονιάς!

Μια ασυνήθιστη ιδέα για χριστουγεννιάτικο δώρο δίνει ο Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας ΑΡΧΕΛΩΝ: υιοθετείστε ένα χελωνάκι Caretta caretta και βοηθήστε το να επιβιώσουν!


http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=223995&cid=17

Νάτος,νάτος πετιέται ( ο συνειδητοποιημένος καταναλωτής)!

Ηταν μια ψαροταβέρνα που είχε καταφέρει να κερδίσει τις εντυπώσεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.  Φρέσκα ψάρια, συμπαθητικά μεζεδάκια και καλές τιμές. Αυτά μέχρι τις προάλλες που την ξαναεπισκέφθηκα. Τα ψάρια ήταν κάποιων ημερών (όχι ότι μας το είπαν βέβαια...), το ξυδάτο χταπόδι, σε μερίδα για ... γάτο, κόστιζε 9 ευρώ, στα φύλλα της ρόκας βολτάριζαν ανενόχλητα ... δύο σαλιγκαράκια, το γιαούρτι επί του οποίου είχε τοποθετηθεί το γλυκό του κουταλιού -ευγενής προσφορά του καταστήματος- ήταν ξυνισμένο και επιπλέον δεν υπήρχε θέρμανση!
Σόρι παιδιά αλλά παραείναι πολλά τα παραπτώματα για ένα γεύμα. Στην Αφάντου της Ρόδου -όπου βρίσκεται η συγκεκριμένη ψαροταβέρνα- υπάρχουν κι άλλες ψαροταβέρνες, οι οποίες αυτομάτως απέκτησαν εν δυνάμει νέους πελάτες. Αντε γεια!

Καλό για βιβλίο φυσικής ιστορίας αλλά όχι για το πιάτο μου!

Με αφορμή τη συναυλία της Καμεράτας στον Αγ.Παντελεήμονα

 Αφού σύμφωνα με τον πρόεδρο του Μεγάρου Μουσικής κ.Μάνο,"η τέχνη ενώνει" ας μοιράσει δωρεάν εισιτήρια διαρκείας για το Μέγαρο και στους λάθρα (και μη) διαβιούντες στον Άγιο Παντελεήμονα. Πιο ηχηρός συμβολισμός αλληλεγγύης από τη συνύπαρξη γούνας και Louboutin με μπούργκες και σαγιονάρες, δεν θα υπάρξει...

http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/89506/i-mousiki-enonei/

Είναι κανείς εδώ;

Πάει σχεδόν ένας χρόνος από το τελευταίο post κι από τότε μέχρι σήμερα αναποδογύρισε το σύμπαν. Δουνουτού, πτώχευση, Ολι Ρεν, Άγκελα κλπ. Οι Ελληνες είναι ακόμη ζαλισμένοι από τη σφαλιάρα, κάποιοι νομίζουν ότι ονειρεύονται ή ότι δεν τους αφορά... Μέρος της πολιτικής ηγεσίας βιώνει τη φάση άρνησης -νομίζουν ότι τα ρουσφέτια, που εξασφαλίζουν την πολιτική τους σταδιοδρομία, θα ξαναρχίσουν μετά από κανένα χρόνο, και γενικότερα ... καλά κρασά. Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη, ούτε βρίσκω ελπιδοφόρο το ότι μετά από 20-30 χρόνια θα έχουμε μία νέα Ελλάδα, σοβαρή κι αξιοκρατική. Τoo late for me, πολύ αργά και για τις κοντινές στη δική μου γενιές. Πάπαλα, φίλοι και φίλες, ή μάλλον αγαπητέ Θανάση, που έλεγε κι ο Χάρι Κλιν και που νομίζω ότι αρμόζει στην παρούσα περίσταση μιας και το blog έμεινε ανενεργό τόσο καιρό... Μου 'χουν συμβεί κι έχω διαπιστώσει διάφορα κουλά, λέω να αρχίσω να τα δημοσιοποιώ, και με φωτογραφικά ντοκουμέντα, όπου είναι δυνατόν -έστω, βρε παιδί μου, υπόψιν ...Θανάση- δι'αυτού του blog. Ναι, νομίζω πως 'τό'χω' πάλι...Για να δούμε λοιπόν!

Μια βόλτα στην Κηφισιά

Σε κεντρικότατο δρόμο της Κηφισιάς... La nostalgie...

Συνύπαρξη ποδηλατών και πεζών. Θεωρητικώς και συμφώνως προς την ταμπέλα. Στην πράξη, ο Θεός βοηθός...

