Πριν από κάποια χρόνια, σε μία παραλιακή στρατιωτική μονάδα της Αττικής, ο διοικητής είχε την-ωραία- ιδέα να φέρει παγώνια στο στρατόπεδο προς τέρψη και ψυχαγωγία των στρατευμένων. (Ενδεχομένως όμως να το έκανε επειδή τα παγώνια έχουν αυξημένες αισθήσεις και λειτουργούν ως ζωντανός συναγερμός).
Έλα όμως που το εν λόγω στρατόπεδο φιλοξενούσε ήδη και γατάκια! Στην αρχή τα γατιά ήταν ο φόβος και τρόμος των νεαρών παγωνιών μέχρι που τα τελευταία μεγάλωσαν, οπότε οι όροι αντιστράφηκαν: Τα ράμφη, η στριγγιά φωνή αλλά και το μεγαλοπρεπές άνοιγμα των φτερών τους ήταν κάτι παραπάνω από αρκετά για να τρέψουν σε άτακτη φυγή τα μικρά αιλουροειδή
Η ώρα δε που τάιζαν τα ζωντανά του στρατοπέδου, ήταν πραγματικά party time για όλους! Για πλάκα, -σαφώς και από ελαφρό σαδισμό- το φαγητό ήταν κοινό και διετίθετο ταυτόχρονα για γατιά και παγώνια. Για κάποια δευτερόλεπτα, επικρατούσε χάος: Γατιά σε απόγνωση να κάνουν "κχχχχχχχχχ" στα παγώνια, παγώνια να κρώζουν ...Μετά όμως την πάροδο των κρίσιμων στιγμών, η φύση εύρισκε τις ισορροπίες της: Τα μεγάλα παγώνια κατελάμβαναν κεντρικές θέσεις, τα νεαρότερα τα περιτριγύριζαν ενώ τα γατιά τοποθετούνταν περιμετρικά.
Τι κρατάμε από αυτήν την ιστοριούλα;
Ότι οι ανεγκέφαλοι του στρατοπέδου δίνοντας κοινή τροφή σε γατιά και παγώνια, ανάγκαζαν τα παγώνια να τρώνε και ζωικά προϊοντα, διαταράσσοντας έτσι την τροφική αλυσίδα και, κατ'επέκταση, την ισορροπία του οικοσυστήματος!!! (Λέτε να το καταγγείλω, έστω καθυστερημένα, στον Ηλία τον Εναλλακτικό;!)
Έλα όμως που το εν λόγω στρατόπεδο φιλοξενούσε ήδη και γατάκια! Στην αρχή τα γατιά ήταν ο φόβος και τρόμος των νεαρών παγωνιών μέχρι που τα τελευταία μεγάλωσαν, οπότε οι όροι αντιστράφηκαν: Τα ράμφη, η στριγγιά φωνή αλλά και το μεγαλοπρεπές άνοιγμα των φτερών τους ήταν κάτι παραπάνω από αρκετά για να τρέψουν σε άτακτη φυγή τα μικρά αιλουροειδή
Η ώρα δε που τάιζαν τα ζωντανά του στρατοπέδου, ήταν πραγματικά party time για όλους! Για πλάκα, -σαφώς και από ελαφρό σαδισμό- το φαγητό ήταν κοινό και διετίθετο ταυτόχρονα για γατιά και παγώνια. Για κάποια δευτερόλεπτα, επικρατούσε χάος: Γατιά σε απόγνωση να κάνουν "κχχχχχχχχχ" στα παγώνια, παγώνια να κρώζουν ...Μετά όμως την πάροδο των κρίσιμων στιγμών, η φύση εύρισκε τις ισορροπίες της: Τα μεγάλα παγώνια κατελάμβαναν κεντρικές θέσεις, τα νεαρότερα τα περιτριγύριζαν ενώ τα γατιά τοποθετούνταν περιμετρικά.
Τι κρατάμε από αυτήν την ιστοριούλα;
Ότι οι ανεγκέφαλοι του στρατοπέδου δίνοντας κοινή τροφή σε γατιά και παγώνια, ανάγκαζαν τα παγώνια να τρώνε και ζωικά προϊοντα, διαταράσσοντας έτσι την τροφική αλυσίδα και, κατ'επέκταση, την ισορροπία του οικοσυστήματος!!! (Λέτε να το καταγγείλω, έστω καθυστερημένα, στον Ηλία τον Εναλλακτικό;!)
