Ο Πέτρος είναι αρχιτέκτονας και ζει σε ένα κοσμικό νησί. Πριν απο πέντε χρόνια πήρε την απόφαση κι "έριξε μαύρη πέτρα" στην Αθήνα, όπου είχε μεγαλώσει, για να εγκατασταθεί στο νησί, καθώς εκεί οι επαγγελματικές προοπτικές ήταν σαφώς καλύτερες. Πράγματι, οι προσδοκίες του δεν διαψεύσθηκαν και σήμερα, γύρω στα 35 και με ικανοποιητικές οικονομικές απολαβές, ο Πέτρος σκέφτεται σοβαρά το γάμο. Κάτι κάποιες σχέσεις στο νησί που δεν ευδοκίμησαν, κάτι οι γονείς στην Αθήνα που πιέζουν για εγγόνια κι ο Πέτρος έχει προβληματισθεί. Τα μάλα.
Αν και επαρκώς ώριμος για να διακρίνει την ήρα από το σιτάρι, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα του νησιού με την εμβληματική "high life", τον κλονίζει συχνά - πυκνά. Έτσι, ο αγώνας εξισορρόπησης της "αβάσταχτης ελαφρότητας του είναι" -που ως ιός βιοτρομοκρατών προσβάλλει κάθε τι που κινείται στην τρυφηλή νήσο- και των βαθύτερων υπαρξιακών του αναγκών, δεν δικαιώνεται πάντοτε.
'Ενα προξενιό απο μακριά (με την κόρη οικογενειακών φίλων, την όμορφη και -κυρίως- την άκρως ευκατάστατη) δεν τον αφήνει αδιάφορο. Σίγουρα, το εν λόγω προξενιό το είχε στο τσεπάκι και του και πριν "ξενιτευθεί", όταν ήταν ακόμη αδημιούργητος.
"Πουλάει την κόρη ή αγοράζει εμένα;" αναρωτιέται -κατά τη διάρκεια ενός lucida intervala- ο Πέτρος για τον εν δυνάμει πεθερό.
"Η "εξαργύρωση" της επιστημοσύνης ή της ομορφιάς είναι κοινωνικός κανόνας που καλά κρατεί στην Ελλάδα του 2007;", αναρωτιέμαι εγώ...
Τη δεκαετία του '50, το 'δουναι - λαβείν' θεμελίωνε στέρεους γάμους. Καθείς είχε πλήρη επίγνωση των προσδοκιών του: Η κόρη καλής οικογενείας πρόσφερε κοινωνικό ή -και- οικονομικό εφαλτήριο στον φιλόδοξο επιστήμονα. Κι η επιστημονική ιδιότητα του γαμπρού ήταν συχνά αναγκαία και ικανή συνθήκη ώστε ο γάμος της Ελενίτσας να θεωρηθεί "καλός".
'Οχι ότι δεν υπήρχαν περιπτώσεις που "καλός γαμπρός" σήμαινε απαραίτητα "πλούσιος". Συνέβαινε κι αυτό αλλά κυρίως επηρέαζε τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Ολοι έχουμε δει μαυρόασπρες ελληνικές ταινίες άλλωστε...
Σήμερα όμως η 'συνταγή' δε φαίνεται να λειτουργεί. Οι ερωτικές προκλήσεις άπειρες, η ελευθεροφροσύνη και στα δύο φύλα κατακτά ολοένα και περισσότερο έδαφος΄, η οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών είναι γεγονός, τα διαζύγια σχετικά εύκολα.
Γιατί λοιπόν ο παλιομοδίτικος "καλός γάμος", αν και γραφικός αναχρονισμός, εξακολουθεί να επιβιώνει έστω και ως επίμονη σκέψη στο μυαλό των συν-Ελλήνων;
2 σχόλια:
Οι "στέρεοι γάμοι" του '50 ήταν μια οφθαλμαπάτη, ακριβώς για τα μάτια του κόσμου. (έναν άγνωστο, φως μου, παντρεύεσαι την Κυριακή. Τόλης Τσιμογιάννης ή Θανάσης Αυγερινός, μου διαφεύγει...)
Νομίζω ότι τα έχουμε ξαναπεί αυτά... Ο "παλιομοδίτικος "καλός γάμος", αν και γραφικός αναχρονισμός, εξακολουθεί να επιβιώνει έστω και ως επίμονη σκέψη στο μυαλό" των ανασφαλών εκείνων ανθρώπων (ανδρών τε και γυναικών) διότι, απλά, αντιμετωπίζουν το γάμο όχι ως μια πιθανή συνέχεια μιας σχέσης που βασίζεται στην αγάπη, αλλά ως ένα νταραβέρι (dare - avere, δώσε - πάρε) με κύριους παράγοντες τον οικονομικό και τον κοινωνικό.
Καλά τα φωτεινά διαλείμματα, πιο καλή η προσπάθεια αυτογωσίας.
ΥΓ: Οι Αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «Δούναι και λαβείν», οι σύγχρονοι τσιφτετέλληνες λένε «πάρε – δώσε». Έλλειψη εμπιστοσύνης, ή χαμένη αθωότητα;
Μα.. ο γάμος στην Ελλάδα ήταν και είναι μια υπόθεση που περισσότερο από τους ενδιαφερόμενους.. αφορά τα «σόγια». Ο γάμος αποτελεί κάτι σύνθετο.. έχει υπάρξει λύση εξασφάλισης την περίοδο της τουρκοκρατίας που πάντρευαν ανήλικους απλά για να μη τους πάρουν οι Τούρκοι... στην αγροτική Ελλάδα.. μέσο αύξησης της γης.. στην «αστική» Ελλάδα ιδανικό τρόπο αύξησης της περιουσίας... και κοινωνικής αποκατάστασης... στην πλειοψηφία των Ελληνικών ταινιών ο γαμπρός πρέπει νάναι τουλάχιστον γιατρός... και σε όλες καλλιεργείται το όνειρο του ΚΑΛΟΥ γάμου... μέσω της παρεξήγησης... του αθώου ψεύδους... από την έννοια του γάμου καταλαβαίνει κανείς όσο ανασφαλές έθνος είμαστε... ότι και να γίνει... εμείς θα έχουμε στο dna μας την τουρκοκρατία και το κατοχικό σύνδρομο.... και θα βλέπουμε τις κοινωνικές.. προσωπικές εκδηλώσεις.. σαν εργαλεία τόνωσης.. εξασφάλισης του μικροκόσμου μας.. περιχαράκωσης των κεκτημένων μας.. Αφήστε που ένα καλό business deal όπου τα πράγματα είναι ξεκαθαρισμένα έχει και πολύ λιγότερες πιθανότητες να αποτύχει... αυτό αποτέλεσε –και αποτελεί- επιχείρημα τόσο στο παρελθόν όσο και στις μέρες μας πολλών «που θέλουν να δου τα παιδιά τους να ευτυχούν..».Τέλος, ποιός οδηγός κοινωνικής επιτυχίας made in Zambounis έχει καλύτερη συμβουλή από το γάμο? Ποιά Ελληνική τράπεζα έχει καλύτερο επενδυτικό προϊόν από το γάμο?? ποιός Πλουμής -Σωτηρόπουλος καλύτερες ευρέσεις ακινήτων? Όχι.. πείτε μου!!!!
Δημοσίευση σχολίου