Μιας και γίνεται λόγος (βλ.προηγούμενο post) για αξιοκρατία θα ήθελα να αναφερθώ στην περίπτωση του Χ. πολύ καλού μου φίλου χρόνια τώρα:Ο Χ. μετά από πανεπιστημιακές σπουδές ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία.
Πολύ σύντομα έδειξε μεγάλες ερευνητικές ικανότητες και πραγματοποίησε ρεπορτάζ που έκαναν το γύρο του κόσμου.
Ξαφνικά όμως κι ενώ όλα έδειχναν πως τίποτε δε θα ανέκοπτε την ανοδική του πορεία στον κόσμο των ΜΜΕ, ο Χ. αποφάσισε να εγκαταλείψει τον κλάδο.
΄Οταν μου ανακοίνωσε την απόφασή του να συμμετάσχει σε εξετάσεις με στόχο την πρόσληψη στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, σε πόστο αξιόλογο αλλά άσχετο με τη δημοσιογραφία, "έπεσα από τα σύννεφα"....
"Μα καλά, βρε πουλάκι μου, τόσοι ντενεκέδες κυριαρχούν κι εσύ που έχεις ταλέντο θα τα εγκαταλείψεις;" τον ρώτησα εναγωνίως ελπίζοντας ότι δεν το εννοούσε.
"Κοίταξε, μου είπε. Παίρνω 400.000 δρχ το μήνα. Η τάδε όμως, που ούτε που γνωρίζει τι σημαίνει ρεπορτάζ, παίρνει τα διπλά από μένα και επίσης παρουσιάζει δελτίο ειδήσεων. Και ξέρεις γιατί; Κοιμάται με το διευθυντή".
Αν και έχουν περάσει κάποια χρόνια από τότε, δεν έχω καταλήξει ακόμη αν επρόκειτο για παρορμητική συμπεριφορά ενός νέου και ευαίσθητου ανθρώπου ή αν ο Χ., στα 27 του μόλις χρόνια, είχε την ωριμότητα να διαγνώσει την παθογένεια ενός κλάδου και να "την κάνει" με ελαφρά.
Το σίγουρο είναι οτι η έλλειψη αξιοκρατίας στοίχισε ένα ταλέντο από τα ΜΜΕ και από το κοινό τους.
Τό'πα και στο προηγούμενο post, άλλωστε:
Η επίπλευση των φελλών είναι αντιπαραγωγική.
24 σχόλια:
Αντιπαραγωγικότατη θα έλεγα, εκτός όλων των άλλων, στερεί τα κίνητρα από τους άξιους. Τελικά ο Χ. έκανε καλά ή όχι;
χμμμ ... ο Χ. ... άλλη μια περίπτωση ταλέντου χωρίς πείσμα και θέληση ο οποίος εγκαταλείπει πρόωρα την προσπάθεια.
Αντίθετα η Ψ., δημοσιογράφος κι αυτή, δεν έιχε πανεπιστημιακές σπουδές και ταλέντο. Είχε όμως πείσμα και θέληση. Πίεσε την εφημερίδα της να τη στείλει να καλύψει τον πόλεμο στο Ιράκ. Ο Διευθυντής της, που στην αρχή ούτε να το ακούσει δεν ήθελε, τελικά το έκανε. Όχι γιατί κοιμήθηκε μαζί της, αλλά γιατί η Ψ. πήγε άμισθη και χρεώθηκε από την άδεια της την διάρκεια της αποστολής. Το αποτέλεσμα είναι η Ψ. με συνεχείς και λυσσαλέες προσπάθειες να έχει την ανοδική πορεία που επιθυμεί.
Το ταλέντο λοιπόν δεν είναι εγγύηση επιτυχίας. Η θέληση όμως είναι (90% δουλειά και 10% ταλέντο είχα ακούσει ότι είναι μια καλή αναλογία για επιτυχία ... ακόμα και για τους καλλιτέχνες).