Σκόνταψα και παραλίγο να φάω τα μούτρα μου. Η πλημμελής αφαίρεση μιας παράνομης πινακίδας είχε ως αποτέλεσμα άλλο παράνομο εξάμβλωμα επί του πεζοδρομίου.

O Πιτ...

H poupsi σύντομα κοντά σας!

ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ...

Η Α P P Y N E W Y E A R !!!!!!!!!!!!!!!!

Στο έλεος του τυχαίου

Από τύχη ζω ... Ένα μαύρο seat ibiza με 'απλώστρα' από πίσω και φιμέ τζάμια με προσπέρασε με μεγάλη ταχύτητα από δεξιά τη στιγμή που, έχοντας εγκαίρως βγάλει φλας, είχα αρχίσει να στρίβω δεξιά για να βγω από τη Βεΐκου προς Χαλάνδρι...
Είχε προηγηθεί ένας ελεϊνός ταρίφας, που προηγούνταν στη Γαλατσίου, ο οποίος σε απόσταση 200 μ. κοκκάλωσε το αμάξι χωρίς προειδοποίηση δύο φορές για να πάρει πελάτες.
Άλλη μια δυσάρεστη πρωινή εμπειρία, -εκ της οποίας, ναι μεν δεν κινδύνευσε η σωματική μου ακεραιότητα, πλην όμως είναι αξιομνημόνευτη- αποκόμισα στην πλατεία Βικτωρίας, όπου υπήρξα αυτόπτης μάρτυς της ούρησης ενός τύπου, ο οποίος με μέτωπο την πλήρη οχημάτων οδό Αριστοτέλους, έβγαλε έξω το πουλί του και ανακουφίστηκε με μεγάλη άνεση μέρα-μεσημέρι.
Η καημένη η πάλαι ποτέ "Πλατεία Αγάμων" έχει μετατραπεί σε διαμετακομιστικό κέντρο αποβρασμάτων και περιθωριακών πάσης εθνικής προέλευσης (το 'πάσης' είναι υπερβολικό, τριτοκοσμικών εθνικών προελεύσεων, είναι η ακριβής έκφραση).
Η γαϊδουριά και η εγκληματική ανευθυνότητα όσων οδηγούν στους δρόμους της Αττικής σε συνδυασμό με την απόλυτη παρακμή και τον 'κωσταλεξισμό' του κέντρου της Αθήνας, γεννούν απόλυτα αποκαρδιωτικά συναισθήματα.
Η διαδικασία αποξένωσης από το έμψυχο και άψυχο περιβάλλον συνεχίζεται ακάθεκτη... Για μένα και πολλούς άλλους...

H θέα από το παράθυρο...

... του νέου μου γραφείου. Και όχι, δεν έχω μεταναστεύσει στο Μπαγκλαντές.

Νέα Κυβέρνηση

Εντυπωσιακή η πρώτη ομιλία του νέου πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργικό συμβούλιο χθες. Για πρώτη φορά, έννοιες όπως η αξιοκρατία, η καταπολέμηση της διαφθοράς και η διαφάνεια δεν αποτέλεσαν απλά διακοσμητικές μπαρούφες σε ανούσιο πολιτικό λόγο αλλά έγινε λόγος για το πως αυτές θα υλοποιηθούν: Συνεργασία με το Συνήγορο του Πολίτη, δημοσιοποίηση στο ίντερνετ των υπουργικών αποφάσεων, προκήρυξη θέσεων μετακλητών κλπ.
Σαφώς υπάρχει μεγάλη απόσταση από την εξαγγελία μέχρι την πράξη. Μπορεί να προκηρυχθούν οι θέσεις μετακλητών, για παράδειγμα, αλλά με ποια κριτήρια θα γίνει η επιλογή των κατάλληλων;
Πάντως, όπως εύστοχα επεσήμανε ο Τσίμας στο MEGA, κι ο Καραμανλής είχε κάνει λόγο για σωστή συμπεριφορά της Διοίκησης προς τον πολίτη όμως εκείνος την είχε περιορίσει στο ύφος: Το 'σεμνά και ταπεινά' ήταν καθαρά υφολογικού χαρακτήρα παραίνεση και δεν εκδήλωνε -σοβαρή τουλάχιστον- πρόθεση θεσμικής διασφάλισης της τήρησης των Αρχών αυτών. Μην προκαλείτε το κοινό αίσθημα με τη συμπεριφορά σας, είχε πει ο πρώην πρωθυπουργός στους υπουργούς λες και το να μειώσουν τις μεταβάσεις στη Μύκονο μπορούσε να ανακουφίσει την ευρύτερη Δημόσια Διοίκηση από τις πληγές ετών. Η εικόνα ήταν που μέτραγε άλλωστε, στην ωραιοποίησή της ανάλωσαν το μεγαλύτερο απόθεμα της ενέργειάς του τα κυβερνητικά στελέχη με πρωτομάστορα το Ρουσόπουλο. Η εικόνα όμως δεν λύνει προβλήματα, τα οποία σωρεύονται και κάποια στιγμή σε φέρνουν 10 και πλέον μονάδες πίσω από τον πολιτικό σου αντίπαλο.
Για να δούμε...

