Τι κακό κι αυτό. Να ξεκινάς μια ημέρα με καλή διάθεση, -πράγμα σπάνιο στις μέρες μας κι ειδικά για όσους εργάζονται υπό συνθήκες στρες-, και, ούτε καν στα μισά της μέρας, να χάνεις το κέφι σου από τη μεμψιμοιρία των άλλων.
Καθημερινή διαπίστωση πλέον ότι η γκρίνια και η μεμψιμοιρία αποτελούν τη βασική στάση ζωής του μέσου Έλληνα.
Όλοι είναι "αδικημένοι", στην "απόξω", "κακοπληρωμένοι".
Συνεχείς συγκρίσεις με τον τάδε, που "γλύφει" το διευθυντή/πρόεδρο/τμηματάρχη/υπουργό κι έχει καταφέρει να 'χωθεί' ή την τάδε που είναι "καρα......ναρα" και εισπράττει χιλιάδες ευρώ μόνο και μόνο απο την προστυχιά της. Κι η σκέψη να είναι προσηλωμένη στη "λαμογιά" και στην παράκαμψη της νομιμότητας. Ακόμα κι οι "φτιαγμένοι" κλαίγονται, αγαπητοί μου...
Μιρ μιρ μιρ...μπουρ μπουρ μπουρ. Το κεφάλι μου! Τα νεύρα μου.
Σίγουρα, τα όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν προκαλούν αισιοδοξία.
Οι φελλοί επιπλέουν. Αυτό είναι απολύτως κατακριτέο και άκρως αντιπαραγωγικό για μία κοινωνία. Αμφιβάλλω όμως αν είναι ο κανόνας ακόμα και στην ημεδαπή. Και σαφώς οι "φελλοί" δε θα πρέπει να αποτελούν πρότυπο συμπεριφοράς.
Είναι πράγματι τραγικό το να προσπαθείς να ζήσεις με 600 ευρώ το μήνα. Άλλο τόσο όμως είναι γελοίο το να θέλουν όλοι να ξεκινήσουν τη σταδιοδρομία τους από διευθυντική θέση με μοναδικό εφόδιο ένα εντεκάρι στο απολυτήριο Λυκείου.
Give us a break, will you?! Όλοι νιώθουμε αυτολύπηση συχνά αλλά από κει και πέρα υπάρχει ελεύθερη βούληση. Δε σου αρέσει κάτι; ΄Αλλαξέ το! Ή προσπάθησε τουλάχιστον. Διαφορετικά, βούλωσέ το το ρημάδι!
Οι απολαβές και τα προνόμια είναι ευθέως ανάλογα τής προσπάθειας, της αξίας, του ταλέντου. Αυτός είναι ο κανόνας. Ακόμα κι αν εδώ καταστρατηγείται σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ'ό,τι σε άλλες προηγμένες κοινωνίες.
Καθημερινή διαπίστωση πλέον ότι η γκρίνια και η μεμψιμοιρία αποτελούν τη βασική στάση ζωής του μέσου Έλληνα.
Όλοι είναι "αδικημένοι", στην "απόξω", "κακοπληρωμένοι".
Συνεχείς συγκρίσεις με τον τάδε, που "γλύφει" το διευθυντή/πρόεδρο/τμηματάρχη/υπουργό κι έχει καταφέρει να 'χωθεί' ή την τάδε που είναι "καρα......ναρα" και εισπράττει χιλιάδες ευρώ μόνο και μόνο απο την προστυχιά της. Κι η σκέψη να είναι προσηλωμένη στη "λαμογιά" και στην παράκαμψη της νομιμότητας. Ακόμα κι οι "φτιαγμένοι" κλαίγονται, αγαπητοί μου...
Μιρ μιρ μιρ...μπουρ μπουρ μπουρ. Το κεφάλι μου! Τα νεύρα μου.
Σίγουρα, τα όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν προκαλούν αισιοδοξία.
Οι φελλοί επιπλέουν. Αυτό είναι απολύτως κατακριτέο και άκρως αντιπαραγωγικό για μία κοινωνία. Αμφιβάλλω όμως αν είναι ο κανόνας ακόμα και στην ημεδαπή. Και σαφώς οι "φελλοί" δε θα πρέπει να αποτελούν πρότυπο συμπεριφοράς.
Είναι πράγματι τραγικό το να προσπαθείς να ζήσεις με 600 ευρώ το μήνα. Άλλο τόσο όμως είναι γελοίο το να θέλουν όλοι να ξεκινήσουν τη σταδιοδρομία τους από διευθυντική θέση με μοναδικό εφόδιο ένα εντεκάρι στο απολυτήριο Λυκείου.
Give us a break, will you?! Όλοι νιώθουμε αυτολύπηση συχνά αλλά από κει και πέρα υπάρχει ελεύθερη βούληση. Δε σου αρέσει κάτι; ΄Αλλαξέ το! Ή προσπάθησε τουλάχιστον. Διαφορετικά, βούλωσέ το το ρημάδι!