Χμ, τι θα προτιμούσατε, ένα ταλαντούχο τεμπέλη ή έναν ατάλαντο δουλευταρά;
ΥΓ: Μια από τις συνεχείς και λυσσαλέες προσπάθειες της Ψ. είναι να κοιμάται με τον διευθυντή της;
Enan talantouxo douleutara Constantinos.
YG ... mpa ... i omorfia (upo tin eureia ennoia malista) den einai to forte tis. Giati nomizeis oti tin stilane sto Irak alloste!!!!
Ξανασκέψου το guacamole. Αν η Ψ είχε οικογένεια και σκοτωνόταν στο Ιράκ ποιος θα τάιζε τα παιδιά της; Ο Διευθυντής μήπως ή το αναγνωστικό κοινό που θα συγκινείτο από το γεγονός; Με τέτοιες περιπτώσεις οι εργοδότες εκμεταλλεύονται τον κόσμο: ο συγκεκριμένος έστειλε άπειρη δημοσιογράφο σε εμπόλεμη ζώνη χωρίς να την πληρώνει, εκμεταλλευόμενος τη φιλοδοξία της, έμπειροι δημοσιογράφοι που θα μπορούσαν να καλύψουν το γεγονός καλύτερα και ασφαλέστερα αλλά με μισθό έμειναν χωρίς δουλειά και οι αναγνώστες έτυχαν υποδεέστερης ενημέρωσης. Κερδισμένη ίσως να είναι στο μέλλον η δημοσιογράφος, αν επιστρέψει ζωντανή, και ο Διευθυντής που του δουλεύουν δωρεάν, αλλά μόνο βραχυπρόθεσμα. Μακροπρόθεσμα θα χάσει αξιοπιστία. Ένα άτομο μπορεί να βγει κερδισμένο, αλλά το σύστημα νοσεί και επιδεινώνεται. Είναι φαύλος κύκλος. Πότε έκανες για τελευταία φορά zapping?
Προφανώς guacamole, απλά θέλω να πω μέσω αυτού του ακραίου "διλήμματος" ότι η δουλειά διδάσκεται, το ταλέντο όχι.
Μ' άλλα λόγια: Όλοι μπορούν να δουλέψουν. Το θέμα είναι ποιος το κάνει σωστά και παραγωγικά.
giorgakis, πώς θα αλλάξουμε το σύστημα;
Πιο εύκολο να σώσουμε τις πολικές αρκούδες
Το δίλημμα μεταξύ καριέρας και οικογένειας είναι προσωπική υπόθεση και ένα λογικό άτομο υποτίθεται ότι το έχει σκεφτεί πριν πάρει μια σχετική απόφαση. Άρα το ποιός θα ταίζε τα παιδιά της, αν είχε, φαντάζομαι ότι θα το είχε λάβει υπόψη της.
Μπορεί να ακούγεται αυτονόητο, αλλά εγώ αμφιβάλλω για το κατά πόσο ένας έμπειρος δημοσιγράφος θα έκανε καλύτερη δουλειά (εξ' ορισμού) από έναν ενθουσιώδη νεοφώτιστο. Και επειδή κάνω συχνά zapping βλέπω ότι όλη η εμπειρία των καταξιωμένων δημοσιογράφων εξαντλείται στο να προβάλλουν την άποψη εκείνη που εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα που στηρίζουν. Παράλληλα η εμπειρία φέρνει μαζί της πολλές φορές και τη βαρεμάρα. Να μην αναφερθώ σε κάθε είδους προκαταλήψεις (biases) που δημιουργούνται στα μυαλά των έμπειρων (σε κάθε τομέα) και δεν τους επιτρέπει να δουν τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία, η οποία είναι αναγκαία προκειμένου να κατανοήσει κάποιος την σημερινή πολυπλοκότητα του κόσμου. Ως προς την ασφάλεια ... τα νεκροταφεία είναι γεμάτα έμπειρους οδηγούς, πιλότους κλπ. Η εμπειρία φέρνει, δυστυχώς, και την υπερβολική εμπιστοσύνη, την αμέλεια ως προς τους κανόνες ασφάλειας και τελικά τα ατυχήματα.
