Απορία

"Είναι στραβός ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε;" ρώτησε ο ψάρης την πάπια

Tivoli Garden, Copenhagen, photo by poupsi - copyright reserved

Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και προεκλογική περίοδος μαζί, ε όπως και να το κάνουμε συνιστούν όλως εξαιρετική συγκυρία για μία χώρα.


Δεν ξέρω, ίσως να απαιτείται ιδιαίτερη ευφυία για να το αντιληφθεί κανείς αυτό ή, ίσως, τελικά να μην είναι κάτι σημαντικό για την ελληνική πραγματικότητα του "έλα μωρέ".


Για να το πω απλά, στα χαρτιά μπορεί να ισχύει αλλά στην ουσία ποιός χ... κε! Εδώ είναι Βαλκάνια, είναι ..."παίξε-γέλασε".


Οι εικοσιοκτάχρονοι υπάλληλοι δημόσιου οργανισμού δεν κατανοούν γιατί θα πρέπει να αναβάλουν το προ καιρού προγραμματισμένο ταξίδι αναψυχής και να επιβαρυνθούν τη διαφορά μεταξύ των οικονομικών εισιτηρίων, που είχαν εξασφαλίσει και των κανονικών που θα κληθούν να πληρώσουν, όταν θα μεταθέσουν την αναχώρησή τους για λίγες μέρες αργότερα.


"Ο τάδε δεν επέστρεψε καν μετά την ανάκληση αδειών, εγώ γιατί να χάσω την εκδρομή μου;" αναρωτιέται -κι ίσως εύλογα- ο υπάλληλος.


Ο "τάδε" απουσιάζει παράνομα και κανείς δεν τον ελέγχει. Άχρηστος ων, ο τάδε δεν προσελκύει την προσοχή κανενός. Καλύτερα μάλιστα να λείπει κι από τη μέση. Ένας άχρηστος μπορεί σε περίοδο κρίσης να αποβεί μοιραίος.


Μπορεί πάλι ο σκασιάρχης να έχει απλά τις πλάτες του βουλευτή της περιφερείας του, ο οποίος παρενέβη ώστε να καμφθεί το δίκαιο έκτακτης ανάγκης προκειμένου να μη δυσαρεστηθεί ο ψηφοφόρος του. Το ... δίκαιο του ψηφοφόρου, ειδικά σε περίοδο προεκλογική, κατισχύει παντός άλλου δικαίου.


Ένα τέτοιο παράδειγμα, είναι λογικό να δυναμιτίζει την όποια καλή πρόθεση του νέου εργαζόμενου, -με την ελάχιστη εργασιακή εμπειρία του δημοσίου και τη μηδαμινή του ιδιωτικού-, να συμμορφωθεί προς τις υποχρεώσεις του.


Και στερεί από τον όποιο προϊστάμενο βασικά επιχειρήματα υπέρ του αυτονόητου: Οι κανόνες δεν τίθενται για πλάκα. Υπηρετούν ένα σκοπό. Είναι στοιχεώδης όρος για την ύπαρξη μίας συντεταγμένης πολιτείας.


Κι αν κάνει κάποιος τα στραβά μάτια σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, φαντάσου τι θα του ζητήσουν να κάνει υπό κανονικάς συνθήκας!


Πρέπει να έχει δηλαδή κανείς τελειώσει τη νομική για να αντιληφθεί, πρώτον τη διάκριση δικαιώματος - υποχρέωσης και, δεύτερον, την αναγκαιότητα συνύπαρξής τους;