H καλύτερη μακράν δημοσιογραφική στήλη της τελευταίας τριακονταετίας

Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

Οι καλοβαλμένοι κύριοι που ρυθμίζουν την τηλεοπτική δημοκρατία μας βρήκαν τον Αλέξιο του ΣΥΡΙΖΑ «πολύ καλό» στο debate των έξι αρχηγών. Να συμφωνήσω ότι είχε συμμαζέψει την αυθάδεια (το αντιπαθέστατο υφάκι) που περιέφερε ώς τώρα. Τουλάχιστον δεν παρίστανε τον εκκολαπτόμενο Τσάβες των Βαλκανίων. Προσέξατε όμως τι είπε ή μείνατε στο αστραφτερό λευκό πουκάμισό του; Ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξιος προήγγειλε κινητοποιήσεις εν όψει της συμπλήρωσης ενός χρόνου από τη δολοφονία, πέρσι τον Δεκέμβριο, του μαθητή Γρηγορόπουλου. Ως προς την ιδιορρυθμία της δημοκρατίας μας, που λέγεται πανεπιστημιακό άσυλο, ο Αλέξιος το χαρακτήρισε «δημοκρατική κατάκτηση» και δήλωσε απερίφραστα ότι ο χώρος που εκπροσωπεί θα το υπερασπισθεί. Μην εκπλαγείτε, λοιπόν, από αυτά που έρχονται. Ο Τσίπρας μάς προειδοποίησε. Εμείς δεν τον ακούσαμε. Προσέχαμε το τσουλούφι του Τεν Τεν και το μοδάτο σακάκι του με τα στενά πέτα...
Δεν είναι περίεργο όμως ότι η φερόμενη ως «φιλελεύθερη παράταξη» που διεκδικεί την ψήφο σας, κοπτόμενη υπέρ της εννόμου τάξεως, το άφησε να περάσει; (Να θυμίσω ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν χάνει ευκαιρία να μην μας πει για το καθεστώς του ασύλου, που θέλει να το αλλάξει, καθώς και για τις διαδηλώσεις που μπλοκάρουν το κέντρο της Αθήνας). Δεν είναι. Διότι με τον κυνισμό των «τεχνικών της εξουσίας» (που έλεγε κάποτε ο Σαββόπουλος) θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ στη νέα Βουλή, ώστε να κατεβάσουν το ποσοστό των αδιάθετων ψήφων και να ανεβάσουν τον πήχυ της αυτοδυναμίας για το ΠΑΣΟΚ. Οσον αφορά τους τελευταίους, αυτοί ούτε καν διανοούνται να θίξουν το ζήτημα, διότι προσβλέπουν σε κάθε ψήφο που μπορούν να αποσπάσουν από την Αριστερά.
Ομως το θέμα υφίσταται. Υπάρχει ένας πολιτικός χώρος, που έχει τραφεί με αριστερίστικες μπούρδες και σήμερα πια πατάει γερά σε παρεξηγήσεις, οι οποίες θεωρούνται από πολλούς (και πέραν του χώρου, δυστυχώς) σχεδόν ως εθνική ιδεολογία: Η δουλειά είναι ντροπή (όταν δεν είναι μ***), η κλοπή είναι απαλλοτρίωση, η πάσης φύσεως εγκληματική δραστηριότητα επιτρέπεται (αν δεν επιβάλλεται!) εφόσον υπηρετεί την επανάσταση κ.λπ. Η διάβρωση της κοινωνίας από παρόμοιες ηλιθιότητες είναι βαθύτερη από όσο θέλουμε να παραδεχόμαστε. Αρκούμαι σε ένα παράδειγμα: Εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, που συνδυάζει την κάλυψη της κοσμικής ζωής (ποιος ρούφηξε το κεντρί της μελισσούλας από τον πισινό της Τζούλιας κ.λπ.) με την αναπαραγωγή των πιο παρωχημένων εθνικιστικών στερεοτύπων, δημοσιεύει συνέντευξη με τον... Κουφοντίνα! Βλέπεις, λοιπόν, το πρωί στο Κολωνάκι, υπέρβαρους μεσήλικες με ύφος χιλίων πιθήκων και εκατό καρδιναλίων, από αυτούς που ντύνονται με εφαρμοστά μπλουζάκια για εικοσάρηδες, καπνίζουν πούρα των 20 ευρώ και δανείζονται από την τράπεζα για να αγοράζουν ακόμη πιο ακριβό αυτοκίνητο, να πληροφορούνται -ενόψει εκλογών- για τις απόψεις ενός καταδικασμένου δολοφόνου, ο οποίος, στο κάτω κάτω, έχει στερηθεί τα πολιτικά του δικαιώματα. (Φαντάζομαι ότι πρέπει να είναι οι ίδιοι κακομοίρηδες, που όταν οι αναρχικοί έκαιγαν την Αθήνα τον περασμένο Δεκέμβρη, εκείνοι έγραφαν με μαύρο σπρέϊ συνθήματα έξω από τις μπουτίκ τους, μήπως και τους λυπηθούν οι κουκουλοφόροι...)