Οι απολαβές και τα προνόμια είναι ευθέως ανάλογα τής προσπάθειας, της αξίας, του ταλέντου. Αυτός είναι ο κανόνας. Ακόμα κι αν εδώ καταστρατηγείται σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ'ό,τι σε άλλες προηγμένες κοινωνίες.
11 σχόλια:
Μήπως στις ΗΠΑ ο Bush Jr εξελέγη με την αξία του; Γιατί όμως να επηρεάζουν τη διάθεσή μας τέτοια ανθρωπάρια; Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα για ν' ανησυχούμε. Οι πάγοι λιώνουν, οι πολικές αρκούδες πεινούν. Και άλλα πολλά.
Αξιοκρατία πάντως δεν υπάρχει, δείτε έτσι πρόχειρα εδώ:
http://www.ncsociology.org/sociationtoday/v21/merit.htm
Το link δεν ανοίγει..μήπως είναι εσφαλμένο;
Ελαφρώς ανακόλουθη σας βρίσκω, Poupsi. Τελικά, στο Ελλαδιστάν, προχωράς με την αξία σου ή όχι;
"Νομιμοποιήται" κάποιος να γκρινιάζει ή όχι;
Επιπλέουν οι φελλοί ή όχι;
H αμοιβαία αποστοφή Ελλάδος - αξιοκρατίας, πρέπει να θεωρείται δεδομένη και δεν χρειάζεται απόδειξη. Είναι τόσο βαθιά ριζομένη στη συνείδηση του μέσου Έλληνα που ακόμα και οι υπερβολές, όπως το ότι ο Νανόπουλος, ένας, κατά γενική ομολογία, από τους κορυφαίους φυσικούς του κόσμου, δεν έγινε δεκτός για καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (ένα από τα πλεόν άσημα πανεπιστήμια του πολιτισμένου κόσμου) ... δεν προκαλούν πλέον καμία αίσθηση.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την εξάπλωση της λογικής της 'ήσσονος προσπάθειας' σε επικίνδυνο βαθμό. Με άλλοθι την ισοπεδοτική άποψη ότι μόνο οι γλύφτες, οι ηλίθιοι και οι πουτάνες προοδεύουν σε αυτή τη χώρα, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού αρνήται να καταβάλλει σοβαρή προσπάθεια για επιτυχία. Αποκτά την στάση ζωής που περιγράφεται στο αντίστοιχο post της poupsi και χρησμοποιεί όλο του το ταλέντο και την ενεργητικότητα για να προωθηθεί μέσω πλαγίων οδών, να ξεγελάσει το σύστημα, να βγάλει εύκολο χρήμα ... χωρίς όμως να συνδέει όλα αυτά με κάποιου είδους προσφορά.
Τελικά είναι ένας φαύλος κύκλος. Η αναξιοκρατία προωθεί την ήσσονα προσπάθεια ... και μέσω αυτής διαιωνίζεται η αναξιοκρατία. Τώρα ποιά κατάσταση δημιούργησε την άλλη? χμμμμ...?
ΥΓ: Giorgakis, πως κρίνουμε δηλαδή αν ένας πολιτικός εξελέγη με την αξία του? Η προκήρυξη εξετάσεων για την θέση του Πρωθυπουργού θα μπορούσε να είναι ένα σχετικά αξιοκρατικό σύστημα ... άλλα η εφαρμογή του δεν έχει επεκταθεί ακόμα στην επιλογή των κυβερνήσεων από τους πολίτες (ελαττώματα της Δημοκρατίας). Συνεπώς ο πολιτικός που μπορεί να πείσει και να αποσπάσει τις ψήφους των πολιτών ... δεν εκλέγεται με την αξία του; Τώρα αν τελικά αποδειχθεί και άξιος πολιτικός είναι άλλη υπόθεση ... η οποία κρίνεται στις επόμενες εκλογές.
