... H αρχική εικόνα είναι ενός κράτους που επισήμως αποποιείται των στοιχειωδών ευθυνών του για την προστασία των πολιτών και της περιουσίας τους. Το πράττει μάλιστα (ηλιθίως) στο όνομα της προστασίας του υπερτάτου αγαθού της ζωής. Χωρίς να σκέπτεται ότι το ενδεχόμενο της αυτοδικίας αναιρεί αυτομάτως τη λογική της συγκεκριμένης στάσης. Είναι ένα κράτος το οποίο στρέφεται στο συγκλονισμένο πανελλήνιο και ψελλίζει: Μέχρι νεωτέρας επιτρέπονται όλα, εκτός από φόνους, ιδιοφυές ως σύλληψη, δεν είναι; Και μάλιστα -σημειώστε, παρακαλώ- από διαπρεπή καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, τον κ.Παυλόπουλο! Όχι από τον οιονδήποτε...
... Τους πληροφορώ ότι η σχέση αυτών των δύο υποχρεώσεων, της προστασίας της ζωής και της αποκατάστασης της έννομης τάξης, δεν είναι διαζευκτική. Δεν τίθεται, με άλλα λόγια, ζήτημα αν το κράτος μπορεί να εγγυηθεί είτε το ένα είτε το άλλο. Συνεπώς, ας μη το επαναλαμβάνουν (σ. οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης), διότι ισοδυναμεί με ομολογία ανικανότητας - για να μη πω εξαπάτησης...
('Τα μάθατε τα νέα;', Το Βήμα, σ.Α2, 12.12.09)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Εκεί που έφτασαν τα πράγματα ό,τι και να έκανε το κράτος (όχι η κυβέρνηση) θα ήταν λάθος. Άλλος ένας νεκρός σε πιθανές επιχειρήσεις καταστολής θα οδηγούσε σε μαζικές κινητοποιήσεις και η κρίση θα γενικευόταν. Στην υπόθεση δεν υπάρχουν ευθύνες για κανένα, εκτός ίσως από τον μπάτσο, αν όντως πυροβόλησε για να σκοτώσει. Το παιχνίδι είχε χαθεί πολύ πιο πριν.
Δημοσίευση σχολίου