Μου είναι εντελώς αδιάφορο τι συμφέρει τη Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ, αφού βλέπω ότι αυτοί ενδιαφέρονται πρωτίστως για την επόμενη ημέρα των εκλογών και για την απόσταση που τους χωρίζει από την εξουσία. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι η πορεία της κοινωνίας μας έχει στραβώσει για τα καλά, όταν μένουμε στην υποκριτική μειλιχιότητα του Τσίπρα, τον επαινούμε από πάνω (επειδή ήταν -λέει- «επικοινωνιακός»!) και παραβλέπουμε ότι, παρά τις επιπτώσεις του Δεκέμβρη, μυαλό δεν έβαλε.
Μπροστά σε ένα τέτοιον ΣΥΡΙΖΑ, χίλιες φορές το ΚΚΕ! Σε τελευταία ανάλυση, ποιος κινδυνεύει από το ΚΚΕ; Την περασμένη Κυριακή, στο πλοίο με το οποίο επέστρεφα από τον γάμο ενός φίλου στην Πάρο, πέτυχα έναν γνωστό, με τον οποίον είχαμε πολύ καιρό να συναντηθούμε. Ανθρωπος φίνος, σεμνός και καλλιεργημένος, απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών και του Harvard, γύρω στα εβδομήντα σήμερα. Η κουβέντα μας πήγε αμέσως στα πολιτικά. Μου είπε ότι τούτη τη φορά δεν σκοπεύει να πάει να ψηφίσει, λόγω της ίδιας απογοήτευσης, που κατά πάσα πιθανότητα θα κρατήσει κι εμένα στο σπίτι μου στις 4 Οκτωβρίου. Ομως στις προηγούμενες εκλογές, ψήφισε ΚΚΕ. Οταν το άκουσα, έμεινα να τον κοιτάζω σαν ηλίθιος. «Τι με κοιτάς έτσι;», μου είπε. «Με το εκλογικό μας σύστημα, η αποχή ενισχύει αυτούς που δεν υποφέρω άλλο. Από το ΚΚΕ όμως, ακόμη και 10% αν πάρει, δεν κινδυνεύουμε. Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να πάρουν την εξουσία οι επίγονοι του Στάλιν!» Υποθέτω ότι την στάση αυτή έχει υπόψη η κυρία Παπαρήγα και ίσως γι’ αυτό στο debate προσπάθησε να δείχνει σαν κανονικός άνθρωπος...
Παρ’ όλα αυτά, καθώς τελειώνω το κομμάτι που διαβάζετε, μου τηλεφωνεί ένας άλλος φίλος. Επιστρέφει με το «Highspeed» από τις διακοπές, μαζί με την οικογένειά του. Διαμαρτύρεται ότι, επί μία ώρα στο Mega, έχουν την κυρία Κανέλλη να ωρύεται και να αφρίζει. Προσπαθεί να κοιμίσει την κόρη του, 18 μηνών, αλλά το μικρό έχει τρομοκρατηθεί από τον σοσιαλισμό, όπως παρουσιάζεται από τα ουρλιαχτά της Πασιονάριας των βορείων προαστίων. Ο φίλος μου δεν μπορεί να σπάσει όλες τις οθόνες, ούτε και θα προλάβει γιατί είναι πολλές και θα τον μπαγλαρώσουν προτού ολοκληρώσει. Παρακαλώ, ας μεριμνήσει το Ραδιοτηλεοπτικό...
Βέρα στο αυτί;
Σε μια από τις τηλεοπτικές συζητήσεις που ακολούθησαν το debate των δύο, μετείχε και ο προσφάτως νυμφευθείς εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ Ανδρέας Καρίτζης. Οσο κι αν προσπάθησα, δεν είδα να φοράει βέρα. Πρόσεξα όμως έναν χρυσό κρίκο περασμένο στο αριστερό του αυτί. Θα πρέπει μάλλον να ήταν η βέρα, όπως τη φορούν στην παρέα του Τσίπρα. (Πάντως, καλύτερα στο αυτί, παρά στη μύτη...)