7 σχόλια:
Ντροπή τους! Τα κακόμοιρα τα γατιά... Σ;))))))
Καλώς ήρθες.
Σ:)))))
...Κατανοώ πλήρως την αλληλέγγυα διάθεσή σας προς τους γάτουλες, αγαπητέ "μαύρε γάτε"...
Καλώς ήλθατε κι εσείς.
Παράξενο στρατόπεδο πάντως ... συνήθως εκπαιδευμένα σκυλία φύλακες είναι τα μόνα (τετράποδα) ζώα που θα έπρεπε να συναντά κανείς σε τέτοιους χώρους. Άλλη μια Ελληνική ιδιαιτερότητα!!!!!
Ψιλοάσχετο ... αλλά μου άρεσε και είπα να το μοιραστώ μαζί σας: "Για τον άνδρα του '50 ακόμα και οι ταλαιπωρίες και οι εξευτελισμοί του στρατού ήταν διασκέδαση σε σύγκριση με αυτά που τράβαγε στην υπόλοιπη ζωή του. Το να αυτοκτονίσει στον στρατό ήταν σαν να αυτοκτονεί σε λόυνα πάρκ. Σήμερα ο Έλληνας αυτοκτοννεί στον στρατό γιατί δεν αντέχει την μοναξιά των δύο ωρών της σκοπιάς. Όπου και αν προσπαθήσουν να βρουν την εξήγηση των αυτοκτονιών στον στρατό, εκτός από την αλλαγή στον χαρακτήρα του Έλληνα, θα είναι μάταιο" (Πανούτσος Α., ε/φ Το Πρώτο Θέμα, 25/3/2007).
Πάντως αν η πολιτεία δεν καταργήσει σύντομα την υποχρεωτική θητεία ίσως θα πρέπει να αρχίσει να κατασκευάζει εγκαταστάσεις που να ικανοποιούν τις αισθητικές και λοιπές ειδικές απαιτήσεις των metrosexual και gay προκειμένου να μειωθούν οι αυτοκτονίες.
Σε τι διαφέρει η μπύρα από ένα παγώνι;
Η μπύρα παγώνει, το παγώνι δεν μπύρα.
Ο Στρατός δεν είναι η αιτία των αυτοκτονιών, είναι απλά μια αφορμή. Αλλού είναι οι πραγματικές αιτίες.
Ποιήμα που συνδυαζει τα δύο είδη:
παγωνι-παγωνι
Ποια με καμαρωνει?
Ποια με χαιρεται
επανω στο σεντονι?
Αραχτος κοιμαμαι,
γατα παντα θαμαι
παντα ανοιχτα
τα ματια τα γλαρα!
(ψιλοάσχετο και αυτό... διότι δεν κατάλαβα πως φτάσαμε από μια περιγραφή ανάμνησης της Poupsi, στις αυτοκτονίες στον στρατό.. και τις αισθητικές απαιτήσεις των ένστολων ...τρελλών αγοριών)
Πάντως denangous, με αυτά που λες (αναμνήσεις της Poupsi από το Στρατό!!!!!... τι σειρά είσαι Poupsi?) δεν είναι να απορεί κανείς για το σχόλιό της στο πρώτο post του poupsi's garden (OK, OK DENANGOUS. EIMAI ΦΙΛΗ ΣΟΥ. ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΦΙΛΗ...)
Όσο για το ποίημα ... εξαιρετο. Γράφω και ένα άλλο ... εμπνευσμένο από το δικό σου.
Παγώνι Παγώνι
γιατί έχεσες πάνω στο σεντόνι
και συ ρε γατόνι
γιατί τα εγλειψες πάνω από το σεντόνι.
YΓ: Constantinos ... πολύ καλό αυτό με την μπύρα.
The silicon chip inside my head... μα... και εγώ είμαι φίλος σου guacamole, ταλαντούχε ποιητή...πολύ..φίλος σου...
Δημοσίευση σχολίου