Άρα, το να θεωρήσουμε εκ προημίου ότι είναι κακό για το σύστημα να διαταραχθεί το στατους κβο με το να δοθεί ευκαιρία σε ένα νέο και ενθουσιώδες άτομο ... περιγράφει με σαφήνεια μια από τις κυρίαρχες τάσεις στη σημερινή ελληνική κοινωνία. Τη Συντήρηση.
ΥΓ1: Η απόφαση του Διευθυντή όντως εμπεριείχε ένα ρίσκο. Άλλωστε γι αυτό είναι Διευθυντής για να παίρνει αποφάσεις. Όμως το να θεωρούμε ότι αυτό έγινε με αποκλειστικό κίνητρο την οικονομία στον προυπολογισμό της εφημερίδας το θεωρώ κάπως υπερβολικό και χμμμ ... εμπαθές.
Νομίζω ότι οι απόψεις του guacamole μπορούν να συνοψιστούν ως εξής: "Ζητούνται νέοι, άγαμοι, άτεκνοι, άπειροι αλλά ενθουσιώδεις νεοφώτιστοι δημοσιογράφοι, αδέσμευτοι από συμφέροντα και χωρίς προκαταλήψεις, για να μεταβούν στη Βαγδάτη με δικά τους έξοδα, χωρίς μισθό και σε βάρος της κανονικής τους άδειας, προς κάλυψη της σφαγής. Υποψήφιοι που πιθανό να θεωρήσουν ότι η επιλογή θα γίνει με γνώμονα την οικονομία στον προυπολογισμό της εφημερίδας απορρίπτονται ως εμπαθείς."
Ένας διευθυντής εφημερίδας στέλνει άπειρο δημοσιογράφο ως πολεμικό ανταποκριτή μόνο όταν η μοναδική άλλη εναλλακτική λύση είναι να μη στείλει κανέναν. Και σ'αυτήν όμως την περίπτωση, κατ'εμέ, κάτι τέτοιο είναι ηθικά μεμπτό. Ο έμπειρος εκτός από του ότι ξέρει να κάνει ρεπορτάζ ξέρει και να αξιολογεί κέρδος και κίνδυνο και να προστατεύει τον εαυτό του από ανούσια ρίσκα.
Giorgakis ... αν για κάποιο λόγο έπρεπε να συνοψίσω τις απόψεις μου, θα το έκανα ως εξής: Ζητούνται δημοσιογράφοι που να αγαπάνε αυτό που κάνουν και να μην υπολογίζουν κίνδυνο, κούραση, δυσκολίες, ταλαιπωρία και κυρίως το πόσα θα κονομήσουν, προκειμένου να επαναφέρουν την αίγλη σε ένα ταλαιπωρημένο (στην Ελλάδα περισσότερο από αλλού), υψηλής όμως σπουδαιότητας, επάγγελμα. Δημοσιογράφοι ‘δημόσιοι υπάλληλοι’, απορρίπτονται.
giorgakis said:
... χωρίς μισθό και σε βάρος της κανονικής τους άδειας, προς κάλυψη της σφαγής.
............................
Σε ποια σφαγή αναφέρεστε? … ‘οχι η αποστολή της Ψ. δεν ήταν να πάει Πάσχα στην επαρχία να καλύψει τις προετοιμασίες για τον εορτασμό και να καταλήξει στο πόσο ανέβηκε το πασχαλινό τραπέζι και φέτος. Τις επιχειρήσεις στο Ιράκ θα πήγαινε να καλύψει. … αλλά ξέχασα … στην Ελλάδα το πολιτικώς ορθό είναι να αναφέρεις σαν σφαγή τις ενέργειες των Αμερικανών και σαν … ας πούμε … χμμμ … απροσεξία ... τη μαζική εξόντωση Κούρδων από τον Σαντάμ ή κοσσοβάρων από τον πολυαγαπημένο μας Μιλόσεβιτς
'νταξ', μην τρελλαίνεστε, να 'ουμ'.