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_25/09/2009_330715

Ψυχολογικά, προεκλογικά κ.α.

"Ετοιμα τα κουλουράκια για τον Υπουργό!"


Μία φίλη, που ανήκει στο κλιμάκιο στενών συνεργατών υπουργού, μου διηγόταν πρόσφατα διάφορα κωμικοτραγικά περιστατικά, με πρωταγωνιστές ψηφοφόρους του κυβερνώντος κόμματος, που πυροδότησε η -μη αναμενόμενη- προκήρυξη εκλογών. Με την ψυχή στο στόμα, οι ρουσφετοθήρες παλεύουν να διεκπεραιώσουν τα -δίκαια κατ'αυτούς- αιτήματά τους, πριν έρθει ο κακός πράσινος λύκος, που κατά τα πολιτικά ήθη αυτής της χώρας, θα τους αφήσεις εκτός πεδίου δράσης (ή, ... μάσης).
Τα δε αιτήματα ... 'περιβόλι'! Πολλά από αυτά είναι 'βαρειά' ρουσφέτια (πχ πρόσληψη σε ΔΕΚΟ) ενώ άλλα είναι τόσο τιποτένια, που γεννούν ερωτηματικά για το κατά πόσον είναι σκόπιμο να τίθενται καν και μάλιστα σε περίοδο που οι κυβερνώντες έχουν μπόλικα κρίσιμα ζητήματα να επιλύσουν, ούτως ειπείν 'στην τούρλα του Σαββάτου'. Απλές αστικές διαφορές ("η αστυνομία δεν κάνει κάτι για την κυρά Σταμάτα, που χρόνια μαζεύει τις σερβιέτες της γειτόνισσας από τον κήπο της. Σημειωτέον, κατά την επικρατέστερη εκδοχή, οι σερβιέτες μεταφέρονται από τα σκουπίδια της γειτόνισσας στον κήπο της κ.Σταμάτας από τον σκύλο της τελευταίας!) κλπ
Επίσης πολύ της μόδας είναι το κλασικό 'να κάνει ένα τηλεφώνημα'. Ποιός; Αν δεν είναι δυνατόν ο υπουργός ή ο υφυπουργός ο ίδιος, κάποιος στενός του συνεργάτης. Που; Στη γειτόνισσα της κ.Σταμάτας, (με προτροπή να μην αδιαθετεί πλέον), στην υπουργό Εσωτερικών (γιατί υπέστη επίπληξη από την Αγροφυλακή ο Τακ'ς, αφού είχε αρρωστήσει η γαϊδάρα της γιαγιάς του, γι'αυτό δεν πήγαινε στη δουλειά δύο μήνες, άδικο είναι αφού η γιαγιά είχε κεράσι μελιτζανάκι γλυκό τον ίδιο τον μακαρίτη Κ.Καραμανλή στη διάρκεια μιας περιοδειάς του στο Αγρίνιο...)
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ηλικιωμένοι ψηφοφόροι, οι οποίοι, ακόμα και αν δεν έχουν προσωπικά θέματα να λύσουν, 'υιοθετούν' υποθέσεις άλλων και προσπαθούν να τις 'προωθήσουν' μέσα από τα 'γαλάζια' γρανάζια... Ετσι, για να νιώσουν ότι τους 'περνάει', ότι είναι ενεργοί πολίτες, ότι είναι μέσα στο παιχνίδι ρε γαμώ το! Αφού, όπως μου είπε η φίλη ο συγκεκριμένος υπουργός σκέφτεται να δημιουργήσει μια ειδική ομάδα διαχείρισης των ψηφοφόρων που 'νομίζουν' ότι έχουν ρουσφέτι ή έχουν υιοθετήσει αλλότρια ρουσφέτια. Αυτοί οι τελευταίοι χρειάζονται μια διαφορετική προσέγγιση του στυλ "ο υπουργός σε αγαπάει, σε νοιάζεται, σε πήρε στη γιορτή σου, θυμάσαι;"... Συχνά, το αίτημα επιβεβαίωσης του ενδιαφέροντος της πολιτείας υποκρύπτει την ανάγκη επιβεβαίωσης του ενδιαφέροντος του εκάστοτε μεσάζοντα πχ. ο μπάρμπα Ανέστης πιέζει το γιο του στην Αθήνα -ανώτερο στέλεχος στα ΕΛΤΑ- να φροντίσει να τοποθετηθεί και δεύτερος ταχυδρόμος στο υποκατάστημα στα Ανω Παχουλιάνικα Λακωνίας. Στην τελική, το ενδιαφέρον του γιου του προς το πρόσωπό του επιθυμεί να 'τεστάρει' ο μπάρμπα Ανέστης κι όχι να διευκολύνει την απρόσκοπτη διανομή της αλληλογραφίας στο χωριό του. Κι ο καημένος ο γιός που έχει το προσωπικό του άγχος λόγω των επικείμενων υπηρεσιακών μεταβολών με την αλλαγή του κυβερνώντος κόμματος, έχει να παλέψει και με τις ενοχές του για τον ηλικιωμένο πατέρα, με τα άκαιρα αιτήματα, που έχει παραμείνει (ξερό κεφάλι γαρ) στην επαρχία κι αποζητά διαρκώς επιβεβαίωση...