Την Κυριακή το μεσημέρι άκουσα την εξής καταπληκτική ιστορία και την παραθέτω γιατί αυτός που μου την είπε είναι σοβαρός , όχι φαφλατάς και απολύτως ισορροπημένος σαν άνθρωπος . Έχει οικονομική άνεση άνω του μετρίου αλλά δεν είναι επιδειξιμανής . Έχει λοιπόν αγοράσει ένα ΚΙΑ τζιπάκι με το οποίο γυρίζει στα εργοτάξια που του ανήκουν , αλλά και στα κατσάβραχα που τον αναγκάζει η δουλεία του να πάει . Πριν από κάποιες μέρες λοιπόν , καβάλησε το τζιπάκι του , πήγε σε κάποιο γραφείο και έδωσε μία ιδιαιτέρως συμφέρουσα προσφορά για ένα έργο που πρόκειται να ξεκινήσει . Μέσα εκεί εκτός από τους αρμοδίους , βρήκε καθηγητές του από το πολυτεχνείο , συζήτησαν τα δρώμενα , κουβέντιασαν για τις όποιες δουλείες τους , γέλασαν και τελικά πήγε ήρεμος σπίτι του γνωρίζοντας ότι είχε κάνει το καλύτερο δυνατών . Μία , προσέξτε τι λέω, ΜΙΑ , μόλις μέρα μετά , ένας από τους καθηγητές του, τον ενημέρωσε ότι παρότι είχε δώσει μία από τις καλύτερες προσφορές , παρότι ήταν ή είναι ένας από τους ελάχιστους που διέθετε ISO κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά , εξαιτίας του ΚIA . Κάποιος άλλος βλέπετε , κάποιος που δεν διαθέτει ούτε τα κατάλληλα μηχανήματα , ούτε ISO ούτε την απαιτούμενη εμπειρία διαθέτει MERCEDES 600 . Παρότι οι καθηγητές του , του έπλεξαν το εγκώμιο , μίλησαν για το ακέραιο του χαρακτήρα του , για τους βαθμούς του στο πολυτεχνείο αλλά και για την σοβαρότητα της εταιρείας του , κάποιοι είπαν ότι φοβούνται να του δώσουν την δουλειά εξαιτίας του αυτοκινήτου του . Ότι δηλαδή αφού δεν διαθέτει ένα καλύτερο αυτοκίνητο ίσος δεν είναι οικονομικά δυνατός και μπορεί να μην καταφέρει να τελειώσει το έργο. Το άσχημο της υπόθεσης είναι ότι ο φίλος μου αναγκάστηκε να μου πει ότι τελικά η δουλειά μας , η δουλειά του μηχανικού , το στήσιμο ενός σχολείου , ενός νοσοκομείου , ενός δρόμου , μιας γέφυρας ΔΕΝ χρειάζεται ούτε γνώσεις στατικής , ούτε κατάλληλα μηχανήματα , ούτε εργαστήρια εδαφομηχανικής ,ούτε εργαστήρια θραύσης μπετό , ούτε ΙSΟ , ούτε ξενύχτη , ούτε αγώνα . Ούτε Τίποτα . Παράγγειλε λοιπόν ένα αυτοκίνητο 95.000,00 Ευρώ και προσεύχεται να το παραλάβει τις επόμενες 10 ημέρες . Αν όχι , είναι πεπεισμένος ότι δεν θα χάσει την επόμενη δουλειά .
Ελλαδάρα.
Χώρα του φούμαρου.
Προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να μετατρέψουμε τις ελάχιστες μεταξωτές κορδέλες σε φύκια .
Ελλαδάρα.
Αν χρωστάς 500 ευρο στο ΙΚΑ ή σου παίρνουν το σπίτι ή σε κλείνουν φυλακή. Αν χρωστάς 5.000.000 ευρό στο ΙΚΑ κάνεις παρέα με την Ελίτ της χώρας και σου κάνουν πίπες .
Ελλαδάρα .
Αν ανακαλύψεις τη μέθοδο πρόγνωσης του καρκίνου της μήτρας φεύγεις κυνηγημένος και μετά όλοι λένε ότι το τεστ ΠΑΠ είναι Ελληνικό . Σκατά στα μούτρα μας είναι.
Αυτή είναι η Ψωροκώσταινα. Γνωστό σε όλους μας. Το θέμα είναι Τι κάνουμε;
Αγωνιζόμαστε να τη διορθώσουμε (ώστε να είμαστε και οκ απέναντι στον εαυτό μας), ή φεύγουμε και πάμε να ζήσουμε στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Η γκρίνια, όμως, πώς μπορεί να βοηθήσει;
Αγαπητέ Constantinos, αν έπαιρνα αποφάσεις ζωής τώρα, με την όποια εμπειρία μου, σίγουρα θα επέλεγα να ζήσω στο εξωτερικό. Δυστυχώς...Κάτι που ούτε καν διανοούμην πριν από κάποια χρόνια...
Καμια Βρυξέλα, καμια Ελβετία....γιατί όχι...Εκεί δεν καταναλώνεις φαιά ουσία για το αυτονόητο, η καθημερινότητα δεν είναι τόσο ψυχοφθόρος όσο αυτή που βιώνουμε στην Αθήνα και η προσπάθεια για επίδειξη επαγγελματισμού δεν αντιμετωπίζεται με καχυποψία.
...όσον αφορά την "πανάκεια" του ωραίου μας κλίματος, ένα έχω να πω: sunny weather my ass!
Δεν επιθυμώ να υποβαθμίσω το επίπεδο της συζήτησης, αλλά από τα δύο προτιμώ το δεύτερο
giorgos u naughty boy!
Καλό ταξίδι και να μας....γράφετε. Και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.
Δημοσίευση σχολίου