Πρώτον, η Ψ. πήγε στο Λίβανο όταν γίνονταν οι ισραηλινές επιθέσεις.
Δεύτερον, είναι ευπαρουσίαστη.
Τρίτον, δεν ήταν μόνον το πείσμα της, ο νεανικός της ενθουσιασμός και οι παραχωρήσεις της, που είχαν ως αποτέλεσμα τη διαπίστευσή της. Είχε και την εύνοια μεγαλοστελέχους του μέσου, το οποίο πίεσε αρκούντως για να μη χαλάσει κανείς το χατήρι του παιδιού.
Τέταρτον, τηρουμένων των αναλογιών δεν τα πήγε άσχημα.
Τώρα δε ξέρω ποιον ενδιαφέρουν αυτές οι λεπτομέρειες, αλλά μιας και τις κατέχουμε γιατί να μην τις παραθέσουμε; Οεο;
Αγαπητέ μου φίλε, ελπίζω να μην έχεις θυμώσει στ' αλήθεια. Πραγματικά απολαμβάνω τη συζήτησή μας. Ο κήπος της poupsi έχει τόσα μονοπάτια που από την αξιοκρατία στην Ελλάδα φτάσαμε στους neocons. Διαφωνώ με κάποιες απόψεις σου αλλά θαυμάζω τον ιδεαλισμό σου. Καλύτερα να μείνουμε ώς εδώ, γιατί κινδυνεύουμε να πατήσουμε το γρασίδι.
Νιετ προμπλέμα ... giorgakis.
βέβαια η poupsi μας χάλασε λίγο πρόωρα την απόλαυση ... αλλά ... δικός της ο κήπος, ότι θέλει τον κάνει.
απαπααααα... λόξυγγα που θα έχει η Ψ.!! (δεν γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα.. αλλα ελπίζω ότι το αρχικό Ψ. ... να μην υποδηλώνει ..άλλη ιδιότητα της εν λόγω κυρίας!! ... όπως λένε..κυρία με Ψ κεφαλαίο!!)
Πως χάλασα την απόλαυση σας, καλέ guacamole;
Denangous, εκεί το μυαλό σας εσείς!!!
εεε όχι το δικό μου λατρευτή οικοδέποινα...!!!! του κυρίου διευθυντού!!! ..ο οποίος από ότι κατάλαβα... με ένα σμπάρρο..δύο τριγώνια..
Πούπση σεντ: Είχε και την εύνοια μεγαλοστελέχους του μέσου, το οποίο πίεσε αρκούντως για να μη χαλάσει κανείς το χατήρι του παιδιού.
Ε, τι να λέμε μετά από αυτό περί αξιοκρατίας, ομορφιάς, επαγγελματισμού και αποτελέσματος...
constantinos, μη τα μπερδεύετε. Το "μέσον" βοήθησε να διαπιστευθεί η κυρία. Δε θα μπορούσε να τη βοηθήσει να κάνει ρεπορτάζ εκεί. Σαφώς όμως θα μπορούσε να την ξελασπώσει, αν δεν παρήγαγε κάποιο έργο εκεί.
Τέλος πάντων, κάτι σαν case study κατάντησε η ιστοριούλα....
κουόουτ
Σαφώς όμως θα μπορούσε να την ξελασπώσει, αν δεν παρήγαγε κάποιο έργο εκεί.
ανκουόουτ
Δις ιζ μάι πόιντ.
Μια ικανότερη δημοσιογράφος χωρίς μέσον, τι θα μπορούσε να καταφέρει;
Δημοσίευση σχολίου