Μια από τα ίδια

-" Για τις εκλογές δεν έγραψες τίποτε. Ούτε και για τις φωτιές!" σχολίασε σήμερα το πρωί ένας φίλος κι αναγνώστης του παρόντος, που πλέει σε πελάγη ευτυχίας για τις επικείμενες εκλογές.

Έτσι είναι. Κα'να δυο φορές αποπειράθηκα να προσεγγίσω και τα δύο αυτά θέματα η σχετική διάθεση όμως διακόπηκε απότομα, εν τη γενέσει της θα έλεγα. Το κυρίαρχο συναίσθημα, που γεννούν και τα δύο αυτά γεγονότα συνοψίζεται στη φράση "μια από τα ίδια".

Είναι χαρακτηριστικό επίσης πως για πρώτη φορά φέτος συνέλαβα τον εαυτό μου να αδιαφορεί πλήρως για την κατακαιόμενη Αττική. Στενοχωριέσαι μία, στενοχωριέσαι δύο ε.. τα αποθέματα εξαντλούνται κάποια στιγμή. Νισάφι. Είναι σαν τους κλινικά νεκρούς. Το πνεύμα, η ψυχή, η νοητική λειτουργία έχει χαθεί, τι νόημα έχει η συντήρηση του κουφαριού; Η Ελλάδα πάει κατά διαόλου, οι πρασινάδες μας μάρανανε...Κάψτε τα. Να υπάρχει και απεικόνιση της εσωτερικής κατάστασης.

Όσο για τις εκλογές, η παρούσα κατάσταση εξαιρετικά απογοητευτική, η επερχόμενη καθόλου ελπιδοφόρα. Άσε που θα διαλυθεί κι ο ΣΥΡΙΖΑ και θα χάσουμε και την τελευταία μας ψυχαγωγία στην πολιτική σκηνή...

Μπάνιο στο Λαγονήσι

Είτε επειδή είχε περάσει ένα 15θήμερο από την τελευταία βουτιά είτε επειδή είχα καιρό να πάω προς παραλιακή μεριά, σήμερα έκανα το απονενοημένο. Πήγα για μπάνιο στο Λαγονήσι! Αμέ! Ήλπιζα και ευχόμουν ότι η κίνηση θα ήταν μετριασμένη καθώς ακόμη λείπει

πολύς κόσμος. Ευτυχώς είχα δίκιο... Το πήγαινε-έλα, με αφετηρία το κέντρο της Αθήνας, κράτησε δύο ώρες συνολικά, πολύ καλός χρόνος για τέτοια διαδρομή. Η ίδια η διαδρομή υπήρξε πλούσια σε εικόνες που αβίαστα επιβεβαιώνουν -ακόμη μια φορά- την επιβίωση των νεοελληνικών στερεότυπων: Ο 'πετυχημένος' μεσήλικας με την ξανθιά πιτσιρίκα και την porsche, η ανοησία προσωποποιημένη σε πιτσιρίκια ημίγυμνα και χωρίς κράνος επάνω σε μοιραία παπάκια, οι οδηγάρες - 'γαμάω'- με τις 'σφήνες' και την προκλητική συμπεριφορά, τις 'κότες' με τα 40 χλμ σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας κλπ κλπ

Ευχάριστη έκπληξη στην παραλία η κυρία που πλησίασε και ρώτησε πολυ ευγενικά αν ενοχλούμαστε από τα πιτσιρίκια της που έπαιζαν -χωρίς να θορυβούν σημαντικά, είν'αλήθεια - δίπλα στις ξαπλώστρες μας. Η κυρία μιλούσε 'σπασμένα' ελληνικά... Γιατί αυτό δε με εξέπληξε;

Η ιερότης των διακοπών του Έλληνος

Δεν πα' να'σαι μπαρμπέρης στον Άγιο Παντελεήμονα, δε πα'να βγάζεις με το ζόρι τα προς το ζειν; Δεν έχει ουδεμία σημασία, κυρίες και κύριοι: Τις διακοπές σου τις καλοκαιρινές θα τις κάνεις. Κι ας κινδυνεύει να χάσει και τους λιγοστούς Έλληνες πελάτες του, που δεν έχουν σκοπό να επιτρέψουν στην ανεπιθύμητη τριχοφυϊα να μεταβάλει τη φυσιογνωμία τους επειδή ... ο κουρεύς δικαιούται διακοπών. Θα πάνε να κουρευτούν αλλού. Κι αν βρουν ικανοποιητική εξυπηρέτηση, δε θα ξαναπατήσουν το πόδι τους στο μπαρμπέρικο.
-" Μα είναι δυνατόν σε περίοδο ύφεσης να διακινδυνεύει έτσι τη λιγοστή πελατεία του;! " αναρωτιόταν ο γείτονας που επεχείρησε να σουλουπώσει την κόμη του αλλά η επιθυμία του προσέκρουσε στην ... ιερότητα των διακοπών του κουρέως.
Η περίπτωση του μπαρμπέρη είναι αντιπροσωπευτική του συνήθως συμβαίνοντος στην Ελλάδα κατά την περίοδο του θέρους. Τον Αύγουστο ειδικότερα νεκρώνουν τα πάντα. Και στην Αθήνα να έχεις παραμείνει τον Αύγουστο, για τους 'καλούς' επαγγελματίες που διακοπάρουν θεωρείσαι οιωνεί απών.
Ο επαγγελματισμός υποχωρεί σε βάρος της ελαφρότητας του 'έλα, μωρέεε!' και της καλοπέρασης. Με αυτήν την νοοτροπία τι σόι υπηρεσίες μπορεί να παράσχει κανείς και τι σόι πρόοδο μπορεί να επιδιώξει; Και πολύ πριν τα περιβόητα "μπάνια του λαού" του μακαρίτη, η αναγωγή των διακοπών σε δικαίωμα σχεδόν ιερό, καθόριζε τη ζωή του τόπου. Τι κι αν η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού; Είναι αυτό που μου έλεγε εκείνος ο ανεκδιήγητος ταρίφας: "Η Ελλάδα υπάρχει τόσα χρόνια και θα υπάρχει άλλα τόσα, δεν έχει ανάγκη κανέναν!" ...Δεν ήταν χιούμορ. Το πίστευε.

To Παρίσι όπως το είδα αρχές της άνοιξης...

Ας ξεκινήσουμε λίγο ... εμβληματικά. Λίγο από παλιά Όπερα, λίγο από γκαλερί Lafayette (στο βάααθος).

Πάνω που είχα αρχίσει να συγκινούμαι με το θέαμα, η συντροφιά μου με προσγείωσε απότομα: "Και πας μετά εσύ να καθίσεις και γεμίζεις τρίχα!"

Είναι λίγο θολή αλλά είναι από τις αγαπημένες μου. Μου αρέσει ο συνδυασμός. Η ντελικάτη δεσποσύνη με τα ψώνια της και ο αξιοπρεπής κύριος με κοστούμι επάνω στο ποδήλατο...

Τι θα λέγατε για ένα σνακ;

Έδειχνε συλλογισμένος...

Δε θυμάμαι ποιο πολυτελές ξενοδοχείο είναι...Ίσως το Georges V.

Χαρακτηριστικό παρισινό ...τοπίο (Champs Elysees) και ...

... χαρακτηριστική παρισινή φινέτσα (η αριστερή εννοείται...Τη δεξιά σκωτσέζα την 'κόβω')

Νομίζω ότι είναι η φωτογραφία με την περισσότερη κίνηση που έχω τραβήξει ποτέ...

Κομψός κύριος μετά σκύλου.

Δε θα έπρεπε να του επιτρέπεται η είσοδος στα μουσεία. Αποσπά την προσοχή από τα εκθέματα!

"Eπιτέλους μόνος!" Άμα, παιδί μου, έχεις χιούμορ...! Σε συνοδεύει μέχρι την τελευταία κατοικία! Στο pere Lachaise.

Ο κήπος του Κεραμεικού ή, γαλλιστί, Les Tuilleries.

Το ζευγάρι χωρίστηκε στα δύο καθώς εκείνος είναι καπνιστής και βγήκε να ικανοποιήσει το πάθος του. Που είσαι Παπαργυρόπουλε να δεις τα χάλια τους!!!

Τη Νίκη της Σαμοθράκης γιατί δε τη διεκδικούμε, αλήθεια; Να το σφυρίξουμε στο Σαμαρά μήπως;

Αυτό δεν ξέρω τι μάρκα είναι αλλά με προέτρεψαν να το φωτογραφίσω. Κάτι παραπάνω θα ξέρουν...

Mεταξύ μας, ούτε αυτό ξέρω τι είναι.

Brasserie. Typical...

Εδώ για να είμαι ειλικρινής, την Birkin της madame είχα βάλει στο μάτι. Η ταπεινότης μου περιορίστηκε ...

... σε μια εκτυφλωτικού μπλε Rykiel καθώς επίσης...

... και σε έναν καταπληκτικό φάκελο GSH Balenciaga...

... που εδώ ποζάρει με το αδελφάκι του (από άλλη μαμά-αγοράστρια!). Και μετά από το καταναλωτικό τσαντο-όργιο, ας ασχοληθούμε και λίγο ...

... με την κλασική τέχνη.

... η την (εντελώς) σύγχρονη.

... ή με το ... πνεύμα!

Αμα διψάσουν όλα μαζί, κλάφτα Charalambe...

Paul: Γνωστή αλυσίδα αρτοποιϊας.

Love is on the air!

Αυτά τα Υ-Π-Ε-Ρ-Ο-Χ-Α οστρακοειδή...

... τα έφαγα εδώ αλλά ...

...χωρίς ψωμί!

Τα δημοτικά ποδήλατα σε παράταξη... Το 'παλεύουν αλλά Κοπεγχάγη δε γίνουν.

Μάθημα σχεδίου ... in natural setting! Στο Λούβρο.

Για μια θέση εργασίας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα

http://www.protothema.gr/content.php?id=41748

Greek summer, greek dream. Ακόμα κραταιό. Ως πότε όμως;

Στην παραλιακή πόλη Sitges (β.Ισπανία) όσοι πατούν το γκαζόν ή δεν συλλέγουν τις ακαθαρσίες των κατοικιδίων τους απειλούνται με πρόστιμο 750 euro. Η κατάσταση του γκαζόν, όπως αποτυπώνεται στη φωτό δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το εάν εφαρμόζονται οι νόμοι στο ισπανικό αυτό θέρετρο...

Δεν αντέχω πλέον τη ζέστη. Καθόλου. . Θέλω ψύχρες, βροχούλες, ακόμα και χιονάκια. Επίσης μου τη δίνει το αισθητικό μέρος του concept 'greek summer': "Φιλ(λλλ)αράκι, όλη μέρα στην ξαπλώστρα τη 'βγάζω' με τη φραπεδιά στο ένα χέρι και στο άλλο το κινητό για να στέλνω sms στα γκομενάκια". Τρία λεπτά στη θάλασσα και ...τρεις ώρες στην αμμουδιά οι αθληταράδες... Και το 'μαζικό' του θέματος είναι εξόχως απωθητικό για τα γούστα μου: Ολοι οι Ελληνες πρέπει να πάνε διακοπές τον Αύγουστο και όλοι στη Μύκονο, τη Σαντορίνη και την Πάρο.
Διάβαζα σε ένα (περίπου) ειδησεογραφικό blog μια επιστολή αναγνώστη για την ποιότητα και τις καλές τιμές που βρήκε στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Βαρκελώνη, την παρούσα θερινή περίοδο. Και στη συνέχεια, γέλασα με τις αντιδράσεις κάποιων 'θερμόαιμων' που επειδή οι ίδιοι έτυχε να πάνε στη Βαρκελώνη και 'να μην καταλάβουν Χριστό', έσπευσαν να απαξιώσουν τις απόψεις του πρώτου.
Επειδή, ρε βόδια όρθια, δεν ξέρατε πως να κινηθείτε, πως να κάνετε επιλογές στην ξένη πόλη, επειδή το γευστικό σας κριτήριο έχει μείνει στο γύρο-πίττα, την προτηγανισμένη πατάτα και το λιγωτικό μουσακά της μάνας σας, αυτό σημαίνει ότι ο,τι δήποτε κινείται πέραν των απελπιστικά περιορισμένων σας βιωμάτων είναι καταδικαστέο αυθωρεί και παραχρήμα;
Μετά από πολλά χρόνια, πήγα και εγώ στη Βαρκελώνη φέτος. Δις, μάλιστα. Τη δεύτερη φορά έμεινα κυρίως σε ένα ωραιότατο παραλιακό θέρετρο έξω από την πρωτεύουσα της Καταλονίας. Και για ακόμη μία φορά, όταν επέστρεψα, ένιωθα πλήρως αποκαρδιωμένη από τη σύγκριση. Επιφυλάσσομαι να σας αναφέρω επ'αυτού αναλυτικά κάποια άλλη στιγμή...